Myanmar Books (18+) / Re: ဒုတိယနတ္သမီး (၁၈+)
« Last post by Had3s on Today at 03:06:35 AM »ေဒၚႏုႏုရွိန္ လက္ေတြတုန္ေနသည္။ဒီပစၥည္းၾကီးကို ဘာလို႔ အိတ္ထဲကေနထုတ္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာရသည္ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းနားမလည္ႏိုင္ရွာေပ။ တုန္ရီေသာလက္ေတြႏွင့္
ဆြဲထုတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ အသက္ေအာင့္ ထား မိသည္။ ထေပါက္ေတာ့မည့္ ေျမြတေကာင္ကို ကိုင္ ထားရသလို သတိၾကီးစြာ ျဖင့္ ပင့္ေျမွာက္ၾကည့္လိုက္၏။ ရာ ဘာသား၏ ေခ်ာေမြ႕ မႈေၾကာင့္ ေခၽြးေစးေတြ ျပန္ေနသည့္လက္ထဲကေနေခ်ာ္ျပီး လြတ္က်မသြားေအာင္ ခါး လည္ ကေန တင္းတင္း ညွစ္ဆုပ္ထားမိသည္။
ထိပ္ဖ်ားက ထြက္ျပဴလာစ မိႈပြင့္ၾကီးတပြင့္ အလားပင္။ အရစ္၏ ေနာက္တြင္ေအာက္ကိုျပန္ခ်ိဳင့္ ျပီး ဆင္း လာ သည့္ တေလ်ာက္တြင္ ေသြးေၾကာလိုေျမာင္း ေတြဖုထေန၏။
ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ တထြာ မကေအာင္ရွည္လ်ားသည့္ လိင္တံက လက္ႏွင့္ဆုပ္လို႔ မႏိုင္ေအာင္ၾကီးထြားသည္။ ပိန္ပိန္းပါးပါး စႏၵာတေယာက္ဒီ ေလာက္ၾကီးသည့္ ဟာ ၾကီးကို သူမ၏
ပစၥည္းေလးထဲသို႔ ၀င္ ေအာင္ဘယ္လိုသြင္းသနည္းဟု ေတြးၾကည့္ရင္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ ရင္ေတြတဒိန္း ဒိန္း ခုန္လာသည္။ အသက္ရွဴရတာလည္း မမွန္ေတာ့ဘဲ အလိုလိုေမာလာ၏။
ကိုင္ၾကည့္တာေတာင္ ဒီေလာက္ ျဖစ္ရလွ်င္ အထဲကိုသာထည့္လိုက္လို႔ကေတာ့ အသက္ရွဴရပ္သြားႏိုင္သည္ဟု ထင္မိသည္။
မရည္ရြယ္ပါပဲ ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ လက္တဖက္က သူမ ေပါင္ၾကားထဲေရာက္သြားသည္။ ထမိန္ အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ပါး ပါးမွာ အတြင္းခံ လည္းမပါလို႔ အရည္ေတြရႊဲေနသည့္ ေဖါင္းေဖါင္းမို႔မို႔
ရတနာတြင္းကို တိုက္ရိုတ္ နီးပါးစမ္းမိသည္။ ဘာေၾကာင့္ အရည္ေတြထြက္ေနရသနည္းဟု ေတြးရင္း ရွက္ရြံ႕စြာျဖင့္ လက္ ထဲက ဟာၾကီးကို အိတ္ထဲျပန္ ထိုး ထည့္ျပီး သူ႔ေနရာ
သူျပန္ထားလိုက္သည္။
စႏၵာ့ အခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာသည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ ေျခလွမ္းေတြက ယိမ္းယိုင္ေလးလံေနသည္။ ေခါင္းေတြ က လည္း ရီေ၀ေနာက္က်ိေန၏။
“ႏုႏု ေန မေကာင္းဘူးလား”
“ေကာင္းပါတယ္”
လမ္းမွာ ေတြ႔သည့္ ေဒၚေအးစိန္၏ အေမးကို တိုးတိမ္စြာေျဖလိုက္ျပီး ေဒၚႏုႏုရွိန္ အိပ္ခန္းထဲ ၀င္ လာခဲ႔သည္။ ကုတင္းေဘး မွန္တင္ခံုက မွန္မွာ အဆီျပန္ေနသည့္ မ်က္ႏွာnot allowedယာႏွင့္
မိမိ ကိုယ္မိမိ ျပန္ျမင္ရသည္။
“စိတ္ညစ္လိုက္တာ”
ပါးစပ္က ဖြင့္ဟ ညည္းလိုက္မိသည္အထိ စိတ္ပ်က္ေနရပါသည္။ ဒီအရြယ္ေရာက္မွ မဟုတ္မဟပ္ ပစၥည္းတခု၊ အေၾကာင္းအရာတခုႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး စိတ္မတည္မျငိမ္ျဖစ္ေနရ သည့္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို လည္းနားမလည္ပါ။ အိပ္ ယာေပၚေခြေခြေလး လွဲခ်လိုက္ရင္း လက္က ေပါင္ၾကားကို စမ္းမိျပန္သည္။ စိုစြတ္သည့္ အထိအေတြ႔က ေဒၚႏုႏု ရွိန္၏ ရင္ခုန္သံေတြကို ျမန္
ေစျပန္၏။ စိတ္ေပါက္ေပါက္ရွိတာ ႏွင့္ စိုေနသည့္ အရည္ေတြကို ထမိန္ႏွင့္ ပြတ္ကာ သုတ္လိုက္ ၏။ ေျပာင္စင္သြားျပီဟု ထင္လိုက္မွ နားလိုက္သည္တြင္ လူကလည္းေမာေနသည္။
အေမာေျဖနားေနရင္း မ်က္လံုးကို မွိတ္ထားေသာ္လည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ အာရံုက ေပါင္ၾကားထဲ မွာပဲ ရွိေနသည္။ တခ်က္တခ်က္တြင္ လိင္တံ အတုၾကီးကိုလည္း ျမင္ေယာင္ေန၏။
ထိုအခ်ိန္ တြင္ မိမိ၏ သဘာ၀တြင္းေလး ထဲ မွာလည္း အရည္ေတြ တစိမ္႔စိမ္႔ ျဖစ္လာျပန္သည္ဟု ထင္ မိသည္။ စိတ္ရႈပ္ရႈပ္ႏွင့္ ထမိန္ကိုေျဖေလ်ာ့လိုက္ျပီး လက္ႏွင့္ထိုးစမ္းမိသည္။
လမ္္းတ၀က္မွာ တြန္႕သြားေသးေသာ္လည္း စိတ္ကိုတင္းျပီး ေအာက္ကို ထိုးဆင္းလိုက္ ရ၏။
ေခ်ာ္က်ိက်ိ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြက ႏႈးညံ့လြန္းသည္။ အကြဲေၾကာင္းထိပ္က အဖုေလးကို ဖိမိေသာ အခါ ေဒၚႏုႏုရွိန္ တြန္႔သြားသည္။ မိန္းမေတြ၏ အေစ႔ ဆိုတာဒါကိုေခၚေၾကာင္း အရင္ထဲ
က သိေပမယ့္ တခါမွလက္ႏွင့္ တို႔ထိမ ၾကည့္ ဖူးပါ။ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရင္း ထိမိ တိုက္ မိတာေလာက္ပဲ ရွိသည္။ အဲဒီအခါေတြတုန္းက ဘယ္လိုမွ စိတ္ထဲ မွာမရွိခဲ႔သည့္ေနရာက အခု
က်မွ တို႔ထိလိုက္သည္ႏွင့္ ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထသြားရသည္။
“အာ ...အင္”
လက္ညိဳးထိပ္ဖ်ားေလး ႏွင့္ သံုးေလးၾကိမ္ထပ္ပြတ္ၾကည့္လိုက္မိျပီးေနာက္တြင္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ရင္ ထဲက တလိႈက္ လိႈက္တက္လာသည့္ ေ၀ဒနာေၾကာင့္ ပါးစပ္က ခပ္ဖြဖြေလး
ညည္းလိုက္မိသည္။ ထိုလႈိက္ေမာဖြယ္ရာခံစားမႈက ေဒၚႏုႏုရွိန္ကို ဖမ္းစားလိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္ယာေပၚတြင္ တေစာင္းေကြးေကြးေလး လွဲရင္း အဖုေလးကို အဆက္မျပတ္
ပြတ္ေနမိသည္။
“အင္း .....အင္း .....အင္း.....အ....အား”
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုရပ္တန္႔လိုက္ဖို႔ ေဒၚႏုႏုရွိန္မွာ ခြန္အားမရွိေတာ့ပါ။ ရပ္တန္႔ဖို႕စိတ္ကူး လည္းေပၚမလာပဲ ခံစားမႈေနာက္ကိုသာ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားမိသည္။
အားေန သည့္ လက္ျဖင့္ ေခါင္းအံုး အစြန္းကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆြဲလိမ္ရင္း ေအာ္ညည္းေနမိ၏။ ေပါင္ ၾကားဆီ ကေနတကိုယ္လံုးကို ျပန္႔လြင့္တက္လာသည့္ ေ၀ဒနာက မိန္းမူး
ဖြယ္ေကာင္းလြန္းလွ သည္။ ခံစားမႈ ဒီေနျမင့္တက္လာသည္ႏွင့္ အမွ် ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ ေအာ္ညည္း သံက ပိုက်ယ္ေလာင္ လာသည္။ ဒါကိုလည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ မသိေတာ့ မ်က္လံုးထဲမွာ
တိမ္စိုင္တိမ္လိပ္ ေတြသာျမင္ သည္။ တိမ္စိုင္ေတြၾကားမွာနိမ္႔တခါ ျမင့္တလွည့္ျဖင့္ ညင္ညင္သာသာေလး ေရြ႕လ်ားေနသလို စိတ္မွာ ခံစားရ၏။
“အီး ..ေကာင္းလိုက္တာကြယ္......အား ....အင္း”
ခံစားခ်က္ အသစ္အဆန္းတခုက ေဒၚႏုႏုရွိန္ကို အျပင္းအထန္ဖမ္းစားလိုက္ျပီျဖစ္သည္။ ခုေန အနားကိုလူတ ေယာက္ ေရာက္လာ ရင္ေတာင္ေဒၚႏုႏု ရွိန္မသိေတာ့။ ဒါေပမယ့္ သူမ၏ ရင္သားေတြ တင္းမာလာတာကိုေတာ့ သိသည္။ လိႈက္ေမာရျခင္း ႏွင့္ အတူရင္က လည္းမြန္းျပီး ၾကပ္ေနသည္။ မေတာ္သည့္ ဘရာစီယာ ၾကပ္ၾကပ္ကို ၀တ္ ထားရသလို ရင္သားေတြက မလြတ္မလပ္ႏွင့္ တမ်ိဳးၾကီး ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္းအံုးစြန္း ကို ဆြဲ ထား သည့္လက္ကို ျဖဳတ္ျပီး ရင္ဘတ္ကို ညွစ္မိသည္။ အက်ၤ ီ ႏွင့္ ဘရာစီယာခံေနလို႔ ညွစ္ရတာမေကာင္းပါ။ ပိုျပီး လြတ္လပ္သြားေစရန္ ၾကယ္သီးေတြကိုပါ ျဖဳတ္ခ်လိုက္ျပီး ဘရာ စီ ယာ ခြက္ကိုပါ အေပၚပင့္တင္လိုက္မိ၏။ ဒီေတာ႔မွ လြတ္လပ္စြာဆုပ္နယ္ ႏိုင္သြားသည္။ ၾကက္သီး ထသလို တင္း မာေနသည့္ ႏို႔သီးဖ်ားကေလး ကို ညွစ္ရင္း ေအာက္ကို ပြတ္ရတာ ပိုထိသည္ကို သြားေတြ႔၏။
“အား ...ဘယ္လို ၾကီးလဲ”
ခံစားမႈ ေရခ်ိန္က တရိပ္ရိပ္ ႏွင့္ ျမင့္တက္လာသည္။ သူမ၏ ရတနာတြင္းေလး ထဲက ၾကြက္သား ေတြ ရံႈ႕ခ်ည္ပြ ခ်ည္ ျဖစ္လာတာကိုလည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္သိေန၏။
“ေအာင္ မယ္ေလး....”
ေလထဲသို႔ လြင့္ေျမာက္တက္သြားျပီးခ်ာခ်ာလည္၍ ျပန္က်လာသလို စိတ္ထဲမွာခံစားလိုက္ ရျပီးေနာက္တြင္ေတာ့ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ေပ်ာ့ေခြက်သြား၏။ သူမ၏ တကိုယ္လံုးမွာ အားအင္လံုး၀ မရွိေတာ့ဘဲ ၀ါဂြမ္းစေလး တခု ေလထဲမွာ လြင့္ေမ်ာေနသလို တရိပ္ရိပ္ႏွင့္ လြင့္ေန၏။ ေမာ လည္းအရမ္းေမာေနသည္ အသက္ကိုပင္ ေျဖးေျဖးေလး ရွဴ ႏိုင္သည္။ အေစ႕ကိုလည္း မပြတ္ ႏိုင္ေတာ့၊ ရင္သားကိုလည္း မညွစ္ႏိုင္ေတာ့။
“ႏုႏု ....အိပ္ေပ်ာ္ေနလား”
တျငိမ္႔ျငိမ္႔ တမူးမူးခံစားမႈ တြင္မိန္းေမာေနခိုက္ ေနာက္ေက်ာဖက္က ေဒၚေအးစိန္၏ အသံေၾကာင့္ အိပ္မက္က ႏိုး သလို ဆတ္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ ကံေကာင္းေထာက္မ စြာျဖင့္ ၀င္ေပါက္ကို ေက်ာ ေပးထားလို႔ အေျခအေန အရပ္ ရပ္ ကို ေဒၚေအးစိန္မျမင္ႏိုင္ပါ။ တံခါးကို ခ်က္မခ်ခဲ႔ မိျခင္း ႏွင့္ ေဒၚစိန္ရီ ၀င္လာတာကို မသိလိုက္ျခင္း အတြက္ ကိုယ့္ဖာသာက်ိတ္၍ အျပစ္တင္ရင္း ေခ်ာ္လဲ ေရာထိုင္ အိပ္ေနသလို ဆက္ျပီးဟန္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ ပြင့္ဟ ေန သည့္ရင္ဘတ္ ကိုလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ယွက္ျပီး ကြယ္ထားလိုက္၏။ ေဒၚေအးစိန္ကလည္း ဒီဖက္ကို မလာပါ အိပ္ ေနသည္ထင္ျပီး ျပန္လွည့္ထြက္သြား၏။
ဆြဲထုတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ အသက္ေအာင့္ ထား မိသည္။ ထေပါက္ေတာ့မည့္ ေျမြတေကာင္ကို ကိုင္ ထားရသလို သတိၾကီးစြာ ျဖင့္ ပင့္ေျမွာက္ၾကည့္လိုက္၏။ ရာ ဘာသား၏ ေခ်ာေမြ႕ မႈေၾကာင့္ ေခၽြးေစးေတြ ျပန္ေနသည့္လက္ထဲကေနေခ်ာ္ျပီး လြတ္က်မသြားေအာင္ ခါး လည္ ကေန တင္းတင္း ညွစ္ဆုပ္ထားမိသည္။
ထိပ္ဖ်ားက ထြက္ျပဴလာစ မိႈပြင့္ၾကီးတပြင့္ အလားပင္။ အရစ္၏ ေနာက္တြင္ေအာက္ကိုျပန္ခ်ိဳင့္ ျပီး ဆင္း လာ သည့္ တေလ်ာက္တြင္ ေသြးေၾကာလိုေျမာင္း ေတြဖုထေန၏။
ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ တထြာ မကေအာင္ရွည္လ်ားသည့္ လိင္တံက လက္ႏွင့္ဆုပ္လို႔ မႏိုင္ေအာင္ၾကီးထြားသည္။ ပိန္ပိန္းပါးပါး စႏၵာတေယာက္ဒီ ေလာက္ၾကီးသည့္ ဟာ ၾကီးကို သူမ၏
ပစၥည္းေလးထဲသို႔ ၀င္ ေအာင္ဘယ္လိုသြင္းသနည္းဟု ေတြးၾကည့္ရင္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ ရင္ေတြတဒိန္း ဒိန္း ခုန္လာသည္။ အသက္ရွဴရတာလည္း မမွန္ေတာ့ဘဲ အလိုလိုေမာလာ၏။
ကိုင္ၾကည့္တာေတာင္ ဒီေလာက္ ျဖစ္ရလွ်င္ အထဲကိုသာထည့္လိုက္လို႔ကေတာ့ အသက္ရွဴရပ္သြားႏိုင္သည္ဟု ထင္မိသည္။
မရည္ရြယ္ပါပဲ ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ လက္တဖက္က သူမ ေပါင္ၾကားထဲေရာက္သြားသည္။ ထမိန္ အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ပါး ပါးမွာ အတြင္းခံ လည္းမပါလို႔ အရည္ေတြရႊဲေနသည့္ ေဖါင္းေဖါင္းမို႔မို႔
ရတနာတြင္းကို တိုက္ရိုတ္ နီးပါးစမ္းမိသည္။ ဘာေၾကာင့္ အရည္ေတြထြက္ေနရသနည္းဟု ေတြးရင္း ရွက္ရြံ႕စြာျဖင့္ လက္ ထဲက ဟာၾကီးကို အိတ္ထဲျပန္ ထိုး ထည့္ျပီး သူ႔ေနရာ
သူျပန္ထားလိုက္သည္။
စႏၵာ့ အခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာသည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ ေျခလွမ္းေတြက ယိမ္းယိုင္ေလးလံေနသည္။ ေခါင္းေတြ က လည္း ရီေ၀ေနာက္က်ိေန၏။
“ႏုႏု ေန မေကာင္းဘူးလား”
“ေကာင္းပါတယ္”
လမ္းမွာ ေတြ႔သည့္ ေဒၚေအးစိန္၏ အေမးကို တိုးတိမ္စြာေျဖလိုက္ျပီး ေဒၚႏုႏုရွိန္ အိပ္ခန္းထဲ ၀င္ လာခဲ႔သည္။ ကုတင္းေဘး မွန္တင္ခံုက မွန္မွာ အဆီျပန္ေနသည့္ မ်က္ႏွာnot allowedယာႏွင့္
မိမိ ကိုယ္မိမိ ျပန္ျမင္ရသည္။
“စိတ္ညစ္လိုက္တာ”
ပါးစပ္က ဖြင့္ဟ ညည္းလိုက္မိသည္အထိ စိတ္ပ်က္ေနရပါသည္။ ဒီအရြယ္ေရာက္မွ မဟုတ္မဟပ္ ပစၥည္းတခု၊ အေၾကာင္းအရာတခုႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး စိတ္မတည္မျငိမ္ျဖစ္ေနရ သည့္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို လည္းနားမလည္ပါ။ အိပ္ ယာေပၚေခြေခြေလး လွဲခ်လိုက္ရင္း လက္က ေပါင္ၾကားကို စမ္းမိျပန္သည္။ စိုစြတ္သည့္ အထိအေတြ႔က ေဒၚႏုႏု ရွိန္၏ ရင္ခုန္သံေတြကို ျမန္
ေစျပန္၏။ စိတ္ေပါက္ေပါက္ရွိတာ ႏွင့္ စိုေနသည့္ အရည္ေတြကို ထမိန္ႏွင့္ ပြတ္ကာ သုတ္လိုက္ ၏။ ေျပာင္စင္သြားျပီဟု ထင္လိုက္မွ နားလိုက္သည္တြင္ လူကလည္းေမာေနသည္။
အေမာေျဖနားေနရင္း မ်က္လံုးကို မွိတ္ထားေသာ္လည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ အာရံုက ေပါင္ၾကားထဲ မွာပဲ ရွိေနသည္။ တခ်က္တခ်က္တြင္ လိင္တံ အတုၾကီးကိုလည္း ျမင္ေယာင္ေန၏။
ထိုအခ်ိန္ တြင္ မိမိ၏ သဘာ၀တြင္းေလး ထဲ မွာလည္း အရည္ေတြ တစိမ္႔စိမ္႔ ျဖစ္လာျပန္သည္ဟု ထင္ မိသည္။ စိတ္ရႈပ္ရႈပ္ႏွင့္ ထမိန္ကိုေျဖေလ်ာ့လိုက္ျပီး လက္ႏွင့္ထိုးစမ္းမိသည္။
လမ္္းတ၀က္မွာ တြန္႕သြားေသးေသာ္လည္း စိတ္ကိုတင္းျပီး ေအာက္ကို ထိုးဆင္းလိုက္ ရ၏။
ေခ်ာ္က်ိက်ိ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြက ႏႈးညံ့လြန္းသည္။ အကြဲေၾကာင္းထိပ္က အဖုေလးကို ဖိမိေသာ အခါ ေဒၚႏုႏုရွိန္ တြန္႔သြားသည္။ မိန္းမေတြ၏ အေစ႔ ဆိုတာဒါကိုေခၚေၾကာင္း အရင္ထဲ
က သိေပမယ့္ တခါမွလက္ႏွင့္ တို႔ထိမ ၾကည့္ ဖူးပါ။ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရင္း ထိမိ တိုက္ မိတာေလာက္ပဲ ရွိသည္။ အဲဒီအခါေတြတုန္းက ဘယ္လိုမွ စိတ္ထဲ မွာမရွိခဲ႔သည့္ေနရာက အခု
က်မွ တို႔ထိလိုက္သည္ႏွင့္ ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထသြားရသည္။
“အာ ...အင္”
လက္ညိဳးထိပ္ဖ်ားေလး ႏွင့္ သံုးေလးၾကိမ္ထပ္ပြတ္ၾကည့္လိုက္မိျပီးေနာက္တြင္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ရင္ ထဲက တလိႈက္ လိႈက္တက္လာသည့္ ေ၀ဒနာေၾကာင့္ ပါးစပ္က ခပ္ဖြဖြေလး
ညည္းလိုက္မိသည္။ ထိုလႈိက္ေမာဖြယ္ရာခံစားမႈက ေဒၚႏုႏုရွိန္ကို ဖမ္းစားလိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္ယာေပၚတြင္ တေစာင္းေကြးေကြးေလး လွဲရင္း အဖုေလးကို အဆက္မျပတ္
ပြတ္ေနမိသည္။
“အင္း .....အင္း .....အင္း.....အ....အား”
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုရပ္တန္႔လိုက္ဖို႔ ေဒၚႏုႏုရွိန္မွာ ခြန္အားမရွိေတာ့ပါ။ ရပ္တန္႔ဖို႕စိတ္ကူး လည္းေပၚမလာပဲ ခံစားမႈေနာက္ကိုသာ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားမိသည္။
အားေန သည့္ လက္ျဖင့္ ေခါင္းအံုး အစြန္းကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆြဲလိမ္ရင္း ေအာ္ညည္းေနမိ၏။ ေပါင္ ၾကားဆီ ကေနတကိုယ္လံုးကို ျပန္႔လြင့္တက္လာသည့္ ေ၀ဒနာက မိန္းမူး
ဖြယ္ေကာင္းလြန္းလွ သည္။ ခံစားမႈ ဒီေနျမင့္တက္လာသည္ႏွင့္ အမွ် ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ ေအာ္ညည္း သံက ပိုက်ယ္ေလာင္ လာသည္။ ဒါကိုလည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ မသိေတာ့ မ်က္လံုးထဲမွာ
တိမ္စိုင္တိမ္လိပ္ ေတြသာျမင္ သည္။ တိမ္စိုင္ေတြၾကားမွာနိမ္႔တခါ ျမင့္တလွည့္ျဖင့္ ညင္ညင္သာသာေလး ေရြ႕လ်ားေနသလို စိတ္မွာ ခံစားရ၏။
“အီး ..ေကာင္းလိုက္တာကြယ္......အား ....အင္း”
ခံစားခ်က္ အသစ္အဆန္းတခုက ေဒၚႏုႏုရွိန္ကို အျပင္းအထန္ဖမ္းစားလိုက္ျပီျဖစ္သည္။ ခုေန အနားကိုလူတ ေယာက္ ေရာက္လာ ရင္ေတာင္ေဒၚႏုႏု ရွိန္မသိေတာ့။ ဒါေပမယ့္ သူမ၏ ရင္သားေတြ တင္းမာလာတာကိုေတာ့ သိသည္။ လိႈက္ေမာရျခင္း ႏွင့္ အတူရင္က လည္းမြန္းျပီး ၾကပ္ေနသည္။ မေတာ္သည့္ ဘရာစီယာ ၾကပ္ၾကပ္ကို ၀တ္ ထားရသလို ရင္သားေတြက မလြတ္မလပ္ႏွင့္ တမ်ိဳးၾကီး ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္းအံုးစြန္း ကို ဆြဲ ထား သည့္လက္ကို ျဖဳတ္ျပီး ရင္ဘတ္ကို ညွစ္မိသည္။ အက်ၤ ီ ႏွင့္ ဘရာစီယာခံေနလို႔ ညွစ္ရတာမေကာင္းပါ။ ပိုျပီး လြတ္လပ္သြားေစရန္ ၾကယ္သီးေတြကိုပါ ျဖဳတ္ခ်လိုက္ျပီး ဘရာ စီ ယာ ခြက္ကိုပါ အေပၚပင့္တင္လိုက္မိ၏။ ဒီေတာ႔မွ လြတ္လပ္စြာဆုပ္နယ္ ႏိုင္သြားသည္။ ၾကက္သီး ထသလို တင္း မာေနသည့္ ႏို႔သီးဖ်ားကေလး ကို ညွစ္ရင္း ေအာက္ကို ပြတ္ရတာ ပိုထိသည္ကို သြားေတြ႔၏။
“အား ...ဘယ္လို ၾကီးလဲ”
ခံစားမႈ ေရခ်ိန္က တရိပ္ရိပ္ ႏွင့္ ျမင့္တက္လာသည္။ သူမ၏ ရတနာတြင္းေလး ထဲက ၾကြက္သား ေတြ ရံႈ႕ခ်ည္ပြ ခ်ည္ ျဖစ္လာတာကိုလည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္သိေန၏။
“ေအာင္ မယ္ေလး....”
ေလထဲသို႔ လြင့္ေျမာက္တက္သြားျပီးခ်ာခ်ာလည္၍ ျပန္က်လာသလို စိတ္ထဲမွာခံစားလိုက္ ရျပီးေနာက္တြင္ေတာ့ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ေပ်ာ့ေခြက်သြား၏။ သူမ၏ တကိုယ္လံုးမွာ အားအင္လံုး၀ မရွိေတာ့ဘဲ ၀ါဂြမ္းစေလး တခု ေလထဲမွာ လြင့္ေမ်ာေနသလို တရိပ္ရိပ္ႏွင့္ လြင့္ေန၏။ ေမာ လည္းအရမ္းေမာေနသည္ အသက္ကိုပင္ ေျဖးေျဖးေလး ရွဴ ႏိုင္သည္။ အေစ႕ကိုလည္း မပြတ္ ႏိုင္ေတာ့၊ ရင္သားကိုလည္း မညွစ္ႏိုင္ေတာ့။
“ႏုႏု ....အိပ္ေပ်ာ္ေနလား”
တျငိမ္႔ျငိမ္႔ တမူးမူးခံစားမႈ တြင္မိန္းေမာေနခိုက္ ေနာက္ေက်ာဖက္က ေဒၚေအးစိန္၏ အသံေၾကာင့္ အိပ္မက္က ႏိုး သလို ဆတ္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ ကံေကာင္းေထာက္မ စြာျဖင့္ ၀င္ေပါက္ကို ေက်ာ ေပးထားလို႔ အေျခအေန အရပ္ ရပ္ ကို ေဒၚေအးစိန္မျမင္ႏိုင္ပါ။ တံခါးကို ခ်က္မခ်ခဲ႔ မိျခင္း ႏွင့္ ေဒၚစိန္ရီ ၀င္လာတာကို မသိလိုက္ျခင္း အတြက္ ကိုယ့္ဖာသာက်ိတ္၍ အျပစ္တင္ရင္း ေခ်ာ္လဲ ေရာထိုင္ အိပ္ေနသလို ဆက္ျပီးဟန္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ ပြင့္ဟ ေန သည့္ရင္ဘတ္ ကိုလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ယွက္ျပီး ကြယ္ထားလိုက္၏။ ေဒၚေအးစိန္ကလည္း ဒီဖက္ကို မလာပါ အိပ္ ေနသည္ထင္ျပီး ျပန္လွည့္ထြက္သြား၏။
12
Myanmar Books (18+) / Re: ဒုတိယနတ္သမီး (၁၈+)
« Last post by Had3s on Today at 03:03:55 AM »အခန္းသာေအာင္းေနေသာ္လည္း ဘာမွ မယ္မယ္ရရ မလုပ္ျဖစ္ပါ။ စာဖတ္လိုက္၊ အိပ္ ယာ ထဲမွာလွဲလိုက္ ႏွင့္ အ ခ်ိန္ေတြကုန္သြားသည္။ ယေန႔ေခတ္ မိန္းကေလးေတြ
အေၾကာင္းလည္း စဥ္းစားေနမိ၏။ ေဒၚႏုႏုရွိန္ တို႔ေခတ္က ရည္းစားဘ၀ မွာနယ္ေက်ာ္ျခင္း မရွိမဟုတ္၊ ရွိၾကပါသည္။ ဒါေပမယ့္ အခုလိုမ်ိဳးမဟုတ္ဟု ထင္၏။ တေလာ တုန္း က
သူငယ္ ခ်င္းဆရာမ တေယာက္ အလည္လာစဥ္ေျပာျပသြားသည့္ သူမ၏ တပည့္ေတြက ေယာက္်ားေလး ေရာမိန္းကေလးပါ တအိမ္ထဲတူတူငွားေနျပီး ေက်ာင္းတက္ၾကသည့္
အေၾကာင္းေျပာသြားစဥ္က သိပ္မယံုခ်င္ သ လိုျဖစ္ခဲ႔ တာကိုျပန္ေတြးမိသည္။
“နင္တို႕က မေျပာဘူးလား”
“ေျပာလဲရမွာမွ မဟုတ္တာ၊ ငါတို႔တုန္းကလို အစိုးရေက်ာင္းေဆာင္ေတြလဲ မရွိေတာ့ဘူးဆို ေတာ့ သူတို႔ဖာသာ အျပင္မွာေနခ်င္သလို ေနေနၾကတာ တို႔လဲ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ”
ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္တုန္းကေတာ့ သမီးရည္းစား အတူတူေနၾကတာမဆန္းပါ။ ဒါသူတို႔ ယဥ္ေက်းမႈ႕ လို႔ပဲ နားလည္ခဲ႔ သည္။ အခုေတာ့ ဒီကိုလည္း ထိုယဥ္ေက်းမႈ ကူးစက္
လာသည့္ အေနအထားျဖစ္ေနသည္။ မိိမိ အ ေဆာင္က မိန္းကေလးေတြကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ ဟု ထင္ထားမိတာ အလြဲၾကီးလြဲေနျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ ရ ပါသည္။ အေဆာင္
မွေန ေက်ာင္း သို႔မဟုတ္ အလုပ္ကို ထြက္သြားျပီးသည့္ အခ်ိန္ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ပါ။ အေဆာင္ျပန္၀င္လာမွ သူမတို႕ကို ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရေပမည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေဆာင္မွာမဟုတ္တရုတ္လုပ္မေန ရင္ျပီးတာပဲဟု စိတ္ကိုေလွ်ာ့ခ်လိုက္ရသည္။ ဒါေပမယ့္ စႏၵာ့လို ကိစၥမ်ိဳးက်ေတာ့ ဘယ္လို ဆံုးျဖတ္နားလည္ရမည္ကို ေဒ
ၚႏုႏုရွိန္ မေတြးတတ္ျပန္ပါ။ အေဆာင္ စည္း ကမ္းကိုေဖါက္ ဖ်က္ျပီး ေယာက္်ားေခၚလာျခင္းလည္း မဟုတ္၊ သက္မဲ႔ပစၥည္းတခုကို အသံုးခ်ျပီးသူမ၏ ဆႏၵကို ေျဖေဖ်ာက္ျခင္းသာျဖစ္
ရာ တားျမစ္ခ်င္ရင္ေတာင္ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ တားျမစ္ရမည္ မွန္းလည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ အေျဖမ ထုတ္ႏိုင္ပါ။
“ေတာ္ျပီ၊ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၾကေတာ့၊ ငါ့ အေဆာင္မထိခိုက္ရင္ ျပီးတာပဲ”
ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီးေနာက္ ရႈပ္ေထြးေနသည့္ ဦးေခါင္းႏွင့္ တေနကုန္ေညာင္းခ်ိေနသည့္ ကိုယ္ခႏၶာကို ေျဖေလ်ာ့ရန္ ေရခ်ိဳးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
အ၀တ္အစားခၽြတ္ရင္း မွန္ထဲမွာ ကိုယ့္ ကိုယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၾကည့္မိသည္။
၀ါ၀င္းျပည့္ျဖိဳးသည့္ရင္သားေတြက ခရမ္းေရာင္ဘရာစီယာထဲက အျပင္ကိုအတင္းတိုးထြက္ေနၾကသည္။ ဘရာ စီ ယာကို ခၽြတ္လိုက္လို႔ ခြက္ထဲကေန ထြက္လာသည့္ တိုင္ ရင္သားေတြက ေလွ်ာက်သြားျခင္းမရွိဘဲ တင္းတင္း ရင္းရင္း ေနရာ တက်ျဖစ္ေနသည္။ အသက္ေလးဆယ္ ရွိသည့္တိုင္ ေလ်ာ့တြဲျခင္း မရွိေသးသည့္ရင္သား ေတြကို လက္ႏွင့္
အသာမၾကည့္မိသည့္ အခါတြင္တကိုယ္လံုးၾကက္သီးေမြးညင္းေတြ ထလာ သလိုခံစားရသည္။
ရင္သားေတြသာမဟုတ္ ပုခံုးသား၊ လက္ေမာင္းသာေတြက လည္းတင္းရင္းစိုေျပေနဆဲပင္။ အဆီပိုမရွိပါ။ ဗိုက္ ေခါက္ကလည္းရြယ္တူ မိန္းမေတြလို ထူထူေမာက္ေမာက္မဟုတ္ဘဲ
ေယာင္ေယာင္ေလးသာမို႔ သေယာင္ ရွိေန သည္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ထမိန္ကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ဆီးခံုမို႔မို႔ေအာက္တြင္ အေမႊးေတြ နည္းနည္းျပန္ရွည္ ေန ၾကသည္။ သက္ျပင္းခ်
ရင္း ဒီေန႔ေတာ့ ရိတ္လို႔ မျဖစ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ အပ်ိဳျဖစ္လာစမွာ အေမႊးေလး ေတြ ထြက္လာေတာ့ ရွက္စိတ္ျဖင့္ ကပ္ေၾကးႏွင့္ ညွပ္ပစ္ခဲ႔၏။ အေမႊးၾကမ္းၾကမ္း ေတြရွည္
ထြက္လာေတာ့ ေဒၚႏုႏု ရွိန္ မေနတတ္ေတာ့ပါ။ ျမင္ရထိရရင္ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုၾကီးမွန္း မသိ။ တကၠသိုလ္ေရာက္မွ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ က သူမ၏ အေမႊးေတြကို မွန္မွန္
ရိတ္ေပးသည့္ အေၾကာင္း ေျပာျပရာမွ ေဒၚႏုႏုရွိန္ လည္း ရိတ္ျဖစ္သြားသည္။
အခုေတာ့ အက်င့္ျဖစ္သြားျပီး နည္းနည္း ျပန္ရွည္လာတာ ႏွင့္ မေနတတ္ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ပစၥည္း ကိုယ္ ျပန္ မၾကည့္ရဲေအာင္ျဖစ္ေနရသည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ မရိတ္္ရဲ ပါ။
ေျခတုန္လက္တုန္ႏွင့္ ရွကုန္ရင္ခက္မည္။ မ်က္ လံုးထဲမွာ စႏၵာ့ေမြ႔ယာ ေအာက္က အ ေခ်ာင္းၾကီးကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာသည့္ အခါ တကိုယ္လံုးတုန္သြား၍ အလန္႔တၾကား ျဖင့္
ေရခ်ိဳးခန္းသံုး တ ဘက္ၾကီးျဖင့္ တ ကိုယ္လံုးလံုေအာင္ပတ္ထားလိုက္မိသည္။
အပ်ိဳၾကီး ျဖစ္မည့္ဇာတာပါသူပီပီ ေဒၚႏုႏုရွိန္ မွာ ေနာက္ထပ္ဇီဇာ ေၾကာင္တာ တခုရွိေသးသည္။ အတြင္းခံကို နည္းနည္းေလး ေဟာင္းသြားတာႏွင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မ၀တ္ေတာ့။ အိမ္က ေကာင္မေလးေတြကိုျဖစ္ျဖစ္၊ ျခံအလုပ္ သမားကိုလွေရႊ၏ မိန္းမ ကိုျဖစ္ျဖစ္ေပး ပစ္လိုက္သည္။ ၀တ္ရင္လည္း အဖိုးအတန္ေသာ၊ လွပေသာ အတြင္းခံ မ်ိဳးေတြပဲ ၀ယ္၀တ္
တတ္သည္။ သူ၏ အက်ေတြရသည့္ သူေတြက လည္း ထိုအက်င့္ကို သေဘာက်ၾကသည္။ အတြင္းခံ အသစ္လွလွေလး ၀ယ္လာျဖစ္ျပီဆိုရင္ အိမ္ေရာက္တာ ႏွင့္ မွန္ေရွ႕မွာ
၀တ္ၾကည့္တတ္သည္။ အေပၚ ကအက်ၤ ီထပ္၀တ္လိုက္ရင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာမွန္း သိရက္ႏွင့္ လွတာကိုပဲမက္သည္။ ဘယ္ေလာက္ေစ်းၾကီး ၾကီး ၀ယ္၀တ္သည္။ သြားရင္း
လာရင္း ၾကိဳက္တာေတြ႕ရင္လည္း အျမဲ၀ယ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ဆီမွာ အတြင္းခံေတြ ပံုေနတတ္သည္။ အတြင္းခံလွလွေလး၀တ္ထားသည့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွန္ထဲမွာ
ျပန္ၾကည့္ရတာ ကို ေဒၚႏုႏုရွိန္ေပ်ာ္သည္။
လူတိုင္း၊ ေယာက္်ားတိုင္း တပ္မက္စြာၾကည့္ၾကသည့္ ခႏၶာကိုယ္ မိမိ မွာရွိမွန္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ သိသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ အ၀တ္မပါဘဲျမင္ဖူးသည့္ အၾကိမ္ေတြတိုင္း စိတ္ထဲ
ဘယ္လိုမွ မေနခဲ႔ ဘဲဒီေန႔မွ ထူးျခားစြာရွက္ရြံ႕ေနသည့္ အျဖစ္ကိုေဒၚႏုႏုရွိန္ နားမလည္ပါ။ ခါတိုင္းလို ပင္ေရခ်ိဳးရင္း ကိုယ္ကို ပြတ္သပ္သန္႔စင္ ျခင္းကိုပင္ မလံုမလဲ ျဖစ္ ေနရသည္။
ေပါင္ၾကား ထဲကို ဆပ္ျပာတိုက္ခ်ိန္မွာပင္ရြရြေလးသာပြတ္မိ၏။
စိတ္ထဲ ဂေယာင္ေခ်ာက္ျခားျဖစ္ေနသည္ကို သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ေရခ်ိဳးတာကို အျမန္ လက္စသတ္ျပီး အ ျပင္ကိုထြက္လာမိသည္။ ေရသုတ္ျပီး အ၀တ္အစားလဲေတာ့လည္း
မွန္ကို မၾကည့္မိေအာင္သတိထားေနမိသည္။ အ၀တ္အစား အျပည့္အစံု၀တ္ျပီး ေခါင္းျဖီး ေတာ့မွသာ မွန္ျပန္ၾကည့္သည္။ အသက္ေလးဆယ္ ေရာက္မွ ဘာ ေၾကာင့္ ျမီးေကာင္ေပါက္ မေလးတေယာက္လို ျဖစ္ေနရသည္ကို ေဒၚႏုႏုရွိန္ နားမလည္ပါ။ ဒါေပမယ့္ နားလည္ ဖို႔လဲ မလိုဟုေတြးေနမိပါသည္။
ညေနအေဆာင္သူေတြ ျပန္ေရာက္လာၾကခ်ိန္တြင္ အရင္ရက္ေတြကလို ဟိုေလွ်ာက္ဒီသြား ႏွင့္ မ်က္ႏွာျပလူစစ္ မေနေတာ့ဘဲ ေျခာက္နာရီ ထိုးခါနီးမွ လူစံုမစံု ေဒၚေအးစိန္ကိုၾကည့္
ခိုင္းလိုက္သည္။ လူစံုသည္ ဆိုေတာ့မွ နာရာ ရား ကို တံခါးပိတ္ခိုင္းလိုက္၏။ သူတို႔ေလး ေတြ မရွိခိုက္ အခန္းထဲ၀င္ၾကည့္မိသည့္ အျဖစ္ကို ေဒၚႏုႏုရွိန္ မ်က္ႏွာ ပူေနမိျခင္း ျဖစ္
သည္။ အေဆာင္သူေတြ၏ အခန္းထဲကို ေဒၚႏုႏုရွိန္၀င္ဖူးပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ပိုင္ရွင္ရွိသည့္ အခ်ိန္ မ်ိဳးမွသာ အေၾကာင္းကိစၥတခုခု ျဖစ္သြားစကားေျပာျခင္း၊ ေနမေကာင္းဟု ဆိုရင္သြားၾကည့္ခ်င္း ေလာက္သာ ျဖစ္ သည္။ စိတ္မလံုသည့္ အတြက္ သူတို႔ညစာစားေနၾကခ်ိန္တြင္ ေဒၚႏုႏုရီ ျခံျပင္ကိုထြက္လာခဲ႔၏။
“ေကာင္မေလး ဘယ္တုန္း”
ငယ္စဥ္ကထဲက သိခဲ႔သည့္ ကုလားအဖိုးအို အတြက္ေဒၚႏုႏုရွိန္ သည္ ေကာင္မေလးသာျဖစ္၏။
“ဟိုနား ဒီနားပါပဲ”
ေဒၚေအးစိန္ အလုပ္ရႈပ္ရသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္လို႔ တေယာက္ထဲပဲ အနီးတ၀ိုက္မွာ လမ္းပတ္ေလွ်ာက္ေနမိပါသည္။ သိ သည့္သူေတြက လည္းႏႈတ္ဆက္သြားၾက၏။ ညီအကို မသိတသိ
အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူဘယ္၀ါရယ္လို႔ လည္း သတိ မထား မိပါ။ အလုိက္သင့္ ျပန္ႏႈတ္ဆက္ လိုက္ရံုသာ ျဖစ္သည္။ အိမ္ႏွင့္ ေ၀းလာေတာ့မွ ျပန္လွည့္လာခဲ႔၏။
“ဆရာမ၊ အေတာ္ပဲ”
အိမ္နားမေရာက္မွီ လမ္းခ်ိဳးထဲက ထြက္လာသည့္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က အနားကပ္လာသည္။ မီးေရာင္မွာ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ရသည့္ အသားညိဳညိဳ ႏွင့္ ဒီအမ်ိဳးသမီး ကိုေတာ့ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ေကာင္းစြာသိပါသည္။
“ေအာ္ …မစိုးစိုးႏြယ္”
“ကၽြန္မ ကို ျပခိုင္းထားတဲ႔ ပစၥည္းေလးေတြ ရွိလို႔ ဆရာမဆီလာျပမလားလို႕”
“တေလာက တင္၀ယ္ေသးတယ္ေလ၊ မယူႏိုင္ေသးပါဘူး မစိုးစိုးႏြယ္ရယ္”
“၀ယ္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ ၾကည့္ပါဦး ဆရာမရဲ႕၊ ၾကိဳက္တာေတြ႕ခ်င္လဲ ေတြ႕မွာေပါ့”
မစိုးစိုးႏြယ္က လိုင္းစံုရသည့္ ပြဲစားျဖစ္သည္။ အိမ္ျခံေျမႏွင့္ စိန္ေရႊရတနာမွသည္ အိမ္ေဖၚအထိ ပြဲစားလုပ္၏။ ေဒၚ ႏုႏုရွိန္ အိမ္က အိမ္ေဖၚကေလး တေယာက္က မစိုးစိုးႏြယ္ေခၚေပး
ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ေဒၚႏုႏုရွိန္ က ဒီလိုအရပ္ ပြဲစား ႏွင့္ အဖိုးတန္ပစၥည္း ၀ယ္ေလ႔ မရွိပါ။ ျပီးေတာ့ မစိုးစိုးႏြယ္၏ ေရႊထည္ေတြကလည္း သိပ္ျပီးအရည္ေကာင္း လွသည္ မဟုတ္။
တေလာကမွ အိမ္က အေဖၚေကာင္မေလးေတြ အတြက္ ေစ်းခပ္ေပါေပါ ဆြဲၾကိဳးေလးေတြ သူမ ထံမွ ၀ယ္ေပးျဖစ္ခဲ႔သည္။
“ဗိုက္နာလို႔ ထုတ္တာတဲ႔၊ ပစၥည္းေကာင္းေတြပါ၊ ၾကည့္ၾကည့္ပါဦး ဆရာမရယ္၊ မနက္ျဖန္လာခဲ႔ မယ္ေနာ္”
ျခံ၀ လဲ ေရာက္ေန ျပီျဖစ္လို႔ ေဒၚႏုႏုရွိန္က ခပ္လြယ္လြယ္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
“သြားမယ္ေနာ္ ဆရာမ၊ ေနာက္ေတာင္က်ေနျပီလား မသိဘူး”
ေဒၚႏုႏုရွိန္ ကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး မစိုးစိုးႏြယ္ ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္သြားသည္။ အရင္ကဆိုရင္ ဆင္မယဥ္သာလို႔ ေျပာ ရမည့္ ေျခလွမ္းမ်ိဳးႏွင့္ ညက္ညက္ကေလးသြားတတ္သူက
ဒီေန႔ေတာ့ အရင္လိုေနပံုရသည္။ ေနာက္က ေန က်ားလိုက္လာသလို သုတ္ေျခတင္ ေန၏။ သူမ ဆီက ပ်ံ႔လြင့္လာသည့္ ေရေမႊး နံ႔ ျပင္းျပင္းက ေဒၚႏုႏုရွိန္ ဆီလြင့္ လာ၏။ သူ႔ အထြာႏွင့္သူ ေငြေၾကးျပည့္စံုပါလွ်က္ႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ ေရေမႊး ေကာင္း ေကာင္း မသံုးသနည္းဟု ေဒၚႏု ႏု ရွိန္ေတြးေနမိသည္။
“အဲဒီ ေကာင္မေလး ေနာ္၊ ညေနဆိုရင္ ဟိုဖက္ကို သြားျပီ၊ အဲဒီမွာ သူ႔ရည္းစား ရွိလိမ္႔မယ္”
နာရရား က တံခါးဖြင့္ေပးရင္းေျပာသည္။
“မဟုတ္တာ နာရရားရယ္၊ သူ႔မွာ ေယာက္်ားရွိတယ္ေလ၊ အလုပ္ရွိလို႔ ျဖစ္မွာပါ”
“သူ႔ေယာက္်ားေနာ္ ေသေတာ့မယ္၊ သူအခု အသစ္ရွာေနတာ”
“ကဲ ..ကဲ ၊ သူ႕ဖာသာ ဘာရွာရွာ၊ နာရရားကို လာမရွာရင္ ျပီးေရာေပါ့”
မုဆိုးဖို ၾကီး နာရရားကို သူ႔နဖူးသူရိုတ္ က်န္ခဲ႔ေအာင္ေျပာထားခဲ႔ ျပီး ေဒၚႏုႏုရွိန္ အိမ္ထဲ၀င္လာခဲ႔သည္။ ထမင္းစား ခန္း ဖက္ကို တခ်က္သြားေခ်ာင္း လိုက္ျပီး အိပ္ခန္းထဲျပန္၀င္
လာလိုက္သည္။ အားလံုးျပီးသြား မွပဲ ညစာကို ေအး ေအးေဆး ေဆး တေယာက္ထဲ သြားစားေတာ့မည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx-
အေၾကာင္းလည္း စဥ္းစားေနမိ၏။ ေဒၚႏုႏုရွိန္ တို႔ေခတ္က ရည္းစားဘ၀ မွာနယ္ေက်ာ္ျခင္း မရွိမဟုတ္၊ ရွိၾကပါသည္။ ဒါေပမယ့္ အခုလိုမ်ိဳးမဟုတ္ဟု ထင္၏။ တေလာ တုန္း က
သူငယ္ ခ်င္းဆရာမ တေယာက္ အလည္လာစဥ္ေျပာျပသြားသည့္ သူမ၏ တပည့္ေတြက ေယာက္်ားေလး ေရာမိန္းကေလးပါ တအိမ္ထဲတူတူငွားေနျပီး ေက်ာင္းတက္ၾကသည့္
အေၾကာင္းေျပာသြားစဥ္က သိပ္မယံုခ်င္ သ လိုျဖစ္ခဲ႔ တာကိုျပန္ေတြးမိသည္။
“နင္တို႕က မေျပာဘူးလား”
“ေျပာလဲရမွာမွ မဟုတ္တာ၊ ငါတို႔တုန္းကလို အစိုးရေက်ာင္းေဆာင္ေတြလဲ မရွိေတာ့ဘူးဆို ေတာ့ သူတို႔ဖာသာ အျပင္မွာေနခ်င္သလို ေနေနၾကတာ တို႔လဲ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ”
ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္တုန္းကေတာ့ သမီးရည္းစား အတူတူေနၾကတာမဆန္းပါ။ ဒါသူတို႔ ယဥ္ေက်းမႈ႕ လို႔ပဲ နားလည္ခဲ႔ သည္။ အခုေတာ့ ဒီကိုလည္း ထိုယဥ္ေက်းမႈ ကူးစက္
လာသည့္ အေနအထားျဖစ္ေနသည္။ မိိမိ အ ေဆာင္က မိန္းကေလးေတြကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ ဟု ထင္ထားမိတာ အလြဲၾကီးလြဲေနျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ ရ ပါသည္။ အေဆာင္
မွေန ေက်ာင္း သို႔မဟုတ္ အလုပ္ကို ထြက္သြားျပီးသည့္ အခ်ိန္ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ပါ။ အေဆာင္ျပန္၀င္လာမွ သူမတို႕ကို ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရေပမည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေဆာင္မွာမဟုတ္တရုတ္လုပ္မေန ရင္ျပီးတာပဲဟု စိတ္ကိုေလွ်ာ့ခ်လိုက္ရသည္။ ဒါေပမယ့္ စႏၵာ့လို ကိစၥမ်ိဳးက်ေတာ့ ဘယ္လို ဆံုးျဖတ္နားလည္ရမည္ကို ေဒ
ၚႏုႏုရွိန္ မေတြးတတ္ျပန္ပါ။ အေဆာင္ စည္း ကမ္းကိုေဖါက္ ဖ်က္ျပီး ေယာက္်ားေခၚလာျခင္းလည္း မဟုတ္၊ သက္မဲ႔ပစၥည္းတခုကို အသံုးခ်ျပီးသူမ၏ ဆႏၵကို ေျဖေဖ်ာက္ျခင္းသာျဖစ္
ရာ တားျမစ္ခ်င္ရင္ေတာင္ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ တားျမစ္ရမည္ မွန္းလည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ အေျဖမ ထုတ္ႏိုင္ပါ။
“ေတာ္ျပီ၊ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၾကေတာ့၊ ငါ့ အေဆာင္မထိခိုက္ရင္ ျပီးတာပဲ”
ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီးေနာက္ ရႈပ္ေထြးေနသည့္ ဦးေခါင္းႏွင့္ တေနကုန္ေညာင္းခ်ိေနသည့္ ကိုယ္ခႏၶာကို ေျဖေလ်ာ့ရန္ ေရခ်ိဳးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
အ၀တ္အစားခၽြတ္ရင္း မွန္ထဲမွာ ကိုယ့္ ကိုယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၾကည့္မိသည္။
၀ါ၀င္းျပည့္ျဖိဳးသည့္ရင္သားေတြက ခရမ္းေရာင္ဘရာစီယာထဲက အျပင္ကိုအတင္းတိုးထြက္ေနၾကသည္။ ဘရာ စီ ယာကို ခၽြတ္လိုက္လို႔ ခြက္ထဲကေန ထြက္လာသည့္ တိုင္ ရင္သားေတြက ေလွ်ာက်သြားျခင္းမရွိဘဲ တင္းတင္း ရင္းရင္း ေနရာ တက်ျဖစ္ေနသည္။ အသက္ေလးဆယ္ ရွိသည့္တိုင္ ေလ်ာ့တြဲျခင္း မရွိေသးသည့္ရင္သား ေတြကို လက္ႏွင့္
အသာမၾကည့္မိသည့္ အခါတြင္တကိုယ္လံုးၾကက္သီးေမြးညင္းေတြ ထလာ သလိုခံစားရသည္။
ရင္သားေတြသာမဟုတ္ ပုခံုးသား၊ လက္ေမာင္းသာေတြက လည္းတင္းရင္းစိုေျပေနဆဲပင္။ အဆီပိုမရွိပါ။ ဗိုက္ ေခါက္ကလည္းရြယ္တူ မိန္းမေတြလို ထူထူေမာက္ေမာက္မဟုတ္ဘဲ
ေယာင္ေယာင္ေလးသာမို႔ သေယာင္ ရွိေန သည္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ထမိန္ကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ဆီးခံုမို႔မို႔ေအာက္တြင္ အေမႊးေတြ နည္းနည္းျပန္ရွည္ ေန ၾကသည္။ သက္ျပင္းခ်
ရင္း ဒီေန႔ေတာ့ ရိတ္လို႔ မျဖစ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ အပ်ိဳျဖစ္လာစမွာ အေမႊးေလး ေတြ ထြက္လာေတာ့ ရွက္စိတ္ျဖင့္ ကပ္ေၾကးႏွင့္ ညွပ္ပစ္ခဲ႔၏။ အေမႊးၾကမ္းၾကမ္း ေတြရွည္
ထြက္လာေတာ့ ေဒၚႏုႏု ရွိန္ မေနတတ္ေတာ့ပါ။ ျမင္ရထိရရင္ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုၾကီးမွန္း မသိ။ တကၠသိုလ္ေရာက္မွ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ က သူမ၏ အေမႊးေတြကို မွန္မွန္
ရိတ္ေပးသည့္ အေၾကာင္း ေျပာျပရာမွ ေဒၚႏုႏုရွိန္ လည္း ရိတ္ျဖစ္သြားသည္။
အခုေတာ့ အက်င့္ျဖစ္သြားျပီး နည္းနည္း ျပန္ရွည္လာတာ ႏွင့္ မေနတတ္ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ပစၥည္း ကိုယ္ ျပန္ မၾကည့္ရဲေအာင္ျဖစ္ေနရသည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ မရိတ္္ရဲ ပါ။
ေျခတုန္လက္တုန္ႏွင့္ ရွကုန္ရင္ခက္မည္။ မ်က္ လံုးထဲမွာ စႏၵာ့ေမြ႔ယာ ေအာက္က အ ေခ်ာင္းၾကီးကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာသည့္ အခါ တကိုယ္လံုးတုန္သြား၍ အလန္႔တၾကား ျဖင့္
ေရခ်ိဳးခန္းသံုး တ ဘက္ၾကီးျဖင့္ တ ကိုယ္လံုးလံုေအာင္ပတ္ထားလိုက္မိသည္။
အပ်ိဳၾကီး ျဖစ္မည့္ဇာတာပါသူပီပီ ေဒၚႏုႏုရွိန္ မွာ ေနာက္ထပ္ဇီဇာ ေၾကာင္တာ တခုရွိေသးသည္။ အတြင္းခံကို နည္းနည္းေလး ေဟာင္းသြားတာႏွင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မ၀တ္ေတာ့။ အိမ္က ေကာင္မေလးေတြကိုျဖစ္ျဖစ္၊ ျခံအလုပ္ သမားကိုလွေရႊ၏ မိန္းမ ကိုျဖစ္ျဖစ္ေပး ပစ္လိုက္သည္။ ၀တ္ရင္လည္း အဖိုးအတန္ေသာ၊ လွပေသာ အတြင္းခံ မ်ိဳးေတြပဲ ၀ယ္၀တ္
တတ္သည္။ သူ၏ အက်ေတြရသည့္ သူေတြက လည္း ထိုအက်င့္ကို သေဘာက်ၾကသည္။ အတြင္းခံ အသစ္လွလွေလး ၀ယ္လာျဖစ္ျပီဆိုရင္ အိမ္ေရာက္တာ ႏွင့္ မွန္ေရွ႕မွာ
၀တ္ၾကည့္တတ္သည္။ အေပၚ ကအက်ၤ ီထပ္၀တ္လိုက္ရင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာမွန္း သိရက္ႏွင့္ လွတာကိုပဲမက္သည္။ ဘယ္ေလာက္ေစ်းၾကီး ၾကီး ၀ယ္၀တ္သည္။ သြားရင္း
လာရင္း ၾကိဳက္တာေတြ႕ရင္လည္း အျမဲ၀ယ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ဆီမွာ အတြင္းခံေတြ ပံုေနတတ္သည္။ အတြင္းခံလွလွေလး၀တ္ထားသည့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွန္ထဲမွာ
ျပန္ၾကည့္ရတာ ကို ေဒၚႏုႏုရွိန္ေပ်ာ္သည္။
လူတိုင္း၊ ေယာက္်ားတိုင္း တပ္မက္စြာၾကည့္ၾကသည့္ ခႏၶာကိုယ္ မိမိ မွာရွိမွန္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ သိသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ အ၀တ္မပါဘဲျမင္ဖူးသည့္ အၾကိမ္ေတြတိုင္း စိတ္ထဲ
ဘယ္လိုမွ မေနခဲ႔ ဘဲဒီေန႔မွ ထူးျခားစြာရွက္ရြံ႕ေနသည့္ အျဖစ္ကိုေဒၚႏုႏုရွိန္ နားမလည္ပါ။ ခါတိုင္းလို ပင္ေရခ်ိဳးရင္း ကိုယ္ကို ပြတ္သပ္သန္႔စင္ ျခင္းကိုပင္ မလံုမလဲ ျဖစ္ ေနရသည္။
ေပါင္ၾကား ထဲကို ဆပ္ျပာတိုက္ခ်ိန္မွာပင္ရြရြေလးသာပြတ္မိ၏။
စိတ္ထဲ ဂေယာင္ေခ်ာက္ျခားျဖစ္ေနသည္ကို သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ေရခ်ိဳးတာကို အျမန္ လက္စသတ္ျပီး အ ျပင္ကိုထြက္လာမိသည္။ ေရသုတ္ျပီး အ၀တ္အစားလဲေတာ့လည္း
မွန္ကို မၾကည့္မိေအာင္သတိထားေနမိသည္။ အ၀တ္အစား အျပည့္အစံု၀တ္ျပီး ေခါင္းျဖီး ေတာ့မွသာ မွန္ျပန္ၾကည့္သည္။ အသက္ေလးဆယ္ ေရာက္မွ ဘာ ေၾကာင့္ ျမီးေကာင္ေပါက္ မေလးတေယာက္လို ျဖစ္ေနရသည္ကို ေဒၚႏုႏုရွိန္ နားမလည္ပါ။ ဒါေပမယ့္ နားလည္ ဖို႔လဲ မလိုဟုေတြးေနမိပါသည္။
ညေနအေဆာင္သူေတြ ျပန္ေရာက္လာၾကခ်ိန္တြင္ အရင္ရက္ေတြကလို ဟိုေလွ်ာက္ဒီသြား ႏွင့္ မ်က္ႏွာျပလူစစ္ မေနေတာ့ဘဲ ေျခာက္နာရီ ထိုးခါနီးမွ လူစံုမစံု ေဒၚေအးစိန္ကိုၾကည့္
ခိုင္းလိုက္သည္။ လူစံုသည္ ဆိုေတာ့မွ နာရာ ရား ကို တံခါးပိတ္ခိုင္းလိုက္၏။ သူတို႔ေလး ေတြ မရွိခိုက္ အခန္းထဲ၀င္ၾကည့္မိသည့္ အျဖစ္ကို ေဒၚႏုႏုရွိန္ မ်က္ႏွာ ပူေနမိျခင္း ျဖစ္
သည္။ အေဆာင္သူေတြ၏ အခန္းထဲကို ေဒၚႏုႏုရွိန္၀င္ဖူးပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ပိုင္ရွင္ရွိသည့္ အခ်ိန္ မ်ိဳးမွသာ အေၾကာင္းကိစၥတခုခု ျဖစ္သြားစကားေျပာျခင္း၊ ေနမေကာင္းဟု ဆိုရင္သြားၾကည့္ခ်င္း ေလာက္သာ ျဖစ္ သည္။ စိတ္မလံုသည့္ အတြက္ သူတို႔ညစာစားေနၾကခ်ိန္တြင္ ေဒၚႏုႏုရီ ျခံျပင္ကိုထြက္လာခဲ႔၏။
“ေကာင္မေလး ဘယ္တုန္း”
ငယ္စဥ္ကထဲက သိခဲ႔သည့္ ကုလားအဖိုးအို အတြက္ေဒၚႏုႏုရွိန္ သည္ ေကာင္မေလးသာျဖစ္၏။
“ဟိုနား ဒီနားပါပဲ”
ေဒၚေအးစိန္ အလုပ္ရႈပ္ရသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္လို႔ တေယာက္ထဲပဲ အနီးတ၀ိုက္မွာ လမ္းပတ္ေလွ်ာက္ေနမိပါသည္။ သိ သည့္သူေတြက လည္းႏႈတ္ဆက္သြားၾက၏။ ညီအကို မသိတသိ
အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူဘယ္၀ါရယ္လို႔ လည္း သတိ မထား မိပါ။ အလုိက္သင့္ ျပန္ႏႈတ္ဆက္ လိုက္ရံုသာ ျဖစ္သည္။ အိမ္ႏွင့္ ေ၀းလာေတာ့မွ ျပန္လွည့္လာခဲ႔၏။
“ဆရာမ၊ အေတာ္ပဲ”
အိမ္နားမေရာက္မွီ လမ္းခ်ိဳးထဲက ထြက္လာသည့္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က အနားကပ္လာသည္။ မီးေရာင္မွာ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ရသည့္ အသားညိဳညိဳ ႏွင့္ ဒီအမ်ိဳးသမီး ကိုေတာ့ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ေကာင္းစြာသိပါသည္။
“ေအာ္ …မစိုးစိုးႏြယ္”
“ကၽြန္မ ကို ျပခိုင္းထားတဲ႔ ပစၥည္းေလးေတြ ရွိလို႔ ဆရာမဆီလာျပမလားလို႕”
“တေလာက တင္၀ယ္ေသးတယ္ေလ၊ မယူႏိုင္ေသးပါဘူး မစိုးစိုးႏြယ္ရယ္”
“၀ယ္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ ၾကည့္ပါဦး ဆရာမရဲ႕၊ ၾကိဳက္တာေတြ႕ခ်င္လဲ ေတြ႕မွာေပါ့”
မစိုးစိုးႏြယ္က လိုင္းစံုရသည့္ ပြဲစားျဖစ္သည္။ အိမ္ျခံေျမႏွင့္ စိန္ေရႊရတနာမွသည္ အိမ္ေဖၚအထိ ပြဲစားလုပ္၏။ ေဒၚ ႏုႏုရွိန္ အိမ္က အိမ္ေဖၚကေလး တေယာက္က မစိုးစိုးႏြယ္ေခၚေပး
ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ေဒၚႏုႏုရွိန္ က ဒီလိုအရပ္ ပြဲစား ႏွင့္ အဖိုးတန္ပစၥည္း ၀ယ္ေလ႔ မရွိပါ။ ျပီးေတာ့ မစိုးစိုးႏြယ္၏ ေရႊထည္ေတြကလည္း သိပ္ျပီးအရည္ေကာင္း လွသည္ မဟုတ္။
တေလာကမွ အိမ္က အေဖၚေကာင္မေလးေတြ အတြက္ ေစ်းခပ္ေပါေပါ ဆြဲၾကိဳးေလးေတြ သူမ ထံမွ ၀ယ္ေပးျဖစ္ခဲ႔သည္။
“ဗိုက္နာလို႔ ထုတ္တာတဲ႔၊ ပစၥည္းေကာင္းေတြပါ၊ ၾကည့္ၾကည့္ပါဦး ဆရာမရယ္၊ မနက္ျဖန္လာခဲ႔ မယ္ေနာ္”
ျခံ၀ လဲ ေရာက္ေန ျပီျဖစ္လို႔ ေဒၚႏုႏုရွိန္က ခပ္လြယ္လြယ္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
“သြားမယ္ေနာ္ ဆရာမ၊ ေနာက္ေတာင္က်ေနျပီလား မသိဘူး”
ေဒၚႏုႏုရွိန္ ကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး မစိုးစိုးႏြယ္ ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္သြားသည္။ အရင္ကဆိုရင္ ဆင္မယဥ္သာလို႔ ေျပာ ရမည့္ ေျခလွမ္းမ်ိဳးႏွင့္ ညက္ညက္ကေလးသြားတတ္သူက
ဒီေန႔ေတာ့ အရင္လိုေနပံုရသည္။ ေနာက္က ေန က်ားလိုက္လာသလို သုတ္ေျခတင္ ေန၏။ သူမ ဆီက ပ်ံ႔လြင့္လာသည့္ ေရေမႊး နံ႔ ျပင္းျပင္းက ေဒၚႏုႏုရွိန္ ဆီလြင့္ လာ၏။ သူ႔ အထြာႏွင့္သူ ေငြေၾကးျပည့္စံုပါလွ်က္ႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ ေရေမႊး ေကာင္း ေကာင္း မသံုးသနည္းဟု ေဒၚႏု ႏု ရွိန္ေတြးေနမိသည္။
“အဲဒီ ေကာင္မေလး ေနာ္၊ ညေနဆိုရင္ ဟိုဖက္ကို သြားျပီ၊ အဲဒီမွာ သူ႔ရည္းစား ရွိလိမ္႔မယ္”
နာရရား က တံခါးဖြင့္ေပးရင္းေျပာသည္။
“မဟုတ္တာ နာရရားရယ္၊ သူ႔မွာ ေယာက္်ားရွိတယ္ေလ၊ အလုပ္ရွိလို႔ ျဖစ္မွာပါ”
“သူ႔ေယာက္်ားေနာ္ ေသေတာ့မယ္၊ သူအခု အသစ္ရွာေနတာ”
“ကဲ ..ကဲ ၊ သူ႕ဖာသာ ဘာရွာရွာ၊ နာရရားကို လာမရွာရင္ ျပီးေရာေပါ့”
မုဆိုးဖို ၾကီး နာရရားကို သူ႔နဖူးသူရိုတ္ က်န္ခဲ႔ေအာင္ေျပာထားခဲ႔ ျပီး ေဒၚႏုႏုရွိန္ အိမ္ထဲ၀င္လာခဲ႔သည္။ ထမင္းစား ခန္း ဖက္ကို တခ်က္သြားေခ်ာင္း လိုက္ျပီး အိပ္ခန္းထဲျပန္၀င္
လာလိုက္သည္။ အားလံုးျပီးသြား မွပဲ ညစာကို ေအး ေအးေဆး ေဆး တေယာက္ထဲ သြားစားေတာ့မည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx-
13
Myanmar Books (18+) / Re: ဒုတိယနတ္သမီး (၁၈+)
« Last post by Had3s on Today at 03:02:03 AM »သူမ အလြန္ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားခဲ႔ရသည့္ အေဆာင္သူတခ်ိဳ႕၏ လိင္မႈကိစၥ အေပၚသေဘာထား ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္က်င့္ သံုးေနမႈကို အမွတ္မထင္သိခြင့္ရလိုက္ျခင္းက ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ စိတ္ကို အလြန္အေႏွာက္အယွက္ေပးသည္ ကို အထူး ေျပာရန္လိုမည္ မထင္ပါ။ သူမ ခမ်ာ အရမ္း လည္းထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္မိပါသည္။ ထိုအေၾကာင္းေတြ ၾကား ရျပီးကထဲက ေခါင္းထဲမွာ ဒါကိုပဲ ေတြးေနမိသည္။
“good morning ဆရာမ၊ မဂၤလာပါ”
တက္ၾကြလန္းဆတ္သည့္ အသြင္ျဖင့္ ထမင္းစားခန္းထဲ၀င္လာျပီး ႏႈတ္ဆက္သည့္ စႏၵာ့ ကို ေဒၚႏုႏုရွိန္ ျပန္ႏႈတ္ မဆက္မိေသးပဲ ေငးေၾကာင္ၾကည့္ေနမိပါသည္။ အိပ္ေရးမ၀ လို႔ ငူငူ
ေငါင္ေငါင္ျဖစ္ ေနသည့္ သူမႏွင့္ ဆန္႔က်င္ စြာပင္ စႏၵာက ၾကည္လင္ဖ်တ္လတ္ေန၏။
“ေအာ္ ...ေအး ...မဂၤလာပါကြယ္”
မီးခိုးေရာင္ရင့္ရင့္ ကုတ္ႏွင့္ စကပ္ရွည္ကို ဆင္စြယ္ေရာင္ကိုယ္ၾကပ္ျဖင့္ တြဲဖက္၀တ္ဆင္ ထားသည့္ စႏၵာက ျပန္ ျပံဳးျပလိုက္ျပီး ထမင္းစားပြဲမွာ၀င္ထိုင္သည္။ ေတာ္၀င္ပန္းက မနက္ စာေတာ့ စီစဥ္မေပးပါ။ အေဆာင္သူေတြက ေဒၚေအးစိန္၏ ေကာင္မေလးေတြကို မုန္႔ဖိုးပဲ ဖိုးေပးျပီး စီစဥ္ ခိုင္းတာမ်ိဳးကိုေတာ့ ေဒၚႏုႏုရွိန္ မသိသလိုပင္ ေနပါ ၏။ အခုလည္း စႏၵာက ေကာင္မေလး ေတြ ၀ယ္ေပးထားသည့္ မုန္႔ဟင္းခါးစားေနသည္။
ဟိုတေလာကမွ ၂၈ ႏွစ္ျပည့္သည့္စႏၵာက တေဆာင္လံုးကို မုန္႔ေကၽြးတာျပန္မွတ္မိသည္။ လူက ပိန္ပိန္သြယ္ သြယ္ျဖစ္ေသာ္လည္း စႏၵာ့ရင္သားေတြကေတာ့ ဖြံ႔ျဖိဳးသည္ကို အခု
မွေဒၚ ႏုႏုရွိန္ သတိထားမိပါသည္။ ဒါေတြက သူမ၏ ခ်စ္သူအတြက္ ကစားကြင္းေကာင္းတခု ျဖစ္ ခ်င္ျဖစ္ေနခဲ႔ေပလိမ္႔မည္။ အခုေတာ့ လိင္တံအတု ျဖင့္ စိတ္ ေျဖေနသည္ ဆိုသည့္ စႏၵာ့ ကို နားမလည္ႏိုင္သလို ဘာေၾကာင့္ဒီလိုလုပ္ရသနည္းဟု သိခ်င္စိတ္လည္းျပင္း ျပ မိသည္။
ေဒၚႏုႏုရွိန္ ဆယ့္ေလးႏွစ္သမီးမွာ အပ်ိဳျဖစ္ခဲ႔ျပီး အခုဆိုရင္အသက္ေလးဆယ္ျပည့္ျပီးခဲ႔ျပီ။ ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ ဆို သည့္ကာလတခုမွာ လိင္ကိစၥကို ဘာေၾကာင့္ကိုယ္ႏွင့္ မဆိုင္သ လို ေနခဲ႔ပါလိမ္႔ဟုလည္းေတြးမိ၏။ အရြယ္ ေရာက္ သည္စမွျပီး ေယာက္်ားသားေတြ၏ လိုခ်င္တပ္မက္မႈေတြ ပိုင္ဆိုင္လိုမႈေတြ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ၾကံဳ ခဲ႔ျပီး သည့္အတြက္ မိမိ လွသည့္ အေၾကာင္း ေဒၚႏုႏုရွိန္သိပါသည္။ လက္တြဲေဖၚေယာက္်ားသား တေယာက္ ရဖို႔ ဘယ္ လိုမွ မခက္ပါ။ ခုအရြယ္ အထိတိုင္ေအာင္ ကမ္းလာသည့္ လက္ေတြကို ေရွာင္ဖယ္ ေနရသည္ မဟုတ္ပါ လား။ ရတာမလို လိုတာမရဟု အပ်ိဳၾကီးေတြကို ေျပာစမွတ္ရွိၾကေသာ္လည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ အတြက္ ကေတာ့ လိုခ်င္သူ မ်ားလြန္းျခင္းေၾကာင့္ တေယာက္ထဲ
ျဖစ္ရျခင္းလို႔ ဆိုမယ္ဆိုရင္ဆိုႏိုင္ ပါသည္။ မ်ားျပားသည့္ ကမ္းလွမ္းမႈ ေတြ ၾကားမွာ ဘာကိုေရြးရမွန္း မသိႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ခဲ႔ ရ သည္။ မ်က္စိမွိတ္ေရြးခ်င္စိတ္ေပါက္ေလာက္ေအာင္လည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ မတပ္မက္မိခဲ႔။ အခ်စ္ဆိုသည့္ အရာက ေဒၚႏုႏုရွိန္ ႏွလံုးသားတံခါးကို ျဖတ္ေက်ာ္၀င္လာဖို႔ အသာ ထား၊ တံခါးေခါက္သံေလးပင္ မေပးခဲ႔ေပ။
တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူဘ၀ အလွဆံုးႏွင့္ အေတာက္ပဆံုးအခ်ိန္မွာ မိဘစကားနားေထာင္ သည့္ သမီးအလိမၼာ ဘ၀မွာ ေက်နပ္ေနခဲ႔မိသလို အထင္ၾကီးအားက်သည့္ ဆရာမ ဘ၀ကို ေရာက္ႏိုင္ေရးအတြက္ စာၾကိဳးစားဖို႔ကို သာစိတ္သန္ခဲ႔၏။ လူရိုေသရွင္ရိုေသ ဆရာမျဖစ္ခ်င္ သူက လူမႈေရးပိုင္းမွာသန္႔ရွင္းဖို႔ လိုသည္ဟု ေတြးခဲ႔မိ တာ ေၾကာင့္လည္းပါသည္။
တကၠသိုလ္ဆရာမ ျဖစ္လာျပန္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက ဆရာမ ငယ္ငယ္လွလွေလးကို အရိုအေသ မတန္ ေစရန္ အိေျႏၵၾကီး တခြဲသားႏွင့္ ေနရသလို တကၠသိုလ္ အသိုင္းအ၀ိုင္း ထံုးစံ ႏိုင္ငံျခားပညာသင္သြားခြင့္ ရဖို႔ အေရး အတြက္စာေတြပိုၾကိဳးစားရျပန္ေသာေၾကာင့္ ေမတၱာေရးမွာလစ္ဟင္းရျပန္သည္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားက ရ သည့္ဘြဲ႔၊ လက္ေထာက္ကထိက ဆို သည့္ရာထူးႏွင့္ ျပည့္စံုလာျပန္ေတာ့လည္း မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ မိခင္ၾကီး၏ က်န္းမာေရးက ၀င္ လာသည္။
တန္ဖိုးထားခဲ႔သည့္ ဆရာမအလုပ္ကိုစြန္႔ျပီး ျပဳစုခဲ႔သည့္တိုင္ မိခင္ကိုဆံုးရျပန္ေသာအခါ ဖခင္ ကိုလည္း တဦး ထဲ ပစ္မထားႏိုင္လို႔ အေဖနားမွာပဲ ေနရင္း ေနာက္ေတာ့ အေဆာင္ဖြင့္ျဖစ္သည့္အခါ အေဖတလွည့္ အေဆာင္တ လွည့္ အခ်ိန္ေပးရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးခဲ႔ရသည္။ ဖခင္ မရွိေတာ့သည့္ အခါမွာလည္း နာမည္ရေနသည့္ အ ေဆာင္ကို ၾကိဳးစားေစာင့္ေရွာက္ ေနရသျဖင့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ မွာ ေထြလီကာလီ စိတ္မ်ားခ်ိန္မရခဲ႔ပါ။
အခုေခတ္ကာလမွာ သမီးရည္းစား စံႏံႈးေတြ ေျပာင္းလဲ ကုန္ျပီလားဟု ေဒၚႏုႏုရွိန္ ဇေ၀ ဇ၀ါ ျဖစ္ရသည္။ ဆိတ္ ကြယ္ ရာမွာ သြားျပီး လိင္ဆက္ဆံၾကျခင္းက ဟိုတုန္းက အတြဲေတြ ပန္း ျခံသြားၾကသလို ရုပ္ရွင္သြား ၾကည့္ၾက သလို သာမန္ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ ကိစၥတခုလို႔ သတ္မွတ္ ထားလိုက္ၾကျပီထင္ပါသည္။ မိန္းကေလး သိကၡာ၊ အပ်ိဳစင္ ဂုဏ္ျဒဒ္၊ စသည့္ သတ္မွတ္ ခ်က္ေတြလည္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ႔ေလျပီ။
ေက်ာင္းဆရာမ မဟုတ္ေတာ့သည့္တိုင္ ဆရာမစိတ္၊ ဆရာမက်င့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ေပ်ာက္မ သြားပါ။ အေဆာင္သူေတြ ဆိုတာကလည္းသူမ၏ ေက်ာင္းသူတပည့္ေလးေတြ၏ အရြယ္သာျဖစ္ရာ တပည့္ေလးေတြလိုပဲ သေဘာထားမိပါသည္။ ကိုယ့္ဥယ်ာဥ္ တြင္းက ပန္းက ေလးေတြလို သေဘာထားျပီး ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္စိတ္၊ ပ်ိဳးေထာင္ခ်င္စိတ္ အျမဲရွိခဲ႔သည္။
သူမ၏ ပန္းကေလးေတြ လွပၾကပါသည္။ လန္းဆန္းတင့္တယ္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အေတြး အျမင္ပိုင္းမွာေတာ့ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ျဖစ္ေစခ်င္သည္ႏွင့္ မ်ားစြာျခားနား ခဲ႔ျပီမွာ အမွန္ျဖစ္ ေတာ့၏။
ဒါေပမယ့္ သူမ၏ မိန္းကေလးေတြက အလုပ္ခြင္မွာ ေက်ာင္းစာမွာေတာ့ ေအာင္ျမင္ၾကပါ သည္။ ရည္းစား ထား ေသာ္လည္း၊ ရည္းစားႏွင့္ အိပ္ေသာ္လည္း စိတ္ေလျပီး ဆံုးရႈံးတာမ်ိဳး လည္း ရွိမေနၾကျပန္။ အိပ္ေရးမ၀လို႔ ရီေ၀ ေနသည့္ ေခါင္းကို ခပ္သာသာခါရင္း ဘာကိုနား လည္ရမွန္း မသိသည့္အျဖစ္ကို ေတြးေနမိ၏။
သက္မာ၊ ပပ ႏွင့္ စႏၵာတို႔ကေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း အပ်ိဳမစစ္ၾကေတာ့တာ သိျပီးျဖစ္သည္။ က်န္သည့္မိန္းကေလး ေတြေရာဘယ္လိုလဲဟု သိခ်င္လာမိသည္။ အားလံုးေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ႏိုင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အ ေဆာင္က မိန္းကေလး တ၀က္ေလာက္ေတာ့ သက္မာတို႔ အတိုင္းျဖစ္ေလာက္သည္ဟု ထင္မိပါသည္။သိခ်င္စိတ္ ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့သည့္ အခါ အေဆာင္မွာ မိန္းကေလး တေယာက္မွ မရွိေတာ့သည့္ ေန႔ လည္ခင္းတခုမွာ အ ခန္းေတြထဲ၀င္ရွာမိေတာ့သည္။
ေဒၚႏုႏုရွိန္ဆီမွာ အခန္းတိုင္း၏ ေသာ့ေတြရွိေနသည္ကို ဘယ္သူမွမသိၾကပါ။ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ကလည္း လိုလိုမယ္မယ္ သိမ္းထားေသာ္လည္း တခါမွထုတ္မသံုးခဲ႔ ဖူးပါ။ ဒီတခါမွ ထုတ္သံုးမိျခင္းျဖစ္ပါ၏။
အေဆာင္ က အိမ္မ ႏွင့္တဆက္ထဲျဖစ္သည္။ အေပၚထပ္ကျဖစ္ေစ ေအာက္ထပ္ကျဖစ္ေစ အေဆာင္ ၀ရံတာ သို႔ တန္း ၀င္ႏိုင္သည္။ အဂၤလိပ္စာလံုး L ပံုစံျဖစ္ေအာင္ အိမ္၏ ေျခရင္းဖက္ အျခမ္းကို ျဖိဳျပီး ႏွစ္ထပ္တန္းလ်ား ရွည္ ၾကီး ႏွင့္ တဆက္ထဲ လုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ မီးဖိုႏွင့္ ထမင္းစားခန္း ကိုေတာ့ အိမ္မ ထဲမွာထည့္ထား၏။ အခန္း ေျခာက္ခန္းပဲ ရွိသည့္ ေအာက္ထပ္ကို အရင္၀င္ၾကည့္သည္။ ေအာက္ထပ္က မိန္းကေလး တခ်ိဳ႕က ဒီ ႏွစ္မွ ေရာက္လာသည့္ လူသစ္ကေလးေတြ ျဖစ္သည္။ စိတ္ထဲမွာ မလံုမလဲ ျဖစ္ရေသာ္ လည္း အားတင္းျပီး ေလ႔လာ မိ၏။ သာမန္မိန္းကေလး ေတြ၏ အခန္းမ်ိဳးသာ ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ တံမ်က္စည္း လွည္း ဖို႔ ေတာ့ ဒီကေလး မေတြပ်င္းပံုရသည္။
အေပၚကိုတက္သည့္ အခါက်ေတာ့ အရင္ဆံုး နားႏွင့္ ဆတ္ဆတ္ၾကားခဲ႔ရသည့္ သက္မာ၏ အခန္း ႏွင့္ ပပ၏ အခန္းကို ရွာသည္။ ရွာသည္ဆိုတာ က လည္း လက္ရာေျခရာ မပ်က္ရေအာင္သတိထားျပီး ၾကည့္ရတာျဖစ္ သည္။ အိပ္ယာေပၚ စားပြဲေပၚ ႏွင့္ ေသာ့ခတ္ မထားသည့္ ဘီရိုမ်ား အံဆြဲမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္ျခင္း မ်ိဳးေလာက္ပဲ လုပ္ႏိုင္သည္။ ေသာ့ခတ္ထားတာေတြ ဆိုရင္ ေတာ့ ဘာမွလုပ္လို႔ မရေပ။ သက္မာႏွင့္ ပပ ဆီမွာ ဘာမွထူး ျခားတာ မေတြ႔သျဖင့္ က်န္တဲ႔ အခန္းေတြ လိုက္ ၾကည့္မိသည္။ ေက်ာင္းသူေလး တေယာက္၏ အံဆြဲထဲတြင္ ကြန္ဒြန္ ႏွစ္ခုသံုးခု ေတြ႔သည္။ တျခား တေယာက္ ဆီမွာေတာ့ ပဋိသေႏၶ တားေဆးကဒ္ ေတြ႔၏။ ဒါဆိုရင္ သူ တို႔လည္း ပပ တို႔ ႏွင့္ လိုင္းတူလို႔ သတ္မွတ္ ႏိုင္သည္။ က်န္အခန္းေတြ မွာေတာ့ အ၀တ္ေတြပြရႈပ္ေနတာ၊ သံုး ျပီးသား လစဥ္သံုးဂြမ္းထုပ္ ကို ေတြ႔ရာစကၠဴ ႏွင့္ ပတ္ျပီး အခန္းေထာင့္မွာ ဒီတိုင္းပစ္ထားတာ၊
ေနၾကာေစ႔၊ ဆီး ထုပ္ အခြံေတြ မ်ားေနတာ ဒီေလာက္ပဲ ေတြ႕ရသည္။
စႏၵာ႔ အခန္းကေတာ့ အျပင္ဖက္ အက်ဆံုး အေပၚထပ္ေထာင့္ စြန္းမွာဆိုေတာ့ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ေနာက္ဆံုးမွ၀င္ျဖစ္၏။ အခန္းေတြ အားလံုးထဲမွာ စႏၵာ့ အခန္းက အလင္းေရာင္အရဆံုး အေကာင္းဆံုး အခန္းျဖစ္သလို အသန္႔ရွင္းအ သပ္ရပ္ ဆံုး ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရသည္။ စႏၵာက အျမဲသန္႔ရွင္းသပ္ရပ္စြာ ေနတတ္သလိုသူမ၏ အခန္းက လည္း အခန္းရွင္ အတိုင္းပင္ျဖစ္ေနသည္။ သက္တမ္းရွည္ အေဆာင္သူျဖစ္ေနလို႔ ေဒၚႏုႏုရွိန္ က အေကာင္း ဆံုးအခန္း ကိုေပးခဲ႔ ျခင္းျဖစ္သည္။ ေအာက္ထပ္မွာ အိမ္မႏွင့္ ကပ္လ်က္ရွိေသာ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာေတြ ႏွင့္ ေ၀းသည္မွ အပ ေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းျပီး အလင္းေရာင္ရသည့္ အခန္းကို သေဘာက်လို႔ စႏၵာ မေနေတာ့ရင္ေျပာင္းေန ခ်င္ပါသည္ ဟု ၾကိဳေျပာထားသူေတြေတာင္ရွိပါသည္။
အခန္းထဲမွာ လိုက္ၾကည့္ရင္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ နားထဲတြင္“ ျပီးတာနဲ႔ အိပ္ယာေအာက္ကို ထိုးထည့္လိုက္ရံုပဲ” ဆိုသည့္ စႏၵာစကားကို ၾကားေယာင္လိုက္မိျပီးေနာက္တြင္ ေမြ႔ယာကို အသာေလး မျပီး ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေျခရင္းဖက္ မွာ ဘာမွမေတြ႔၍ အလယ္ေလာက္ကို မလိုက္ေတာ့မွ အျဖဴလိုလို မီးခိုးလိုလိုအေရာင္ျဖင့္ ရာဘာအေခ်ာင္းၾကီး ဘြားကနဲထြက္လာသည္။ စကၠဴ တရြက္ႏွင့္ ပတ္ထားေသာ္လည္း အားလံုးကို ငံုမိေအာင္မအုပ္ႏိုင္။ ထိပ္ဖ်ားႏွင့္ အရင္းဖက္ က အျပား၀ိုင္း၀ိုင္းတခုက အျပင္သို႔ထိုးထြက္ေနသည္။
ထုပ္ထားသည့္ စကၠဴမွာ ေရအနည္းငယ္စိုစြတ္ေနသည္ကိုလည္းေတြ႕ရသည္။ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားဆဲ ေမြ႔ယာ ကို ျပန္ခ်ဖို႔ေမ႔ျပီးေဒၚႏုႏုရွိန္ ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။ ဘယ္ေလာက္ ၾကာေအာင္စိုက္ၾကည့္ေနမိတာကို သတိ မ ထားမိပါ။ ေယာက္်ားတေယာက္၏ တန္ဆာက ဒီေလာက္အရြယ္ အစားရွိသလား။ ေဒၚႏုႏုရွိန္ လည္းမျမင္ ဖူး သည့္အတြက္ ထူးဆန္းေနသည္။ ပိန္ပိန္ပါးပါး စႏၵာ့ ၏ ကိုယ္ေလးထဲသို႔ ဒါၾကီးထိုးထည့္လုိ႔ ရသည္ဆိုတာ ကို လည္းအံံ့ၾသေနမိပါသည္။
ၾကည့္ေနရင္း အသက္ရႈျမန္လာျပီး ေမြ႔ယာကိုင္ထားသည့္လက္ေတြ တုန္ေနေၾကာင္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ သတိျပဳလိုက္ မိ ျပီးသည့္ေနာက္တြင္ အနားစပ္ကေန ပင္႔မထားမိသည့္ ေမြ႕ယာ ကိုလႊတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ အိပ္ယာခင္း အ နား စေလးေတြကို ညီညီညာညာ ျဖစ္သြားေအာင္ ျပန္လုပ္ေပးရင္း လူက ကတုန္ကရီျဖစ္ေနသည္။ လက္ဖ၀ါး ေတြမွာ ေခၽြးျပန္ ေနျပီး နဖူးစပ္မွာလည္းေခၽြးေတြသီးေန၏။ အသက္မဲ႔သည့္ ေယာက္်ားအဂၤ ါ အတုတခုကို ျမင္ရ သည့္အ စား သက္ရွိအဆိပ္ျပင္းေျမြ တေကာင္ကိုျမင္ေတြ႔ရသလို တုန္လႈပ္ေမာပန္း ေနရသည္။ ဒါေတာင္မွ သက္မာက အ စစ္ႏွင့္ အလြန္တူသည္ဟု ခ်ီးမြမ္းခဲ႔သည့္ အရာကို တပိုင္းတစသာျမင္ခဲ႔ရျခင္းျဖစ္သည္။
လက္ရာေျခရာ ပ်က္မပ်က္ ေစ႔ေစ႔စပ္စပ္ အကဲခတ္ျပီး ျပန္ထြက္လာခဲ႔သည့္ တိုင္ေအာင္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ရင္တုန္မ ေပ်ာက္ေသးပါ။ အိမ္ေဖၚေကာင္မေလး တေယာက္ကို သံပုရာရည္ ေဖ်ာ္ခိုင္းျပီး ေသာက္လိုက္ရသည္။ တေန႔ လံုး လည္း အခန္းေအာင္းေနမိ၏။ ေဒၚေအးစိန္ ကို ေစ်း၀ယ္ဖို႔ ကားေမာင္းပို႔မည္ေျပာထားတာကိုေတာင္ မထြက္ ခ်င္ ေတာ့လို႔ အိမ္ေဖၚတ ေယာက္ထည့္ေပးျပီး တကၠဆီ ႏွင့္သြားခိုင္းလိုက္ရသည္။
“good morning ဆရာမ၊ မဂၤလာပါ”
တက္ၾကြလန္းဆတ္သည့္ အသြင္ျဖင့္ ထမင္းစားခန္းထဲ၀င္လာျပီး ႏႈတ္ဆက္သည့္ စႏၵာ့ ကို ေဒၚႏုႏုရွိန္ ျပန္ႏႈတ္ မဆက္မိေသးပဲ ေငးေၾကာင္ၾကည့္ေနမိပါသည္။ အိပ္ေရးမ၀ လို႔ ငူငူ
ေငါင္ေငါင္ျဖစ္ ေနသည့္ သူမႏွင့္ ဆန္႔က်င္ စြာပင္ စႏၵာက ၾကည္လင္ဖ်တ္လတ္ေန၏။
“ေအာ္ ...ေအး ...မဂၤလာပါကြယ္”
မီးခိုးေရာင္ရင့္ရင့္ ကုတ္ႏွင့္ စကပ္ရွည္ကို ဆင္စြယ္ေရာင္ကိုယ္ၾကပ္ျဖင့္ တြဲဖက္၀တ္ဆင္ ထားသည့္ စႏၵာက ျပန္ ျပံဳးျပလိုက္ျပီး ထမင္းစားပြဲမွာ၀င္ထိုင္သည္။ ေတာ္၀င္ပန္းက မနက္ စာေတာ့ စီစဥ္မေပးပါ။ အေဆာင္သူေတြက ေဒၚေအးစိန္၏ ေကာင္မေလးေတြကို မုန္႔ဖိုးပဲ ဖိုးေပးျပီး စီစဥ္ ခိုင္းတာမ်ိဳးကိုေတာ့ ေဒၚႏုႏုရွိန္ မသိသလိုပင္ ေနပါ ၏။ အခုလည္း စႏၵာက ေကာင္မေလး ေတြ ၀ယ္ေပးထားသည့္ မုန္႔ဟင္းခါးစားေနသည္။
ဟိုတေလာကမွ ၂၈ ႏွစ္ျပည့္သည့္စႏၵာက တေဆာင္လံုးကို မုန္႔ေကၽြးတာျပန္မွတ္မိသည္။ လူက ပိန္ပိန္သြယ္ သြယ္ျဖစ္ေသာ္လည္း စႏၵာ့ရင္သားေတြကေတာ့ ဖြံ႔ျဖိဳးသည္ကို အခု
မွေဒၚ ႏုႏုရွိန္ သတိထားမိပါသည္။ ဒါေတြက သူမ၏ ခ်စ္သူအတြက္ ကစားကြင္းေကာင္းတခု ျဖစ္ ခ်င္ျဖစ္ေနခဲ႔ေပလိမ္႔မည္။ အခုေတာ့ လိင္တံအတု ျဖင့္ စိတ္ ေျဖေနသည္ ဆိုသည့္ စႏၵာ့ ကို နားမလည္ႏိုင္သလို ဘာေၾကာင့္ဒီလိုလုပ္ရသနည္းဟု သိခ်င္စိတ္လည္းျပင္း ျပ မိသည္။
ေဒၚႏုႏုရွိန္ ဆယ့္ေလးႏွစ္သမီးမွာ အပ်ိဳျဖစ္ခဲ႔ျပီး အခုဆိုရင္အသက္ေလးဆယ္ျပည့္ျပီးခဲ႔ျပီ။ ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ ဆို သည့္ကာလတခုမွာ လိင္ကိစၥကို ဘာေၾကာင့္ကိုယ္ႏွင့္ မဆိုင္သ လို ေနခဲ႔ပါလိမ္႔ဟုလည္းေတြးမိ၏။ အရြယ္ ေရာက္ သည္စမွျပီး ေယာက္်ားသားေတြ၏ လိုခ်င္တပ္မက္မႈေတြ ပိုင္ဆိုင္လိုမႈေတြ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ၾကံဳ ခဲ႔ျပီး သည့္အတြက္ မိမိ လွသည့္ အေၾကာင္း ေဒၚႏုႏုရွိန္သိပါသည္။ လက္တြဲေဖၚေယာက္်ားသား တေယာက္ ရဖို႔ ဘယ္ လိုမွ မခက္ပါ။ ခုအရြယ္ အထိတိုင္ေအာင္ ကမ္းလာသည့္ လက္ေတြကို ေရွာင္ဖယ္ ေနရသည္ မဟုတ္ပါ လား။ ရတာမလို လိုတာမရဟု အပ်ိဳၾကီးေတြကို ေျပာစမွတ္ရွိၾကေသာ္လည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ အတြက္ ကေတာ့ လိုခ်င္သူ မ်ားလြန္းျခင္းေၾကာင့္ တေယာက္ထဲ
ျဖစ္ရျခင္းလို႔ ဆိုမယ္ဆိုရင္ဆိုႏိုင္ ပါသည္။ မ်ားျပားသည့္ ကမ္းလွမ္းမႈ ေတြ ၾကားမွာ ဘာကိုေရြးရမွန္း မသိႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ခဲ႔ ရ သည္။ မ်က္စိမွိတ္ေရြးခ်င္စိတ္ေပါက္ေလာက္ေအာင္လည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ မတပ္မက္မိခဲ႔။ အခ်စ္ဆိုသည့္ အရာက ေဒၚႏုႏုရွိန္ ႏွလံုးသားတံခါးကို ျဖတ္ေက်ာ္၀င္လာဖို႔ အသာ ထား၊ တံခါးေခါက္သံေလးပင္ မေပးခဲ႔ေပ။
တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူဘ၀ အလွဆံုးႏွင့္ အေတာက္ပဆံုးအခ်ိန္မွာ မိဘစကားနားေထာင္ သည့္ သမီးအလိမၼာ ဘ၀မွာ ေက်နပ္ေနခဲ႔မိသလို အထင္ၾကီးအားက်သည့္ ဆရာမ ဘ၀ကို ေရာက္ႏိုင္ေရးအတြက္ စာၾကိဳးစားဖို႔ကို သာစိတ္သန္ခဲ႔၏။ လူရိုေသရွင္ရိုေသ ဆရာမျဖစ္ခ်င္ သူက လူမႈေရးပိုင္းမွာသန္႔ရွင္းဖို႔ လိုသည္ဟု ေတြးခဲ႔မိ တာ ေၾကာင့္လည္းပါသည္။
တကၠသိုလ္ဆရာမ ျဖစ္လာျပန္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက ဆရာမ ငယ္ငယ္လွလွေလးကို အရိုအေသ မတန္ ေစရန္ အိေျႏၵၾကီး တခြဲသားႏွင့္ ေနရသလို တကၠသိုလ္ အသိုင္းအ၀ိုင္း ထံုးစံ ႏိုင္ငံျခားပညာသင္သြားခြင့္ ရဖို႔ အေရး အတြက္စာေတြပိုၾကိဳးစားရျပန္ေသာေၾကာင့္ ေမတၱာေရးမွာလစ္ဟင္းရျပန္သည္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားက ရ သည့္ဘြဲ႔၊ လက္ေထာက္ကထိက ဆို သည့္ရာထူးႏွင့္ ျပည့္စံုလာျပန္ေတာ့လည္း မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ မိခင္ၾကီး၏ က်န္းမာေရးက ၀င္ လာသည္။
တန္ဖိုးထားခဲ႔သည့္ ဆရာမအလုပ္ကိုစြန္႔ျပီး ျပဳစုခဲ႔သည့္တိုင္ မိခင္ကိုဆံုးရျပန္ေသာအခါ ဖခင္ ကိုလည္း တဦး ထဲ ပစ္မထားႏိုင္လို႔ အေဖနားမွာပဲ ေနရင္း ေနာက္ေတာ့ အေဆာင္ဖြင့္ျဖစ္သည့္အခါ အေဖတလွည့္ အေဆာင္တ လွည့္ အခ်ိန္ေပးရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးခဲ႔ရသည္။ ဖခင္ မရွိေတာ့သည့္ အခါမွာလည္း နာမည္ရေနသည့္ အ ေဆာင္ကို ၾကိဳးစားေစာင့္ေရွာက္ ေနရသျဖင့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ မွာ ေထြလီကာလီ စိတ္မ်ားခ်ိန္မရခဲ႔ပါ။
အခုေခတ္ကာလမွာ သမီးရည္းစား စံႏံႈးေတြ ေျပာင္းလဲ ကုန္ျပီလားဟု ေဒၚႏုႏုရွိန္ ဇေ၀ ဇ၀ါ ျဖစ္ရသည္။ ဆိတ္ ကြယ္ ရာမွာ သြားျပီး လိင္ဆက္ဆံၾကျခင္းက ဟိုတုန္းက အတြဲေတြ ပန္း ျခံသြားၾကသလို ရုပ္ရွင္သြား ၾကည့္ၾက သလို သာမန္ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ ကိစၥတခုလို႔ သတ္မွတ္ ထားလိုက္ၾကျပီထင္ပါသည္။ မိန္းကေလး သိကၡာ၊ အပ်ိဳစင္ ဂုဏ္ျဒဒ္၊ စသည့္ သတ္မွတ္ ခ်က္ေတြလည္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ႔ေလျပီ။
ေက်ာင္းဆရာမ မဟုတ္ေတာ့သည့္တိုင္ ဆရာမစိတ္၊ ဆရာမက်င့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ေပ်ာက္မ သြားပါ။ အေဆာင္သူေတြ ဆိုတာကလည္းသူမ၏ ေက်ာင္းသူတပည့္ေလးေတြ၏ အရြယ္သာျဖစ္ရာ တပည့္ေလးေတြလိုပဲ သေဘာထားမိပါသည္။ ကိုယ့္ဥယ်ာဥ္ တြင္းက ပန္းက ေလးေတြလို သေဘာထားျပီး ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္စိတ္၊ ပ်ိဳးေထာင္ခ်င္စိတ္ အျမဲရွိခဲ႔သည္။
သူမ၏ ပန္းကေလးေတြ လွပၾကပါသည္။ လန္းဆန္းတင့္တယ္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အေတြး အျမင္ပိုင္းမွာေတာ့ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ျဖစ္ေစခ်င္သည္ႏွင့္ မ်ားစြာျခားနား ခဲ႔ျပီမွာ အမွန္ျဖစ္ ေတာ့၏။
ဒါေပမယ့္ သူမ၏ မိန္းကေလးေတြက အလုပ္ခြင္မွာ ေက်ာင္းစာမွာေတာ့ ေအာင္ျမင္ၾကပါ သည္။ ရည္းစား ထား ေသာ္လည္း၊ ရည္းစားႏွင့္ အိပ္ေသာ္လည္း စိတ္ေလျပီး ဆံုးရႈံးတာမ်ိဳး လည္း ရွိမေနၾကျပန္။ အိပ္ေရးမ၀လို႔ ရီေ၀ ေနသည့္ ေခါင္းကို ခပ္သာသာခါရင္း ဘာကိုနား လည္ရမွန္း မသိသည့္အျဖစ္ကို ေတြးေနမိ၏။
သက္မာ၊ ပပ ႏွင့္ စႏၵာတို႔ကေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း အပ်ိဳမစစ္ၾကေတာ့တာ သိျပီးျဖစ္သည္။ က်န္သည့္မိန္းကေလး ေတြေရာဘယ္လိုလဲဟု သိခ်င္လာမိသည္။ အားလံုးေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ႏိုင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အ ေဆာင္က မိန္းကေလး တ၀က္ေလာက္ေတာ့ သက္မာတို႔ အတိုင္းျဖစ္ေလာက္သည္ဟု ထင္မိပါသည္။သိခ်င္စိတ္ ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့သည့္ အခါ အေဆာင္မွာ မိန္းကေလး တေယာက္မွ မရွိေတာ့သည့္ ေန႔ လည္ခင္းတခုမွာ အ ခန္းေတြထဲ၀င္ရွာမိေတာ့သည္။
ေဒၚႏုႏုရွိန္ဆီမွာ အခန္းတိုင္း၏ ေသာ့ေတြရွိေနသည္ကို ဘယ္သူမွမသိၾကပါ။ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ကလည္း လိုလိုမယ္မယ္ သိမ္းထားေသာ္လည္း တခါမွထုတ္မသံုးခဲ႔ ဖူးပါ။ ဒီတခါမွ ထုတ္သံုးမိျခင္းျဖစ္ပါ၏။
အေဆာင္ က အိမ္မ ႏွင့္တဆက္ထဲျဖစ္သည္။ အေပၚထပ္ကျဖစ္ေစ ေအာက္ထပ္ကျဖစ္ေစ အေဆာင္ ၀ရံတာ သို႔ တန္း ၀င္ႏိုင္သည္။ အဂၤလိပ္စာလံုး L ပံုစံျဖစ္ေအာင္ အိမ္၏ ေျခရင္းဖက္ အျခမ္းကို ျဖိဳျပီး ႏွစ္ထပ္တန္းလ်ား ရွည္ ၾကီး ႏွင့္ တဆက္ထဲ လုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ မီးဖိုႏွင့္ ထမင္းစားခန္း ကိုေတာ့ အိမ္မ ထဲမွာထည့္ထား၏။ အခန္း ေျခာက္ခန္းပဲ ရွိသည့္ ေအာက္ထပ္ကို အရင္၀င္ၾကည့္သည္။ ေအာက္ထပ္က မိန္းကေလး တခ်ိဳ႕က ဒီ ႏွစ္မွ ေရာက္လာသည့္ လူသစ္ကေလးေတြ ျဖစ္သည္။ စိတ္ထဲမွာ မလံုမလဲ ျဖစ္ရေသာ္ လည္း အားတင္းျပီး ေလ႔လာ မိ၏။ သာမန္မိန္းကေလး ေတြ၏ အခန္းမ်ိဳးသာ ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ တံမ်က္စည္း လွည္း ဖို႔ ေတာ့ ဒီကေလး မေတြပ်င္းပံုရသည္။
အေပၚကိုတက္သည့္ အခါက်ေတာ့ အရင္ဆံုး နားႏွင့္ ဆတ္ဆတ္ၾကားခဲ႔ရသည့္ သက္မာ၏ အခန္း ႏွင့္ ပပ၏ အခန္းကို ရွာသည္။ ရွာသည္ဆိုတာ က လည္း လက္ရာေျခရာ မပ်က္ရေအာင္သတိထားျပီး ၾကည့္ရတာျဖစ္ သည္။ အိပ္ယာေပၚ စားပြဲေပၚ ႏွင့္ ေသာ့ခတ္ မထားသည့္ ဘီရိုမ်ား အံဆြဲမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္ျခင္း မ်ိဳးေလာက္ပဲ လုပ္ႏိုင္သည္။ ေသာ့ခတ္ထားတာေတြ ဆိုရင္ ေတာ့ ဘာမွလုပ္လို႔ မရေပ။ သက္မာႏွင့္ ပပ ဆီမွာ ဘာမွထူး ျခားတာ မေတြ႔သျဖင့္ က်န္တဲ႔ အခန္းေတြ လိုက္ ၾကည့္မိသည္။ ေက်ာင္းသူေလး တေယာက္၏ အံဆြဲထဲတြင္ ကြန္ဒြန္ ႏွစ္ခုသံုးခု ေတြ႔သည္။ တျခား တေယာက္ ဆီမွာေတာ့ ပဋိသေႏၶ တားေဆးကဒ္ ေတြ႔၏။ ဒါဆိုရင္ သူ တို႔လည္း ပပ တို႔ ႏွင့္ လိုင္းတူလို႔ သတ္မွတ္ ႏိုင္သည္။ က်န္အခန္းေတြ မွာေတာ့ အ၀တ္ေတြပြရႈပ္ေနတာ၊ သံုး ျပီးသား လစဥ္သံုးဂြမ္းထုပ္ ကို ေတြ႔ရာစကၠဴ ႏွင့္ ပတ္ျပီး အခန္းေထာင့္မွာ ဒီတိုင္းပစ္ထားတာ၊
ေနၾကာေစ႔၊ ဆီး ထုပ္ အခြံေတြ မ်ားေနတာ ဒီေလာက္ပဲ ေတြ႕ရသည္။
စႏၵာ႔ အခန္းကေတာ့ အျပင္ဖက္ အက်ဆံုး အေပၚထပ္ေထာင့္ စြန္းမွာဆိုေတာ့ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ေနာက္ဆံုးမွ၀င္ျဖစ္၏။ အခန္းေတြ အားလံုးထဲမွာ စႏၵာ့ အခန္းက အလင္းေရာင္အရဆံုး အေကာင္းဆံုး အခန္းျဖစ္သလို အသန္႔ရွင္းအ သပ္ရပ္ ဆံုး ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရသည္။ စႏၵာက အျမဲသန္႔ရွင္းသပ္ရပ္စြာ ေနတတ္သလိုသူမ၏ အခန္းက လည္း အခန္းရွင္ အတိုင္းပင္ျဖစ္ေနသည္။ သက္တမ္းရွည္ အေဆာင္သူျဖစ္ေနလို႔ ေဒၚႏုႏုရွိန္ က အေကာင္း ဆံုးအခန္း ကိုေပးခဲ႔ ျခင္းျဖစ္သည္။ ေအာက္ထပ္မွာ အိမ္မႏွင့္ ကပ္လ်က္ရွိေသာ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာေတြ ႏွင့္ ေ၀းသည္မွ အပ ေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းျပီး အလင္းေရာင္ရသည့္ အခန္းကို သေဘာက်လို႔ စႏၵာ မေနေတာ့ရင္ေျပာင္းေန ခ်င္ပါသည္ ဟု ၾကိဳေျပာထားသူေတြေတာင္ရွိပါသည္။
အခန္းထဲမွာ လိုက္ၾကည့္ရင္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ နားထဲတြင္“ ျပီးတာနဲ႔ အိပ္ယာေအာက္ကို ထိုးထည့္လိုက္ရံုပဲ” ဆိုသည့္ စႏၵာစကားကို ၾကားေယာင္လိုက္မိျပီးေနာက္တြင္ ေမြ႔ယာကို အသာေလး မျပီး ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေျခရင္းဖက္ မွာ ဘာမွမေတြ႔၍ အလယ္ေလာက္ကို မလိုက္ေတာ့မွ အျဖဴလိုလို မီးခိုးလိုလိုအေရာင္ျဖင့္ ရာဘာအေခ်ာင္းၾကီး ဘြားကနဲထြက္လာသည္။ စကၠဴ တရြက္ႏွင့္ ပတ္ထားေသာ္လည္း အားလံုးကို ငံုမိေအာင္မအုပ္ႏိုင္။ ထိပ္ဖ်ားႏွင့္ အရင္းဖက္ က အျပား၀ိုင္း၀ိုင္းတခုက အျပင္သို႔ထိုးထြက္ေနသည္။
ထုပ္ထားသည့္ စကၠဴမွာ ေရအနည္းငယ္စိုစြတ္ေနသည္ကိုလည္းေတြ႕ရသည္။ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားဆဲ ေမြ႔ယာ ကို ျပန္ခ်ဖို႔ေမ႔ျပီးေဒၚႏုႏုရွိန္ ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။ ဘယ္ေလာက္ ၾကာေအာင္စိုက္ၾကည့္ေနမိတာကို သတိ မ ထားမိပါ။ ေယာက္်ားတေယာက္၏ တန္ဆာက ဒီေလာက္အရြယ္ အစားရွိသလား။ ေဒၚႏုႏုရွိန္ လည္းမျမင္ ဖူး သည့္အတြက္ ထူးဆန္းေနသည္။ ပိန္ပိန္ပါးပါး စႏၵာ့ ၏ ကိုယ္ေလးထဲသို႔ ဒါၾကီးထိုးထည့္လုိ႔ ရသည္ဆိုတာ ကို လည္းအံံ့ၾသေနမိပါသည္။
ၾကည့္ေနရင္း အသက္ရႈျမန္လာျပီး ေမြ႔ယာကိုင္ထားသည့္လက္ေတြ တုန္ေနေၾကာင္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ သတိျပဳလိုက္ မိ ျပီးသည့္ေနာက္တြင္ အနားစပ္ကေန ပင္႔မထားမိသည့္ ေမြ႕ယာ ကိုလႊတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ အိပ္ယာခင္း အ နား စေလးေတြကို ညီညီညာညာ ျဖစ္သြားေအာင္ ျပန္လုပ္ေပးရင္း လူက ကတုန္ကရီျဖစ္ေနသည္။ လက္ဖ၀ါး ေတြမွာ ေခၽြးျပန္ ေနျပီး နဖူးစပ္မွာလည္းေခၽြးေတြသီးေန၏။ အသက္မဲ႔သည့္ ေယာက္်ားအဂၤ ါ အတုတခုကို ျမင္ရ သည့္အ စား သက္ရွိအဆိပ္ျပင္းေျမြ တေကာင္ကိုျမင္ေတြ႔ရသလို တုန္လႈပ္ေမာပန္း ေနရသည္။ ဒါေတာင္မွ သက္မာက အ စစ္ႏွင့္ အလြန္တူသည္ဟု ခ်ီးမြမ္းခဲ႔သည့္ အရာကို တပိုင္းတစသာျမင္ခဲ႔ရျခင္းျဖစ္သည္။
လက္ရာေျခရာ ပ်က္မပ်က္ ေစ႔ေစ႔စပ္စပ္ အကဲခတ္ျပီး ျပန္ထြက္လာခဲ႔သည့္ တိုင္ေအာင္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ရင္တုန္မ ေပ်ာက္ေသးပါ။ အိမ္ေဖၚေကာင္မေလး တေယာက္ကို သံပုရာရည္ ေဖ်ာ္ခိုင္းျပီး ေသာက္လိုက္ရသည္။ တေန႔ လံုး လည္း အခန္းေအာင္းေနမိ၏။ ေဒၚေအးစိန္ ကို ေစ်း၀ယ္ဖို႔ ကားေမာင္းပို႔မည္ေျပာထားတာကိုေတာင္ မထြက္ ခ်င္ ေတာ့လို႔ အိမ္ေဖၚတ ေယာက္ထည့္ေပးျပီး တကၠဆီ ႏွင့္သြားခိုင္းလိုက္ရသည္။
14
Myanmar Books (18+) / Re: ဒုတိယနတ္သမီး (၁၈+)
« Last post by Had3s on Today at 02:57:20 AM »တခုေသာ ညေနခင္းတြင္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ျခံ၀န္း အတြင္းလမ္းေလွ်ာက္ေနပါသည္။ တေနကုန္ အလုပ္ကိစၥ ေက်ာင္း ကိစၥ ႏွင့္ အျပင္ကိုေရာက္ေနၾကသည့္ အေဆာင္သူ ေတြလည္း တဖြဲဖြဲ ႏွင့္ ျပန္လာေနၾကျပီ ျဖစ္သည္။ သြားရင္း လာရင္း ႏွင့္ ျခံ၀န္း အတြင္းတြင္ ေဖါက္ထားသည့္ လမ္းကေလးနေဘး ပုဏၰားရိပ္ ပင္တန္း၏ အေျခ တြင္ အာလူး ေၾကာ္လား၊ ငါးမုန္႔ေၾကာ္လား မသိသည့္ အိတ္ခြံ တခုကိုေတြ႕၍ ပန္းျခံအလုပ္သမား ကိုလွေရႊတို႔ လင္မယားသိမ္း ဖို႔ က်န္ခဲ႔တာ ျဖစ္မည္ဟု ေတြးကာ ကိုယ္တိုင္သြားေကာက္လိုက္သည္။
ပုဏၰားရိပ္ပင္တန္း၏ ေရွ႔လမ္းေဘးတြင္ တရုပ္စကားပင္ တပင္ရွိျပီး အပင္ေျခတြင္ ခံုတန္းလ်ားေလး တခု ရိုတ္ ေပး ထားသည္။ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ခံုတန္းလ်ား၌ သက္မာဆိုသည့္ မိန္းကေလးထိုင္ေနသည္။ အသားညိဳ သေယာင္ရွိေသာ္လည္း ငါးရံ႕ကိုယ္လံုးေလး ႏွင့္ ခ်စ္စဖြယ္ရုပ္ရည္ရွိေသာ သက္မာ၏ ဖခင္သည္ ျပည္ နယ္တခုတြင္ ၾကီးၾကီးမာစတာ တေယာက္ျဖစ္သည္။ အမ္ပီဖိုး ကေလးကို နားၾကပ္တပ္ကာသီခ်င္းနား ေထာင္ ရင္း ျငိမ္႔ေနသည့္ သက္မာက သူမ၏ ေနာက္ ဖက္တြင္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ေရာက္ေနသည္ကို လံုး၀ မသိပါ။ ပုဏၰားရိပ္ ပင္တန္း အျပင္ တရုပ္စကားပင္ကပါၾကားမွာ ျခားေနသည္။
သက္မာကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပီး အိတ္ခြံေလးကို ကုန္းအေကာက္တြင္ ျမက္ခင္းစပ္၌ ေပါက္ေနသည့္ စြယ္ေတာ္ ပင္ေပါက္ေလး တပင္ကို ေဒၚႏုႏုရွိန္ ျမင္လိုက္ရ၏။ ျခံထဲမွာ စြယ္ေတာ္ပင္ မရွိပါ။ ဘယ္က ဘယ္လိုေရာက္လာ မွန္း မသိသည့္ အပင္ေလး ကို ရွင္သန္ေအာင္ စိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္သြားသည္။ တကၠသိုလ္ ဘုန္းႏိုင္၏ ၀တၱဳ ေတြ ႏွစ္ခ်ိဳက္ခဲ႔ သူပီပီ စြယ္ေတာ္ပင္ ကို ေဒၚႏုႏု ရွိန္ သေဘာက်သည္။ဒီေနရာ မွာေတာ့မျဖစ္ ေနရာေရႊ႕ရမည္။ ပလပ္ စတစ္ အိတ္ခြံကလည္း အဆင္သင့္ရွိေနရာ အပင္ကေလး ကို ေျမၾကီး ႏွင့္ ေရာကာတူးယူျပီး ထည့္ လိုက္လို႔ရ သည္။ ေရစက္နားမွာ ေဂၚျပားငယ္ေလး တခုသြားယူလာျပီး တူးေနတာကိုေတာင္ သက္မာမသိပါ။ ေျမ ကလည္း ေပ်ာ့လို႔ တူးလို႔ လြယ္ပါသည္။ အျမစ္ပါေအာင္ ၀ိုက္ကာတူးျပီး ပလပ္စတစ္အိတ္ထိပ္၀ကို ဖြင့္ကာထည့္ ေနစဥ္ သက္မာ၏ ႏႈတ္ဆက္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။
ေဒၚႏုႏုရွိန္ ကို ေတာ့မဟုတ္ပါ။ အျပင္က ျပန္လာသည့္ သူမ၏ ေဘးခန္းက ပပ ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ျခင္းျဖစ္ သည္။ အသားျဖဴျဖဴ၊ လံုးၾကီးေပါက္လွ ႏွင့္ ရုပ္ရည္လည္းေခ်ာသည့္ ပပက သက္မာႏွင့္ အခန္းခ်င္းကပ္လွ်က္ ျဖစ္သလို ေက်ာင္းမွာလည္း တတန္းထဲတက္ေနသည့္ ဂုဏ္ထူးတန္းေက်ာင္းသူေတြ ျဖစ္သည္။ နားမွာနားၾကပ္ တပ္ျပီး စကားေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္ရာသက္မာ အသံက ေတာ္ေတာ္က်ယ္၏။
“ေကာင္မ၊ ကံုးကြ လာပါလား၊ နင့္ကို မ်ိဳးကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေဆာ္လႊတ္လိုက္လဲ”
ေနာက္မွာ ရွိသည့္ ေဒၚႏုႏု ရွိန္ကို ႏွစ္ေယာက္လံုး မျမင္ၾကပါ။ ပပ ခံုတန္းမွာ၀င္ထိုင္လိုက္သံၾကားရသည္။
“သက္မာရယ္ နင့္အသံၾကီးက က်ယ္လိုက္တာ၊ နားၾကပ္ခၽြတ္ျပီး ေျပာစမ္းပါ”
“ေအးပါ၊ ေအးပါ ခၽြတ္လိုက္ပါျပီ၊ နင့္ၾကည့္ရတာ ေျခေထာက္ေတာင္ မနည္းသယ္ေနရတယ္၊ ဘယ္ႏွစ္ခါေတာင္ လုပ္လိုက္လို႔တုန္း”
“မွတ္ေတာင္ မမမွတ္မိပါဘူး သူငယ္ခ်င္းရာ”
ပပ၏ အသံက ႏြမ္းေဖ်ာ့ ေနသည္။
“မ်က္လံုးေတြလဲ စင္းလို႔ အခုထိ ဖီးတက္ေနတုန္းလား၊ ဘယ္မွာတုန္း၊ ခါတိုင္းလို မ်ိဳးကို သူငယ္ခ်င္းအခန္း ပဲ လား”
“မဟုတ္ဘူး၊ ဒီေန႔ သူတို႔ဖဲ၀ိုင္းရွိလို႔တဲ႔၊ မရမ္းကုန္း ဖက္က Inn တခုကိုသြားတာ”
“ဘယ္လိုလဲ၊ ေအးေအးေဆးေဆး ရွိရဲ႔လား”
“ရွိပါတယ္၊ လူလဲရွင္းတယ္၊ နာမည္ေတာ့ ငါလဲ မဖတ္မိဘူး”
ခ်စ္သူႏွင့္ ဆိတ္ကြယ္ရာတခုသို႔ သြားသည့္ အေၾကာင္းကို ထမင္းစားေရေသာက္ေပါ့ေပါ့ ပါးပါး ေျပာေနသည့္ သူ ငယ္မ ႏွစ္ေယာက္၏ စကားကို နားေထာင္ရင္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ လက္ေတြတုန္လာသည္။ ထိုင္ရာကေန ထရပ္လိုက္ ရင္ ျမင္သြားၾကမွာစိုးျပီး မလႈပ္မယွက္ ဆက္၍ထိုင္ေနရသည္။ နဖူးမွာ ေခၽြးေတြစို႔လာတာကို ေတာင္ သုတ္မပစ္ ႏိုင္ရွာပါ။
“ဘယ္သူေျမွာက္ေပး လိုက္တယ္မသိပါဘူး သက္မာရယ္၊ အားေဆး အေကာင္းစားတဲ႔၊ အဲဒါေသာက္ျပီးေတာ့ ငါ့ ကို ဒုကၡ ေပးေတာ့တာပဲ၊ တခါျပီး ဖို႔ တနာရီေလာက္ၾကာတယ္၊
လူလဲေသခ်င္ေစာ္နံလာတာပဲ၊ အခုထိနာေနတုန္း ပဲ၊ ဗိုက္ေတာင္ေအာင့္တယ္”
“မွတ္ျပီလား၊ ရဲမင္းစိုးကို မျဖတ္ပါနဲ႔ လို႔ငါတားရဲ႔သားနဲ႔ နင္နားမွ မေထာင္တာ၊ မ်ိဳးကို ရုပ္ကိုက ထန္တဲ႔ ရုပ္”
“ေဆးေသာက္လိုက္လို႔ပါဟယ္၊ အရင္ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး၊ ေနာက္ဒါမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ေဆာရီးပဲ ေျပာခဲ႔တယ္၊ ေရခ်ိဳး လိုက္ဦးမယ္ ဟာ၊ ဒီညေတာ့ TV ေတာင္ၾကည့္ႏိုင္ေတာ့မယ္ မထင္ဘူး”
“ေဟ႔ ဒီႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြ အတင္းတုတ္ေနတာလဲ”
“ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး မမစႏၵာ”
ပပ ေလးတြဲ႔သည့္ေျခလွမ္းေတြ ႏွင့္ အေဆာင္ဖက္ကို ေလွ်ာက္သြားသည္။ ေနာက္ေရာက္လာသည့္ စႏၵာက ေတာ္၀င္ပန္း ၏ ၀ါရင့္ အေဆာင္သူျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသူဘ၀
ကထဲက ေနခဲ႔ျပီး အခုဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီ ၾကီးတခုမွာ ေဒၚလာအမ်ားၾကီးရသည့္ မန္ေနဂ်ာမေလး တေယာက္ျဖစ္ေနပါျပီ။ အနည္းငယ္ ပိန္သေယာင္ရွိ ေသာ္လည္း သူ႔အ
တိုင္းအတာႏွင့္ သူၾကည့္ေကာင္းသူေလး ျဖစ္သည္။ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ႏွင့္ အရင္းႏွီးဆံုး အေဆာင္ သူ လည္းျဖစ္သည္။
“မိပ က ဘာျဖစ္တာလဲ၊ ေလတိုက္ရင္လဲမယ့္ ပံုနဲ႔၊ သူ႔ခ်စ္ခ်စ္ ဆီက ျပန္လာတာလား”
“ေသခ်ာတာေပါ့ မမရယ္၊ မ်ိဳးကို ဆိုတဲ႔ ငနာလက္ခ်က္ေပါ့၊ အဲဒီေကာင္သိပ္မႊန္တာ”
“အင္းေပါ့၊ ပပ လိုအလံုးအထည္နဲ႔ ေတာင္ယိုင္ဆင္းလာတာပဲ၊ သေဘာေပါက္ပါတယ္၊ သက္မာခ်စ္ခ်စ္ကေရာ ဘယ္လိုလဲ”
“ျငိမ္းခ်မ္း က ေအးေဆးပါ၊ သက္မာ သေဘာမတူပဲ ဘာမွမလုပ္ဘူး”
“ဒါေပမယ့္ သက္မာက လည္းအျမဲသေဘာတူတယ္ မဟုတ္လား”
ရယ္သံေလးေတြ လြင့္လာေသာ္လည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ နားမွာမခ်ိဳပါ။ အေဆာင္မွာ အသက္အၾကီးဆံုး၊ ၀ါအရင့္ဆံုး ျဖစ္လ်က္ႏွင့္ ဒီကေလးမေတြ ကို မဆိုမဆံုးမသည့္ အျပင္ မိမိ ကို
လည္း ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ရွိေနတာကို အသိမေပး သည့္ စႏၵာ ကို စိတ္ထဲက က်ိတ္ျပီး အျပစ္တင္ေနမိသည္။
“သက္မာ တို႔က တခါတေလ မွပါ မမရယ္၊ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ၾကံဳတာမ်ိဳးမွ တညင္ေက်ာက္တန္း ဖက္ကို ကား ေမာင္းထြက္ၾကတာေလာက္ပါ၊ ဟီး …ဟီး”
“တခါ တေလ ဆိုေပမယ့္ မေပါ့နဲ႔ေနာ္၊ ျငိသြားရင္ခက္မယ္”
“ျငိမ္းခ်မ္းက သက္မာထက္ေတာင္ေၾကာက္တတ္ေသးတယ္၊ ဆိုင္ကယ္စီးရင္ အျမဲတမ္း ဦးထုပ္ေဆာင္းတယ္”
“ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ သက္မာ အလုပ္မရႈပ္ေတာ့ဘူး”
“အင္း …. ပပ ကေတာ့ေဆးထိုးတယ္၊ ညီမေတာ့ ေဆးခန္း မသြားရဲေပါင္၊ ရွက္စရာၾကီး၊ တကယ္ေတာ့ ရည္းစား ထားရတာလဲ ရႈပ္ပါတယ္၊ မမစႏၵာလို အတုၾကီးသံုးတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။”
“ေဟာေတာ္ … ရွင္က ဘယ္လိုသိတာတုန္း၊ ေခ်ာင္းစရာ အေပါက္လည္း မရွိပါဘူး ရွက္လိုက္တာ”
“ကိုယ့္ညီမေလးပဲ မရွက္ပါနဲ႔၊ သက္မာ ကလည္း မမအခန္းထဲမွာ ကပ္ေၾကးလာရွာရင္း မေတာ္တဆေတြ႔တာပါ၊ ဘယ္သူ႕မွ မေျပာဘူး၊ စိတ္ထဲမွာပဲထားတယ္”
စႏၵာလည္း ေခသူ မဟုတ္ပါလားဆိုသည့္ အေတြးေၾကာင့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ပါးစပ္ အေဟာင္းသားျဖစ္ေနမိသည္။
“ငါ့ ညီမေလး လိမ္မာတယ္၊ ညက်ရင္ လဘက္သုတ္ေကၽြးရမယ္”
“ဒါနဲ႔ မမ အဲဒါကို ဘယ္ကသြား၀ယ္တာလဲဟင္”
“လက္ေဆာင္ရတာ၊ မ တို႔ဆီကို project နဲ႔လာတဲ႔ ေဖာ္ရိန္နာမ တေယာက္လက္ေဆာင္ေပးသြားတာ၊ သူက စႏၵာ နင့္မွာရည္းစားရွိလားတဲ႔၊ အရင္ကရွိတယ္ အခုမရွိဘူး
ဆိုေတာ့ sex ကိစၥ စိတ္ျဖစ္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္ သလဲ ေမးတာနဲ႔ အဆင္ေျပသလိုေပါ့ လို႔ေျပာလိုက္တာ ျပန္ခါနီး အဲဒါၾကီး ေပးသြားတာပဲ”
“သူသံုးတာလား”
“အသစ္ပါ၊ သူက ႏွစ္ခုေတာင္ယူလာတာတဲ႔”
“အၾကီး ၾကီးပဲေနာ္၊ မမ မနာဘူးလား”
“Gel သံုးရတာေပါ့၊ ကေလးေတြ သံုးတဲ႔ Baby Oil ဆိုတာေလ အဲဒါနဲ႔ဲ ရတယ္၊ Water Gel ဆိုလဲရတယ္”
“ေခါင္းလိမ္းတဲ႔ ဟာလား”
“အင္းေပါ့၊ သူကေတာ့ သူ႔ဆီနဲ႔ သူေပးသြားတာပဲ၊ ကုန္သြားတာနဲ႔ သူ႔ကို e-mail ပို႔ေမးေတာ့ နင္မ၀ယ္ခ်င္ရင္ Water Gel သံုးတဲ႔၊ အမယ္ေလး သူျပန္ယူသြားတဲ႔ ဟာၾကီး ညီ
မေတြ႔ရင္ လန္႔မယ္၊ အထစ္အထစ္ အရစ္အရစ္ ေတြ နဲ႔ ေၾကာက္စရာၾကီး၊ သူကေျပာေတာ့ အဲဒါမ်ိဳးမွ ပိုထိတာတဲ႔”
“သက္မာ လဲ ျငိမ္းခ်မ္းနဲ႔ ျပတ္ရင္ မမ လမ္းစဥ္ လိုက္ရင္ေကာင္း မလားမသိဘူး”
“အတုက အစစ္ေလာက္ဘယ္ေကာင္း မလဲ ညီမရယ္၊ တို႔ က ၾကိဳက္မယ့္လူမရွိလို႔”
“မမ ေျပာဖူးတဲ႔ စလံုးက လူၾကီးကေရာ”
“ဟိုမွာ အိမ္ေထာင္က်သြားျပီ၊”
“မမ က ႏွစ္မ်ိဳးလံုးၾကံဳဖူးေတာ့ ေမးၾကည့္ရဦးမယ္၊ အတုနဲ႔ အစစ္ ေတာ္ေတာ္ကြာသလား”
“ကြာတာေပါ့၊ အတုကို အစစ္နဲ႔ ဘယ္ေလာက္တူေအာင္လုပ္ထားလုပ္ထား အစစ္ကို မမွီဘူး”
“အင္း … မမ ဆီက ဟာကေတာ့ တကယ့္ အစစ္အတိုင္းပဲေနာ္၊ ေသြးေၾကာေတြ ေတာင္ပါတယ္”
“ဒါေပမယ့္ အထိအေတြ႔က်ေတာ့ ကြာတယ္ ညီမရဲ႕၊ လူ က်ေတာ့ အေပြ႔အဖက္ အနမ္းေလးေတြပါတယ္ ေလ၊ အတုက်ေတာ့ စိတ္မေကာက္ဘူး၊ သ၀န္မတိုဘူး၊ သံုးျပီးတာနဲ႔ အိပ္ယာေအာက္ ထိုးထည့္လိုက္ရံုပဲ၊ ကဲပါ ေမွာင္ ေတာင္ ေမွာင္ေတာ့မယ္ အထဲ၀င္ရေအာင္၊ သိခ်င္ ညက်မွ ဆက္ေမး ဟုတ္လား”
စႏၵာ ႏွင့္ သက္မာ အသံေတြေ၀းသြားသည္ အထိ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ငူငူၾကီး ဆက္ထိုင္ေနမိသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ေမွာင္လာေတာ့ မွထမိ၏။ ထိုင္ေနတုန္းက မသိေသာ္လည္း ထလိုက္ေတာ့ ေျခေထာက္ေတြ ထံုက်ဥ္ေနသည္။ လက္စ ႏွင့္ စြယ္ေတာ္ပင္ေလး ကို အေဆာင္အ၀င္၀၏ ညာဖက္နားက လြတ္ေနသည့္ေနရာမွာ သြားျပန္စိုက္ လိုက္ျပီး အနားေရာက္လာသည့္ အိမ္ေဖၚေကာင္မေလး တေယာက္ကို ေရေလာင္းခိုင္းကာ အိမ္ထဲ၀င္ခဲ႔ သည္။
“ဆရာမ …ဆရာမ”
လမ္းမွာေတြ႔သည့္ အေဆာင္သူမိန္းကေလး တေယာက္က ေဒၚႏုႏုရွိန္ ေနာက္ဖက္ကို လက္ညိဳးထိုးျပသည္။
“ဘာလဲ သမီး”
“ဆရာမ ထမိန္ ေနာက္မွာ ကြက္ေနတယ္”
လက္ႏွင့္စမ္းၾကည့္လိုက္ရာ စိုစိစိ ေခ်ာက်ိက်ိ ႏွင့္ျဖစ္ေန၍ အခန္းထဲ ျမန္ျမန္ေျပး၀င္ျပီး မီးေရာင္ႏွင့္ ျဖန္႔ၾကည့္ လိုက္မိသည္။ ေလးလက္မ ပတ္လည္ေလာက္ရွိမည့္ အကြက္ၾကီးတကြက္ကို ျမင္ရသည္။ ေသြးလည္း မဟုတ္ပါ။ ဘယ္ကလာသနည္း ဟု စဥ္းစားေနဆဲ မသိစိတ္၏ ေစ႔ေဆာ္မႈ ေၾကာင့္ေပါင္ၾကားကို လက္ႏွင့္ စမ္းလိုက္ရင္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ တကိုယ္လံုး ေအးစက္ ေတာင့္တင္းသြားရသည္။ သူမ၏ မိန္းမအဂၤ ါ အ၀တြင္ ရႊဲရႊဲစိုေနသည္ကို စမ္းလိုက္မိသည္ႏွင့္ အံကို တင္းတင္းၾကိတ္ျပီး အိပ္ခန္းႏွင့္ တြဲထားသည့္ အိမ္သာထဲသို႔ အေျပး၀င္လိုက္မိ ပါေတာ့သည္။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ပုဏၰားရိပ္ပင္တန္း၏ ေရွ႔လမ္းေဘးတြင္ တရုပ္စကားပင္ တပင္ရွိျပီး အပင္ေျခတြင္ ခံုတန္းလ်ားေလး တခု ရိုတ္ ေပး ထားသည္။ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ခံုတန္းလ်ား၌ သက္မာဆိုသည့္ မိန္းကေလးထိုင္ေနသည္။ အသားညိဳ သေယာင္ရွိေသာ္လည္း ငါးရံ႕ကိုယ္လံုးေလး ႏွင့္ ခ်စ္စဖြယ္ရုပ္ရည္ရွိေသာ သက္မာ၏ ဖခင္သည္ ျပည္ နယ္တခုတြင္ ၾကီးၾကီးမာစတာ တေယာက္ျဖစ္သည္။ အမ္ပီဖိုး ကေလးကို နားၾကပ္တပ္ကာသီခ်င္းနား ေထာင္ ရင္း ျငိမ္႔ေနသည့္ သက္မာက သူမ၏ ေနာက္ ဖက္တြင္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ေရာက္ေနသည္ကို လံုး၀ မသိပါ။ ပုဏၰားရိပ္ ပင္တန္း အျပင္ တရုပ္စကားပင္ကပါၾကားမွာ ျခားေနသည္။
သက္မာကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပီး အိတ္ခြံေလးကို ကုန္းအေကာက္တြင္ ျမက္ခင္းစပ္၌ ေပါက္ေနသည့္ စြယ္ေတာ္ ပင္ေပါက္ေလး တပင္ကို ေဒၚႏုႏုရွိန္ ျမင္လိုက္ရ၏။ ျခံထဲမွာ စြယ္ေတာ္ပင္ မရွိပါ။ ဘယ္က ဘယ္လိုေရာက္လာ မွန္း မသိသည့္ အပင္ေလး ကို ရွင္သန္ေအာင္ စိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္သြားသည္။ တကၠသိုလ္ ဘုန္းႏိုင္၏ ၀တၱဳ ေတြ ႏွစ္ခ်ိဳက္ခဲ႔ သူပီပီ စြယ္ေတာ္ပင္ ကို ေဒၚႏုႏု ရွိန္ သေဘာက်သည္။ဒီေနရာ မွာေတာ့မျဖစ္ ေနရာေရႊ႕ရမည္။ ပလပ္ စတစ္ အိတ္ခြံကလည္း အဆင္သင့္ရွိေနရာ အပင္ကေလး ကို ေျမၾကီး ႏွင့္ ေရာကာတူးယူျပီး ထည့္ လိုက္လို႔ရ သည္။ ေရစက္နားမွာ ေဂၚျပားငယ္ေလး တခုသြားယူလာျပီး တူးေနတာကိုေတာင္ သက္မာမသိပါ။ ေျမ ကလည္း ေပ်ာ့လို႔ တူးလို႔ လြယ္ပါသည္။ အျမစ္ပါေအာင္ ၀ိုက္ကာတူးျပီး ပလပ္စတစ္အိတ္ထိပ္၀ကို ဖြင့္ကာထည့္ ေနစဥ္ သက္မာ၏ ႏႈတ္ဆက္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။
ေဒၚႏုႏုရွိန္ ကို ေတာ့မဟုတ္ပါ။ အျပင္က ျပန္လာသည့္ သူမ၏ ေဘးခန္းက ပပ ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ျခင္းျဖစ္ သည္။ အသားျဖဴျဖဴ၊ လံုးၾကီးေပါက္လွ ႏွင့္ ရုပ္ရည္လည္းေခ်ာသည့္ ပပက သက္မာႏွင့္ အခန္းခ်င္းကပ္လွ်က္ ျဖစ္သလို ေက်ာင္းမွာလည္း တတန္းထဲတက္ေနသည့္ ဂုဏ္ထူးတန္းေက်ာင္းသူေတြ ျဖစ္သည္။ နားမွာနားၾကပ္ တပ္ျပီး စကားေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္ရာသက္မာ အသံက ေတာ္ေတာ္က်ယ္၏။
“ေကာင္မ၊ ကံုးကြ လာပါလား၊ နင့္ကို မ်ိဳးကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေဆာ္လႊတ္လိုက္လဲ”
ေနာက္မွာ ရွိသည့္ ေဒၚႏုႏု ရွိန္ကို ႏွစ္ေယာက္လံုး မျမင္ၾကပါ။ ပပ ခံုတန္းမွာ၀င္ထိုင္လိုက္သံၾကားရသည္။
“သက္မာရယ္ နင့္အသံၾကီးက က်ယ္လိုက္တာ၊ နားၾကပ္ခၽြတ္ျပီး ေျပာစမ္းပါ”
“ေအးပါ၊ ေအးပါ ခၽြတ္လိုက္ပါျပီ၊ နင့္ၾကည့္ရတာ ေျခေထာက္ေတာင္ မနည္းသယ္ေနရတယ္၊ ဘယ္ႏွစ္ခါေတာင္ လုပ္လိုက္လို႔တုန္း”
“မွတ္ေတာင္ မမမွတ္မိပါဘူး သူငယ္ခ်င္းရာ”
ပပ၏ အသံက ႏြမ္းေဖ်ာ့ ေနသည္။
“မ်က္လံုးေတြလဲ စင္းလို႔ အခုထိ ဖီးတက္ေနတုန္းလား၊ ဘယ္မွာတုန္း၊ ခါတိုင္းလို မ်ိဳးကို သူငယ္ခ်င္းအခန္း ပဲ လား”
“မဟုတ္ဘူး၊ ဒီေန႔ သူတို႔ဖဲ၀ိုင္းရွိလို႔တဲ႔၊ မရမ္းကုန္း ဖက္က Inn တခုကိုသြားတာ”
“ဘယ္လိုလဲ၊ ေအးေအးေဆးေဆး ရွိရဲ႔လား”
“ရွိပါတယ္၊ လူလဲရွင္းတယ္၊ နာမည္ေတာ့ ငါလဲ မဖတ္မိဘူး”
ခ်စ္သူႏွင့္ ဆိတ္ကြယ္ရာတခုသို႔ သြားသည့္ အေၾကာင္းကို ထမင္းစားေရေသာက္ေပါ့ေပါ့ ပါးပါး ေျပာေနသည့္ သူ ငယ္မ ႏွစ္ေယာက္၏ စကားကို နားေထာင္ရင္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ လက္ေတြတုန္လာသည္။ ထိုင္ရာကေန ထရပ္လိုက္ ရင္ ျမင္သြားၾကမွာစိုးျပီး မလႈပ္မယွက္ ဆက္၍ထိုင္ေနရသည္။ နဖူးမွာ ေခၽြးေတြစို႔လာတာကို ေတာင္ သုတ္မပစ္ ႏိုင္ရွာပါ။
“ဘယ္သူေျမွာက္ေပး လိုက္တယ္မသိပါဘူး သက္မာရယ္၊ အားေဆး အေကာင္းစားတဲ႔၊ အဲဒါေသာက္ျပီးေတာ့ ငါ့ ကို ဒုကၡ ေပးေတာ့တာပဲ၊ တခါျပီး ဖို႔ တနာရီေလာက္ၾကာတယ္၊
လူလဲေသခ်င္ေစာ္နံလာတာပဲ၊ အခုထိနာေနတုန္း ပဲ၊ ဗိုက္ေတာင္ေအာင့္တယ္”
“မွတ္ျပီလား၊ ရဲမင္းစိုးကို မျဖတ္ပါနဲ႔ လို႔ငါတားရဲ႔သားနဲ႔ နင္နားမွ မေထာင္တာ၊ မ်ိဳးကို ရုပ္ကိုက ထန္တဲ႔ ရုပ္”
“ေဆးေသာက္လိုက္လို႔ပါဟယ္၊ အရင္ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး၊ ေနာက္ဒါမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ေဆာရီးပဲ ေျပာခဲ႔တယ္၊ ေရခ်ိဳး လိုက္ဦးမယ္ ဟာ၊ ဒီညေတာ့ TV ေတာင္ၾကည့္ႏိုင္ေတာ့မယ္ မထင္ဘူး”
“ေဟ႔ ဒီႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြ အတင္းတုတ္ေနတာလဲ”
“ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး မမစႏၵာ”
ပပ ေလးတြဲ႔သည့္ေျခလွမ္းေတြ ႏွင့္ အေဆာင္ဖက္ကို ေလွ်ာက္သြားသည္။ ေနာက္ေရာက္လာသည့္ စႏၵာက ေတာ္၀င္ပန္း ၏ ၀ါရင့္ အေဆာင္သူျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသူဘ၀
ကထဲက ေနခဲ႔ျပီး အခုဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီ ၾကီးတခုမွာ ေဒၚလာအမ်ားၾကီးရသည့္ မန္ေနဂ်ာမေလး တေယာက္ျဖစ္ေနပါျပီ။ အနည္းငယ္ ပိန္သေယာင္ရွိ ေသာ္လည္း သူ႔အ
တိုင္းအတာႏွင့္ သူၾကည့္ေကာင္းသူေလး ျဖစ္သည္။ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ႏွင့္ အရင္းႏွီးဆံုး အေဆာင္ သူ လည္းျဖစ္သည္။
“မိပ က ဘာျဖစ္တာလဲ၊ ေလတိုက္ရင္လဲမယ့္ ပံုနဲ႔၊ သူ႔ခ်စ္ခ်စ္ ဆီက ျပန္လာတာလား”
“ေသခ်ာတာေပါ့ မမရယ္၊ မ်ိဳးကို ဆိုတဲ႔ ငနာလက္ခ်က္ေပါ့၊ အဲဒီေကာင္သိပ္မႊန္တာ”
“အင္းေပါ့၊ ပပ လိုအလံုးအထည္နဲ႔ ေတာင္ယိုင္ဆင္းလာတာပဲ၊ သေဘာေပါက္ပါတယ္၊ သက္မာခ်စ္ခ်စ္ကေရာ ဘယ္လိုလဲ”
“ျငိမ္းခ်မ္း က ေအးေဆးပါ၊ သက္မာ သေဘာမတူပဲ ဘာမွမလုပ္ဘူး”
“ဒါေပမယ့္ သက္မာက လည္းအျမဲသေဘာတူတယ္ မဟုတ္လား”
ရယ္သံေလးေတြ လြင့္လာေသာ္လည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ နားမွာမခ်ိဳပါ။ အေဆာင္မွာ အသက္အၾကီးဆံုး၊ ၀ါအရင့္ဆံုး ျဖစ္လ်က္ႏွင့္ ဒီကေလးမေတြ ကို မဆိုမဆံုးမသည့္ အျပင္ မိမိ ကို
လည္း ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ရွိေနတာကို အသိမေပး သည့္ စႏၵာ ကို စိတ္ထဲက က်ိတ္ျပီး အျပစ္တင္ေနမိသည္။
“သက္မာ တို႔က တခါတေလ မွပါ မမရယ္၊ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ၾကံဳတာမ်ိဳးမွ တညင္ေက်ာက္တန္း ဖက္ကို ကား ေမာင္းထြက္ၾကတာေလာက္ပါ၊ ဟီး …ဟီး”
“တခါ တေလ ဆိုေပမယ့္ မေပါ့နဲ႔ေနာ္၊ ျငိသြားရင္ခက္မယ္”
“ျငိမ္းခ်မ္းက သက္မာထက္ေတာင္ေၾကာက္တတ္ေသးတယ္၊ ဆိုင္ကယ္စီးရင္ အျမဲတမ္း ဦးထုပ္ေဆာင္းတယ္”
“ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ သက္မာ အလုပ္မရႈပ္ေတာ့ဘူး”
“အင္း …. ပပ ကေတာ့ေဆးထိုးတယ္၊ ညီမေတာ့ ေဆးခန္း မသြားရဲေပါင္၊ ရွက္စရာၾကီး၊ တကယ္ေတာ့ ရည္းစား ထားရတာလဲ ရႈပ္ပါတယ္၊ မမစႏၵာလို အတုၾကီးသံုးတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။”
“ေဟာေတာ္ … ရွင္က ဘယ္လိုသိတာတုန္း၊ ေခ်ာင္းစရာ အေပါက္လည္း မရွိပါဘူး ရွက္လိုက္တာ”
“ကိုယ့္ညီမေလးပဲ မရွက္ပါနဲ႔၊ သက္မာ ကလည္း မမအခန္းထဲမွာ ကပ္ေၾကးလာရွာရင္း မေတာ္တဆေတြ႔တာပါ၊ ဘယ္သူ႕မွ မေျပာဘူး၊ စိတ္ထဲမွာပဲထားတယ္”
စႏၵာလည္း ေခသူ မဟုတ္ပါလားဆိုသည့္ အေတြးေၾကာင့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ပါးစပ္ အေဟာင္းသားျဖစ္ေနမိသည္။
“ငါ့ ညီမေလး လိမ္မာတယ္၊ ညက်ရင္ လဘက္သုတ္ေကၽြးရမယ္”
“ဒါနဲ႔ မမ အဲဒါကို ဘယ္ကသြား၀ယ္တာလဲဟင္”
“လက္ေဆာင္ရတာ၊ မ တို႔ဆီကို project နဲ႔လာတဲ႔ ေဖာ္ရိန္နာမ တေယာက္လက္ေဆာင္ေပးသြားတာ၊ သူက စႏၵာ နင့္မွာရည္းစားရွိလားတဲ႔၊ အရင္ကရွိတယ္ အခုမရွိဘူး
ဆိုေတာ့ sex ကိစၥ စိတ္ျဖစ္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္ သလဲ ေမးတာနဲ႔ အဆင္ေျပသလိုေပါ့ လို႔ေျပာလိုက္တာ ျပန္ခါနီး အဲဒါၾကီး ေပးသြားတာပဲ”
“သူသံုးတာလား”
“အသစ္ပါ၊ သူက ႏွစ္ခုေတာင္ယူလာတာတဲ႔”
“အၾကီး ၾကီးပဲေနာ္၊ မမ မနာဘူးလား”
“Gel သံုးရတာေပါ့၊ ကေလးေတြ သံုးတဲ႔ Baby Oil ဆိုတာေလ အဲဒါနဲ႔ဲ ရတယ္၊ Water Gel ဆိုလဲရတယ္”
“ေခါင္းလိမ္းတဲ႔ ဟာလား”
“အင္းေပါ့၊ သူကေတာ့ သူ႔ဆီနဲ႔ သူေပးသြားတာပဲ၊ ကုန္သြားတာနဲ႔ သူ႔ကို e-mail ပို႔ေမးေတာ့ နင္မ၀ယ္ခ်င္ရင္ Water Gel သံုးတဲ႔၊ အမယ္ေလး သူျပန္ယူသြားတဲ႔ ဟာၾကီး ညီ
မေတြ႔ရင္ လန္႔မယ္၊ အထစ္အထစ္ အရစ္အရစ္ ေတြ နဲ႔ ေၾကာက္စရာၾကီး၊ သူကေျပာေတာ့ အဲဒါမ်ိဳးမွ ပိုထိတာတဲ႔”
“သက္မာ လဲ ျငိမ္းခ်မ္းနဲ႔ ျပတ္ရင္ မမ လမ္းစဥ္ လိုက္ရင္ေကာင္း မလားမသိဘူး”
“အတုက အစစ္ေလာက္ဘယ္ေကာင္း မလဲ ညီမရယ္၊ တို႔ က ၾကိဳက္မယ့္လူမရွိလို႔”
“မမ ေျပာဖူးတဲ႔ စလံုးက လူၾကီးကေရာ”
“ဟိုမွာ အိမ္ေထာင္က်သြားျပီ၊”
“မမ က ႏွစ္မ်ိဳးလံုးၾကံဳဖူးေတာ့ ေမးၾကည့္ရဦးမယ္၊ အတုနဲ႔ အစစ္ ေတာ္ေတာ္ကြာသလား”
“ကြာတာေပါ့၊ အတုကို အစစ္နဲ႔ ဘယ္ေလာက္တူေအာင္လုပ္ထားလုပ္ထား အစစ္ကို မမွီဘူး”
“အင္း … မမ ဆီက ဟာကေတာ့ တကယ့္ အစစ္အတိုင္းပဲေနာ္၊ ေသြးေၾကာေတြ ေတာင္ပါတယ္”
“ဒါေပမယ့္ အထိအေတြ႔က်ေတာ့ ကြာတယ္ ညီမရဲ႕၊ လူ က်ေတာ့ အေပြ႔အဖက္ အနမ္းေလးေတြပါတယ္ ေလ၊ အတုက်ေတာ့ စိတ္မေကာက္ဘူး၊ သ၀န္မတိုဘူး၊ သံုးျပီးတာနဲ႔ အိပ္ယာေအာက္ ထိုးထည့္လိုက္ရံုပဲ၊ ကဲပါ ေမွာင္ ေတာင္ ေမွာင္ေတာ့မယ္ အထဲ၀င္ရေအာင္၊ သိခ်င္ ညက်မွ ဆက္ေမး ဟုတ္လား”
စႏၵာ ႏွင့္ သက္မာ အသံေတြေ၀းသြားသည္ အထိ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ငူငူၾကီး ဆက္ထိုင္ေနမိသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ေမွာင္လာေတာ့ မွထမိ၏။ ထိုင္ေနတုန္းက မသိေသာ္လည္း ထလိုက္ေတာ့ ေျခေထာက္ေတြ ထံုက်ဥ္ေနသည္။ လက္စ ႏွင့္ စြယ္ေတာ္ပင္ေလး ကို အေဆာင္အ၀င္၀၏ ညာဖက္နားက လြတ္ေနသည့္ေနရာမွာ သြားျပန္စိုက္ လိုက္ျပီး အနားေရာက္လာသည့္ အိမ္ေဖၚေကာင္မေလး တေယာက္ကို ေရေလာင္းခိုင္းကာ အိမ္ထဲ၀င္ခဲ႔ သည္။
“ဆရာမ …ဆရာမ”
လမ္းမွာေတြ႔သည့္ အေဆာင္သူမိန္းကေလး တေယာက္က ေဒၚႏုႏုရွိန္ ေနာက္ဖက္ကို လက္ညိဳးထိုးျပသည္။
“ဘာလဲ သမီး”
“ဆရာမ ထမိန္ ေနာက္မွာ ကြက္ေနတယ္”
လက္ႏွင့္စမ္းၾကည့္လိုက္ရာ စိုစိစိ ေခ်ာက်ိက်ိ ႏွင့္ျဖစ္ေန၍ အခန္းထဲ ျမန္ျမန္ေျပး၀င္ျပီး မီးေရာင္ႏွင့္ ျဖန္႔ၾကည့္ လိုက္မိသည္။ ေလးလက္မ ပတ္လည္ေလာက္ရွိမည့္ အကြက္ၾကီးတကြက္ကို ျမင္ရသည္။ ေသြးလည္း မဟုတ္ပါ။ ဘယ္ကလာသနည္း ဟု စဥ္းစားေနဆဲ မသိစိတ္၏ ေစ႔ေဆာ္မႈ ေၾကာင့္ေပါင္ၾကားကို လက္ႏွင့္ စမ္းလိုက္ရင္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ တကိုယ္လံုး ေအးစက္ ေတာင့္တင္းသြားရသည္။ သူမ၏ မိန္းမအဂၤ ါ အ၀တြင္ ရႊဲရႊဲစိုေနသည္ကို စမ္းလိုက္မိသည္ႏွင့္ အံကို တင္းတင္းၾကိတ္ျပီး အိပ္ခန္းႏွင့္ တြဲထားသည့္ အိမ္သာထဲသို႔ အေျပး၀င္လိုက္မိ ပါေတာ့သည္။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
15
Myanmar Books (18+) / Re: ဒုတိယနတ္သမီး (၁၈+)
« Last post by Had3s on Today at 02:56:05 AM »ဒီအေၾကာင္း ကိုေျပာရမည္ဆိုရင္ “ေတာ္၀င္ပန္း” အမ်ိဳးသမီး ေဘာ္ဒါေဆာင္က စရမည္မွာေသခ်ာ၏။ ေတာ္၀င္ ပန္း ဆိုသည္မွာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ဆင္ေျခဖံုး ဆိတ္ျငိမ္ရပ္ကြက္ တခု၏ အစြန္မွာ ရွိသည္။ တဖက္ရပ္ ကြက္ ကေတာ့ သာမန္လူတန္းစား အမ်ားစုေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္ျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ေတာ္၀င္ပန္း တည္ရွိရာက လည္း ဟို အရင္ကဆိုရင္ သာမန္ရပ္ကြက္တခုသာျဖစ္သည္။ ေနာက္မွ လူလူသူသူ လူခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္ဆန္ ဆန္ ျဖစ္ လာ သည့္ ေနရာတခုျဖစ္သည္။
ေတာ္၀င္ပန္းကို နာမည္ႏွင့္ လိုက္သည္ဟု အရပ္ထဲမွာေရာ ဒီအနီးနား တ၀ိုက္မွာပါ သိၾကသည္။ ေျပာစမွတ္ ျဖစ္ ေလာက္ေအာင္လည္း အေဆာင္သူေတြက လွတပတ ေလးေတြမ်ားသည္။ ေတာ္၀င္ပန္းမွ မိန္းကေလး ေတြ အ ေၾကာင္းေျပာပါက အေဆာင္ပိုင္ရွင္ျဖစ္သူ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ဆိုသည့္ မိန္းမေခ်ာၾကီး ၏ အေၾကာင္းက စေျပာမွ ျဖစ္ပါ မည္။ အကယ္၍ အေဆာင္သူ မိန္းကေလး တေယာက္ကို သြားျပီး ေတာ္၀င္ပန္း က မိန္းကေလး ေတြ လွသည့္ အေၾကာင္းသင္က ေျပာမည္ဆိုရင္ အေျပာခံရသူ မိန္းကေလးက “ဆရာမ ကမွ ပိုလွတာပါ” ဟုေျပာ မွာ မလြဲ အ ေသ အခ်ာျဖစ္သည္။ အေဆာင္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ေခ်ာေခ်ာ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ကို မမွီတာ ျမင္ဖူးသူတိုင္း လက္ ခံ ၾက ရသည့္ အခ်က္ျဖစ္ပါသည္။
အသက္ ေလးဆယ္ကို လပိုင္းေလာက္ေက်ာ္ေနသည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ကို ဘယ္သူကမဆို သံုးဆယ္ သီသီ စြန္းစ ေလာက္ ဟုသာ ထင္ေပမည္။ နာမည္ႏွင့္ လိုက္ေအာင္ အရြယ္တင္ႏုပ်ိဳသည္။ လွပေသာ မ်က္ႏွာ ႏွင့္ ျဖဴစင္ ၀င္း မြတ္သည့္ အသားအရည္ ရွိသည္သာမက ထြားေသာရင္၊ က်င္ေသာခါး၊ ကား ေသာတင္ စသည့္မက္ေလာက္ စ ရာ ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာေတြ ရွိသည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္သည္ အခုခ်ိန္ထိ အပ်ိဳၾကီး တေယာက္ျဖစ္ေနျခင္း က ထူးျခားအံံ့ ၾသ ဖြယ္ရာ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ တခိ်ဳ႕ ကေတာ့ ေခ်ာလြန္းလို႔ အပ်ိဳၾကီး ျဖစ္တာဟု ဆိုၾက၏။
အေဆာင္သူေတြက ဆရာမ ဟုေခၚၾကသည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္သည္ အရင္တုန္းကေတာ့ တကယ့္ဆရာမ တေယာက္ ျဖစ္ခဲ႔ပါ၏။ နယ္က တကၠသိုလ္တခုတြင္ လက္ေထာက္ကထိက တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ မိခင္ၾကီး ၏ က်န္း မာ ေရးအေျခအေန ေၾကာင့္ အလုပ္က ႏႈတ္ထြက္ခဲ႔ရသည္။ အလုပ္ထြက္ကာ ျပန္လာျပီးေနာက္ အေမျဖစ္သူကို လ ပိုင္း ေလာက္သာ ျပဳစုခြင့္ရခဲ႔သည္။ မိခင္ၾကီး ကြယ္လြန္သြားျပီးေနာက္ တေယာက္ထဲ အထီးက်န္ ျဖစ္ခဲ႔ရ သည့္ ဖခင္ၾကီး ကိုျပဳစုရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္ခဲ႔ရသည့္ အတြက္ အိမ္ေထာင္ေရးကို ျပန္လွည့္ မၾကည့္ႏိုင္တာလည္း ျဖစ္ ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။
သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ႔ေသာ္လည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ တို႔တြင္ စည္းစိမ္ဥစၥာက ျပည့္စံုျပီးသား ျဖစ္သည္။ ေဒၚ ႏုႏု ရွိန္ တကၠသိုလ္ ဆရာမ လုပ္ခဲ႔တာကလည္း ဂုဏ္အတြက္ ႏွင့္ ၀ါသနာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ အလုပ္မရွိဘဲ ဒီအတိုင္း မေနခ်င္သည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ က မိခင္ကြယ္လြန္ျပီး တႏွစ္ေလာက္အၾကာတြင္ ေဘာ္ဒါေဆာင္ဖြင့္ျဖစ္သည္။ ဆရာမ ဘ၀တုန္းကလည္း အေဆာင္နည္းျပ၊ အေဆာင္မႈး တာ၀န္ေတြယူခဲ႔ ရသူျဖစ္လို႔ အိုးမကြာအိမ္မကြာ စီး ပြားေရးျဖစ္သည့္ ဒီလုပ္ငန္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ႔ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ ဖခင္ကလည္း အားေပးသည္။ အကယ္ ၍ သူသာ မ်က္ႏွာလႊဲခဲ႔ပါလွ်င္ သမီးတေယာက္ထဲ က်န္ခဲ႔မွာစိုးသည္။ ေဘာ္ဒါ ေဆာင္ဆိုေတာ့ စည္စည္ကားကား သိုက္သိုက္ ၀န္း၀န္း ႏွင့္ ေဒၚႏုႏု ရွိန္အတြက္ လံုျခံဳမည္ဟု ယူဆသည္။ ဒါေၾကာင့္လား မသိပါ လြန္ခဲ႔ေသာသံုးႏွစ္ ခန္႔ က အဖိုးၾကီး အိပ္ေနရင္းႏွင့္ ပင္ျငိမ္းခ်မ္းစြာျဖင့္ ဇနီးသည္ ေနာက္သို႔လိုက္ပါသြားသည္။
ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ အေဆာင္က အခန္းေတြ က်ယ္၀န္းသန္႔ျပန္႔၏။ ျခံ၀န္းကလည္း က်ယ္သည္။ ေရႏွင့္ မီးကို အျငိဳ အ ျငင္ မရွိရသည္။ထို႔ ေၾကာင့္ေစ်းအနည္းငယ္ မ်ားေသာ္လည္း လူၾကိဳက္မ်ားသည္။ အျမဲလို အခန္းေတြျပည့္ ေန ေလ႔ ရွိ၏။ အေဆာင္သူလက္ခံရာ မွာလည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္က ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးျပီးမွ လက္ခံသည္။ မိဘမ်ိဳး ရိုး ႏွင့္ လက္ရွိတက္ေနသည့္ ေက်ာင္း သို႔ မဟုတ္ လက္ရွိလုပ္ေနသည့္ အလုပ္အကိုင္ အေနအထားကိုပါ ေလ႔လာ ျပီးမွ လက္ခံျခင္းျဖစ္သည္။ တကၠသိုလ္ ဆရာမပီပီ ပညာအရည္အခ်င္းျမင့္သူကို ပိုဦးစားေပးလက္ခံသည္။ ထို႔ အျပင္ ရုပ္ရည္ကိုလည္း ၾကည့္သည္ဟု တခ်ိဳ႕ကေျပာၾက၏။ ရုပ္ရည္ႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ ေဒၚႏုႏုရွိန္ တရား ၀င္ မေၾကျငာပါ။ ပညာရည္ ႏွင့္ အလုပ္အကိုင္ကို အေလးထားေၾကာင္းကိုေတာ့ ေျပာေလ႔ရွိသည္။ ဒါေပမယ့္ တိုက္ဆိုင္လွစြာပင္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ထံမွ မိန္းကေလးေတြက ခပ္ေခ်ာေခ်ာေလးေတြ မ်ားေနသည္။
အေဆာင္သူေတြ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္မစားခ်င္ပါကလည္း စီစဥ္ေပးသည္။ ဒီလိုလုပ္ေပး ႏိုင္ေအာင္လည္း ေဒၚ ႏုႏုရွိန္ထံတြင္ ၀န္ထမ္းအင္အား ေကာင္းသည္။ မိဘေတြ ရွိစဥ္ကထဲက အတူေနခဲ႔သူ ေဒၚေအးစိန္ ဦးစီးသည့္ အိမ္ေဖၚ ေလးေယာက္ရွိသည္။ ကိုယ္တိုင္ အ၀တ္မေလွ်ာ္ခ်င္သူေတြ အတြက္ေဒၚေအးစိန္ ထံတြင္က်သင့္ေငြ ကို ေပးျပီး အပ္လိုက္ရံုပင္။ ထမင္းလခ ေပးထားသူ ျဖစ္ပါကလည္း ေက်ာင္းမသြားမွီ ရံုးမသြားမွီ ထမင္းခ်ိုဳင့္ က အ သင့္ ျဖစ္ျပီးေလျပီ။ ညေနဆို ေျခာက္နာရီ ေဒါင္ဆိုတာႏွင့္ ၀င္းတံခါးပိတ္လိုက္သည္။
ပိတ္ျပီးတာ ႏွင့္ ေဒၚႏုႏု ရွိန္ ဖခင္ၾကီး၏ လက္ရင္းတပည့္ေက်ာ္ ကုလားအဖိုးၾကီး နာရရား က ၀င္း၀တြင္ ၀ါးရင္းတုတ္ၾကီး ႏွင့္ ေနရာယူလိုက္ သည္။ သူက တညလံုး မအိပ္၊ ဂိတ္၀ က သူ႔ အတြက္တဲေလးထဲမွာ ထိုင္လိုက္၊ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး တလက္ျဖင့္ ျခံထဲမွာ ပတ္လိုက္လုပ္ေန၏။ မနက္ ေျခာက္နာရီ တံခါးျပန္ဖြင့္ ေပးျပီးမွ မီးဖိုေခ်ာင္တြင္ မနက္စာ သြားစားျပီး တဖက္ရပ္ကြက္တြင္ ရွိသည့္ သူ၏ အိမ္သို႔ ျပန္အိပ္၏။
ညေန ေျခာက္နာရီ ေက်ာ္လွ်င္ မည္သူမွ အျပင္မထြက္ရပါ။ ဒါက အေဆာင္သူေတြ အတြက္စည္းကမ္းျဖစ္ျပီး ေဒၚႏုႏုရွိန္ ႏွင့္ အလုပ္သမား တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေၾကာင္းကိစၥရွိရင္ထြက္ႏိုင္ပါသည္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ေတာ့ ေျခခင္း လက္ခင္းသာသည့္ ညေနပိုင္းေတြ ဆိုရင္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တတ္သည္။ တခါတေလ ေဒၚ ေအးစိန္ပါျပီး တခါတေလေတာ့ သူမ တေယာက္ထဲပင္။ အျပင္မထြက္ရေသာ္လည္း အေဆာင္သူေတြ အ ေဆာင္ ထဲမွာ ေတာ့လြတ္လပ္စြာေနႏိုင္ပါသည္။
ေဒၚႏုႏုရွိန္ ကိုယ္တိုင္က ေက်ာင္းဆရာမ ဘ၀တြင္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ ပညာသင္သြားဖူးသည္ျဖစ္ရာ သိပ္ျပီးေရွးရိုး မဆန္သည့္ အျမင္ရွိသူလည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိန္းကေလး
ေတြကို အုပ္ထိန္းသည့္ ေနရာတြင္ ေခတ္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ ခ်ိန္ညွိျပီး လုပ္တတ္သူ အျဖစ္ အေဆာင္သူေလးေတြ ကလည္းသေဘာက် သည္။ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ၏
၀တ္စားဆင္ယင္မႈက လည္း ငယ္ရြယ္သူေတြ ႏွင့္ မျခားေခတ္မွီသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေျပာစရာ ရွိရင္ ဆိုဆံုးမစရာ ရွိရင္ေတာ့ ႏႈတ္ေလးသူမဟုတ္ပါ။
ယေန႔ေခတ္ မိန္းကေလးေတြလို စကပ္အတို၊ ေဘာင္းဘီ အၾကပ္ေတြ မ၀တ္ေသာ္လည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ က စကပ္ အရွည္ ႏွင့္ ဂါ၀န္ေလာက္ေတာ့ ၀တ္ပါသည္။ ရည္းစားသနာ ကိစၥကိုလည္း အေဆာင္မွာ လာေတြ႕ စကားေျပာ ရံု ေလာက္ကိုေတာ့ မသိသလိုသာေန၏။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ မေျပာခ်င္ရင္လည္း ျခံထဲမွာ ပန္းျခံလိုလုပ္ထားသလို အရိပ္ ေကာင္း သစ္ပင္ၾကီးေတြ ေအာက္မွာ ခံုတန္းေတြထားေပး၏။ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာႏိုင္သည္။ ေဆြမ်ိဳးသား ခ်င္း သို႔ မဟုတ္လူၾကီးသူမ တေယာက္ေယာက္၏ ေထာက္ခံမႈမရွိဘဲ အျပင္ကို ညအိပ္ထြက္ခြင့္မေပးပါ။ နည္း နည္း ေဟာ့ရမ္းသည့္ မိန္းကေလး ႏွစ္ဦး သံုးဦးေလာက္ကို ေဒၚႏုႏုရွိန္က မိဘ ေခၚျပီးျပန္အပ္ဖူးသည္။
ထိုသို႔ ၀န္ေဆာင္မႈ ေကာင္းျခင္း၊ စည္းကမ္း ေကာင္းျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ မိန္းကေလးေတြ၏ မိဘအုပ္ထိန္းသူေတြ က လည္း သေဘာက်သည္။ တခ်ိဳ႕ ျပည့္စံုသူေတြ ဆိုလွ်င္ ရန္ကုန္မွာ ကိုယ္ပိုင္တိုက္ခန္း၊ ျဖစ္ျဖစ္ အိမ္ျဖစ္ျဖစ္ ၀ယ္ ျပီး ထားႏိုင္ေသာ္ လည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ ထံမွာ သမီးကို တမင္လာထားတာမ်ိဳးေတာင္ရွိသည္။ ေငြေၾကးခ်မ္းသာ သည့္ မိန္းကေလး ေတြ ရွိသလို၊ ရာထူးၾကီးၾကီး ေတြ၏ ရင္ေသြးတခ်ိဳ႔ လည္းေဒၚႏုႏုရွိန္ဆီ မွာရွိသည္။ ေတာ္ ရံု သင့္ရံု အဆင့္အတန္းမွ လာသူေတာ္ေတာ္ရွား၏။
ထို႔ေၾကာင့္ နဂိုထဲက အျမတ္အစြန္း ကို အဓိက ထားသူမဟုတ္သည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္က ေရဖိုး၊မီးဖိုး ႏွင့္ ၀န္ထမ္းစား ရိတ္ ေက်လွ်င္ေတာ္ျပီ ဟုသေဘာထားကာ အဆင္ေျပေအာင္ျပည့္ျပည့္ စံုစံု စီမံေပးထား၏။ မီးေတြ ပ်က္တတ္ သည့္ ေႏြရာသီ ဆိုရင္ ေတာင္ စာၾကည့္ခ်ိန္အတြက္ မီးစက္ေမာင္းေပးသည္။ အခုဆိုရင္ အင္တာနက္လိုင္း ေတာင္ ယူဖို႔ ေဒၚႏုႏု ရွိန္စဥ္း စားေနသည္။ ဒီမွာ ေနသူေတြ အားလံုးကလည္း တတ္ႏိုင္သူေတြ ျဖစ္ရာ အင္တာ နက္ရသည္ ႏွင့္ သူတို႔လည္း ကိုယ္ပိုင္ ကြန္ပ်ဴတာေတြ ၀ယ္ၾကမည္ဟု ဆိုၾကသည္။
ဤမွ်ေလာက္ဆိုလွ်င္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ႏွင့္ ေတာ္၀င္ပန္း အေဆာင္အေၾကာင္းႏွင့္ အေဆာင္သူတို႔ အေျခအေန ကို အ က်ဥ္းမွ် ငံုမိျပီထင္ပါသည္။ ထပ္ေျပာရန္ ရွိသည္ကား ေဒၚႏုႏုရွိန္သည္ သူမ၏ အေဆာင္၏ အဆင့္အတန္း ျမင့္ ျခင္းႏွင့္ အတူ အေဆာင္သူတို႔၏ အေျချမင့္ျခင္း အေပၚလည္း အလြန္ဂုဏ္ယူတတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမ ကိုယ္သူ မလည္း ေခတ္ႏွင့္ တသားထဲရွိသူဟု ယူဆထားခဲ႔သည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ တေယာက္ မ်က္လံုးျပဴးစရာ အေၾကာင္းအရာ ေတြ တခုမက ၾကံဳရသည့္ ေန႔ကိုေတာ့ မပ်က္မကြက္ ေဖၚျပရန္လိုေပမည္။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ေတာ္၀င္ပန္းကို နာမည္ႏွင့္ လိုက္သည္ဟု အရပ္ထဲမွာေရာ ဒီအနီးနား တ၀ိုက္မွာပါ သိၾကသည္။ ေျပာစမွတ္ ျဖစ္ ေလာက္ေအာင္လည္း အေဆာင္သူေတြက လွတပတ ေလးေတြမ်ားသည္။ ေတာ္၀င္ပန္းမွ မိန္းကေလး ေတြ အ ေၾကာင္းေျပာပါက အေဆာင္ပိုင္ရွင္ျဖစ္သူ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ဆိုသည့္ မိန္းမေခ်ာၾကီး ၏ အေၾကာင္းက စေျပာမွ ျဖစ္ပါ မည္။ အကယ္၍ အေဆာင္သူ မိန္းကေလး တေယာက္ကို သြားျပီး ေတာ္၀င္ပန္း က မိန္းကေလး ေတြ လွသည့္ အေၾကာင္းသင္က ေျပာမည္ဆိုရင္ အေျပာခံရသူ မိန္းကေလးက “ဆရာမ ကမွ ပိုလွတာပါ” ဟုေျပာ မွာ မလြဲ အ ေသ အခ်ာျဖစ္သည္။ အေဆာင္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ေခ်ာေခ်ာ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ကို မမွီတာ ျမင္ဖူးသူတိုင္း လက္ ခံ ၾက ရသည့္ အခ်က္ျဖစ္ပါသည္။
အသက္ ေလးဆယ္ကို လပိုင္းေလာက္ေက်ာ္ေနသည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ကို ဘယ္သူကမဆို သံုးဆယ္ သီသီ စြန္းစ ေလာက္ ဟုသာ ထင္ေပမည္။ နာမည္ႏွင့္ လိုက္ေအာင္ အရြယ္တင္ႏုပ်ိဳသည္။ လွပေသာ မ်က္ႏွာ ႏွင့္ ျဖဴစင္ ၀င္း မြတ္သည့္ အသားအရည္ ရွိသည္သာမက ထြားေသာရင္၊ က်င္ေသာခါး၊ ကား ေသာတင္ စသည့္မက္ေလာက္ စ ရာ ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာေတြ ရွိသည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္သည္ အခုခ်ိန္ထိ အပ်ိဳၾကီး တေယာက္ျဖစ္ေနျခင္း က ထူးျခားအံံ့ ၾသ ဖြယ္ရာ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ တခိ်ဳ႕ ကေတာ့ ေခ်ာလြန္းလို႔ အပ်ိဳၾကီး ျဖစ္တာဟု ဆိုၾက၏။
အေဆာင္သူေတြက ဆရာမ ဟုေခၚၾကသည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္သည္ အရင္တုန္းကေတာ့ တကယ့္ဆရာမ တေယာက္ ျဖစ္ခဲ႔ပါ၏။ နယ္က တကၠသိုလ္တခုတြင္ လက္ေထာက္ကထိက တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ မိခင္ၾကီး ၏ က်န္း မာ ေရးအေျခအေန ေၾကာင့္ အလုပ္က ႏႈတ္ထြက္ခဲ႔ရသည္။ အလုပ္ထြက္ကာ ျပန္လာျပီးေနာက္ အေမျဖစ္သူကို လ ပိုင္း ေလာက္သာ ျပဳစုခြင့္ရခဲ႔သည္။ မိခင္ၾကီး ကြယ္လြန္သြားျပီးေနာက္ တေယာက္ထဲ အထီးက်န္ ျဖစ္ခဲ႔ရ သည့္ ဖခင္ၾကီး ကိုျပဳစုရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္ခဲ႔ရသည့္ အတြက္ အိမ္ေထာင္ေရးကို ျပန္လွည့္ မၾကည့္ႏိုင္တာလည္း ျဖစ္ ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။
သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ႔ေသာ္လည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ တို႔တြင္ စည္းစိမ္ဥစၥာက ျပည့္စံုျပီးသား ျဖစ္သည္။ ေဒၚ ႏုႏု ရွိန္ တကၠသိုလ္ ဆရာမ လုပ္ခဲ႔တာကလည္း ဂုဏ္အတြက္ ႏွင့္ ၀ါသနာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ အလုပ္မရွိဘဲ ဒီအတိုင္း မေနခ်င္သည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ က မိခင္ကြယ္လြန္ျပီး တႏွစ္ေလာက္အၾကာတြင္ ေဘာ္ဒါေဆာင္ဖြင့္ျဖစ္သည္။ ဆရာမ ဘ၀တုန္းကလည္း အေဆာင္နည္းျပ၊ အေဆာင္မႈး တာ၀န္ေတြယူခဲ႔ ရသူျဖစ္လို႔ အိုးမကြာအိမ္မကြာ စီး ပြားေရးျဖစ္သည့္ ဒီလုပ္ငန္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ႔ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ ဖခင္ကလည္း အားေပးသည္။ အကယ္ ၍ သူသာ မ်က္ႏွာလႊဲခဲ႔ပါလွ်င္ သမီးတေယာက္ထဲ က်န္ခဲ႔မွာစိုးသည္။ ေဘာ္ဒါ ေဆာင္ဆိုေတာ့ စည္စည္ကားကား သိုက္သိုက္ ၀န္း၀န္း ႏွင့္ ေဒၚႏုႏု ရွိန္အတြက္ လံုျခံဳမည္ဟု ယူဆသည္။ ဒါေၾကာင့္လား မသိပါ လြန္ခဲ႔ေသာသံုးႏွစ္ ခန္႔ က အဖိုးၾကီး အိပ္ေနရင္းႏွင့္ ပင္ျငိမ္းခ်မ္းစြာျဖင့္ ဇနီးသည္ ေနာက္သို႔လိုက္ပါသြားသည္။
ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ အေဆာင္က အခန္းေတြ က်ယ္၀န္းသန္႔ျပန္႔၏။ ျခံ၀န္းကလည္း က်ယ္သည္။ ေရႏွင့္ မီးကို အျငိဳ အ ျငင္ မရွိရသည္။ထို႔ ေၾကာင့္ေစ်းအနည္းငယ္ မ်ားေသာ္လည္း လူၾကိဳက္မ်ားသည္။ အျမဲလို အခန္းေတြျပည့္ ေန ေလ႔ ရွိ၏။ အေဆာင္သူလက္ခံရာ မွာလည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္က ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးျပီးမွ လက္ခံသည္။ မိဘမ်ိဳး ရိုး ႏွင့္ လက္ရွိတက္ေနသည့္ ေက်ာင္း သို႔ မဟုတ္ လက္ရွိလုပ္ေနသည့္ အလုပ္အကိုင္ အေနအထားကိုပါ ေလ႔လာ ျပီးမွ လက္ခံျခင္းျဖစ္သည္။ တကၠသိုလ္ ဆရာမပီပီ ပညာအရည္အခ်င္းျမင့္သူကို ပိုဦးစားေပးလက္ခံသည္။ ထို႔ အျပင္ ရုပ္ရည္ကိုလည္း ၾကည့္သည္ဟု တခ်ိဳ႕ကေျပာၾက၏။ ရုပ္ရည္ႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ ေဒၚႏုႏုရွိန္ တရား ၀င္ မေၾကျငာပါ။ ပညာရည္ ႏွင့္ အလုပ္အကိုင္ကို အေလးထားေၾကာင္းကိုေတာ့ ေျပာေလ႔ရွိသည္။ ဒါေပမယ့္ တိုက္ဆိုင္လွစြာပင္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ထံမွ မိန္းကေလးေတြက ခပ္ေခ်ာေခ်ာေလးေတြ မ်ားေနသည္။
အေဆာင္သူေတြ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္မစားခ်င္ပါကလည္း စီစဥ္ေပးသည္။ ဒီလိုလုပ္ေပး ႏိုင္ေအာင္လည္း ေဒၚ ႏုႏုရွိန္ထံတြင္ ၀န္ထမ္းအင္အား ေကာင္းသည္။ မိဘေတြ ရွိစဥ္ကထဲက အတူေနခဲ႔သူ ေဒၚေအးစိန္ ဦးစီးသည့္ အိမ္ေဖၚ ေလးေယာက္ရွိသည္။ ကိုယ္တိုင္ အ၀တ္မေလွ်ာ္ခ်င္သူေတြ အတြက္ေဒၚေအးစိန္ ထံတြင္က်သင့္ေငြ ကို ေပးျပီး အပ္လိုက္ရံုပင္။ ထမင္းလခ ေပးထားသူ ျဖစ္ပါကလည္း ေက်ာင္းမသြားမွီ ရံုးမသြားမွီ ထမင္းခ်ိုဳင့္ က အ သင့္ ျဖစ္ျပီးေလျပီ။ ညေနဆို ေျခာက္နာရီ ေဒါင္ဆိုတာႏွင့္ ၀င္းတံခါးပိတ္လိုက္သည္။
ပိတ္ျပီးတာ ႏွင့္ ေဒၚႏုႏု ရွိန္ ဖခင္ၾကီး၏ လက္ရင္းတပည့္ေက်ာ္ ကုလားအဖိုးၾကီး နာရရား က ၀င္း၀တြင္ ၀ါးရင္းတုတ္ၾကီး ႏွင့္ ေနရာယူလိုက္ သည္။ သူက တညလံုး မအိပ္၊ ဂိတ္၀ က သူ႔ အတြက္တဲေလးထဲမွာ ထိုင္လိုက္၊ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး တလက္ျဖင့္ ျခံထဲမွာ ပတ္လိုက္လုပ္ေန၏။ မနက္ ေျခာက္နာရီ တံခါးျပန္ဖြင့္ ေပးျပီးမွ မီးဖိုေခ်ာင္တြင္ မနက္စာ သြားစားျပီး တဖက္ရပ္ကြက္တြင္ ရွိသည့္ သူ၏ အိမ္သို႔ ျပန္အိပ္၏။
ညေန ေျခာက္နာရီ ေက်ာ္လွ်င္ မည္သူမွ အျပင္မထြက္ရပါ။ ဒါက အေဆာင္သူေတြ အတြက္စည္းကမ္းျဖစ္ျပီး ေဒၚႏုႏုရွိန္ ႏွင့္ အလုပ္သမား တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေၾကာင္းကိစၥရွိရင္ထြက္ႏိုင္ပါသည္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ေတာ့ ေျခခင္း လက္ခင္းသာသည့္ ညေနပိုင္းေတြ ဆိုရင္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တတ္သည္။ တခါတေလ ေဒၚ ေအးစိန္ပါျပီး တခါတေလေတာ့ သူမ တေယာက္ထဲပင္။ အျပင္မထြက္ရေသာ္လည္း အေဆာင္သူေတြ အ ေဆာင္ ထဲမွာ ေတာ့လြတ္လပ္စြာေနႏိုင္ပါသည္။
ေဒၚႏုႏုရွိန္ ကိုယ္တိုင္က ေက်ာင္းဆရာမ ဘ၀တြင္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ ပညာသင္သြားဖူးသည္ျဖစ္ရာ သိပ္ျပီးေရွးရိုး မဆန္သည့္ အျမင္ရွိသူလည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိန္းကေလး
ေတြကို အုပ္ထိန္းသည့္ ေနရာတြင္ ေခတ္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ ခ်ိန္ညွိျပီး လုပ္တတ္သူ အျဖစ္ အေဆာင္သူေလးေတြ ကလည္းသေဘာက် သည္။ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ၏
၀တ္စားဆင္ယင္မႈက လည္း ငယ္ရြယ္သူေတြ ႏွင့္ မျခားေခတ္မွီသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေျပာစရာ ရွိရင္ ဆိုဆံုးမစရာ ရွိရင္ေတာ့ ႏႈတ္ေလးသူမဟုတ္ပါ။
ယေန႔ေခတ္ မိန္းကေလးေတြလို စကပ္အတို၊ ေဘာင္းဘီ အၾကပ္ေတြ မ၀တ္ေသာ္လည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ က စကပ္ အရွည္ ႏွင့္ ဂါ၀န္ေလာက္ေတာ့ ၀တ္ပါသည္။ ရည္းစားသနာ ကိစၥကိုလည္း အေဆာင္မွာ လာေတြ႕ စကားေျပာ ရံု ေလာက္ကိုေတာ့ မသိသလိုသာေန၏။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ မေျပာခ်င္ရင္လည္း ျခံထဲမွာ ပန္းျခံလိုလုပ္ထားသလို အရိပ္ ေကာင္း သစ္ပင္ၾကီးေတြ ေအာက္မွာ ခံုတန္းေတြထားေပး၏။ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာႏိုင္သည္။ ေဆြမ်ိဳးသား ခ်င္း သို႔ မဟုတ္လူၾကီးသူမ တေယာက္ေယာက္၏ ေထာက္ခံမႈမရွိဘဲ အျပင္ကို ညအိပ္ထြက္ခြင့္မေပးပါ။ နည္း နည္း ေဟာ့ရမ္းသည့္ မိန္းကေလး ႏွစ္ဦး သံုးဦးေလာက္ကို ေဒၚႏုႏုရွိန္က မိဘ ေခၚျပီးျပန္အပ္ဖူးသည္။
ထိုသို႔ ၀န္ေဆာင္မႈ ေကာင္းျခင္း၊ စည္းကမ္း ေကာင္းျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ မိန္းကေလးေတြ၏ မိဘအုပ္ထိန္းသူေတြ က လည္း သေဘာက်သည္။ တခ်ိဳ႕ ျပည့္စံုသူေတြ ဆိုလွ်င္ ရန္ကုန္မွာ ကိုယ္ပိုင္တိုက္ခန္း၊ ျဖစ္ျဖစ္ အိမ္ျဖစ္ျဖစ္ ၀ယ္ ျပီး ထားႏိုင္ေသာ္ လည္း ေဒၚႏုႏုရွိန္ ထံမွာ သမီးကို တမင္လာထားတာမ်ိဳးေတာင္ရွိသည္။ ေငြေၾကးခ်မ္းသာ သည့္ မိန္းကေလး ေတြ ရွိသလို၊ ရာထူးၾကီးၾကီး ေတြ၏ ရင္ေသြးတခ်ိဳ႔ လည္းေဒၚႏုႏုရွိန္ဆီ မွာရွိသည္။ ေတာ္ ရံု သင့္ရံု အဆင့္အတန္းမွ လာသူေတာ္ေတာ္ရွား၏။
ထို႔ေၾကာင့္ နဂိုထဲက အျမတ္အစြန္း ကို အဓိက ထားသူမဟုတ္သည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္က ေရဖိုး၊မီးဖိုး ႏွင့္ ၀န္ထမ္းစား ရိတ္ ေက်လွ်င္ေတာ္ျပီ ဟုသေဘာထားကာ အဆင္ေျပေအာင္ျပည့္ျပည့္ စံုစံု စီမံေပးထား၏။ မီးေတြ ပ်က္တတ္ သည့္ ေႏြရာသီ ဆိုရင္ ေတာင္ စာၾကည့္ခ်ိန္အတြက္ မီးစက္ေမာင္းေပးသည္။ အခုဆိုရင္ အင္တာနက္လိုင္း ေတာင္ ယူဖို႔ ေဒၚႏုႏု ရွိန္စဥ္း စားေနသည္။ ဒီမွာ ေနသူေတြ အားလံုးကလည္း တတ္ႏိုင္သူေတြ ျဖစ္ရာ အင္တာ နက္ရသည္ ႏွင့္ သူတို႔လည္း ကိုယ္ပိုင္ ကြန္ပ်ဴတာေတြ ၀ယ္ၾကမည္ဟု ဆိုၾကသည္။
ဤမွ်ေလာက္ဆိုလွ်င္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ႏွင့္ ေတာ္၀င္ပန္း အေဆာင္အေၾကာင္းႏွင့္ အေဆာင္သူတို႔ အေျခအေန ကို အ က်ဥ္းမွ် ငံုမိျပီထင္ပါသည္။ ထပ္ေျပာရန္ ရွိသည္ကား ေဒၚႏုႏုရွိန္သည္ သူမ၏ အေဆာင္၏ အဆင့္အတန္း ျမင့္ ျခင္းႏွင့္ အတူ အေဆာင္သူတို႔၏ အေျချမင့္ျခင္း အေပၚလည္း အလြန္ဂုဏ္ယူတတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမ ကိုယ္သူ မလည္း ေခတ္ႏွင့္ တသားထဲရွိသူဟု ယူဆထားခဲ႔သည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ တေယာက္ မ်က္လံုးျပဴးစရာ အေၾကာင္းအရာ ေတြ တခုမက ၾကံဳရသည့္ ေန႔ကိုေတာ့ မပ်က္မကြက္ ေဖၚျပရန္လိုေပမည္။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
16
Myanmar Books (18+) / ဒုတိယနတ္သမီး (၁၈+)
« Last post by Had3s on Today at 02:54:45 AM »ဒုတိယနတ္သမီး (၁၈+)
စာေရးဆရာ - Jin_kaleat | Credit - ျမန္မာ့အခ်စ္ရြာ
စာေရးဆရာ - Jin_kaleat | Credit - ျမန္မာ့အခ်စ္ရြာ
17
Myanmar Books (18+) / Do you want to read Incest?
« Last post by Had3s on October 07, 2011, 04:46:47 PM »ေက်းဇူးျပဳ၍ ဆႏၵမဲေလး ေပးၾကပါ ခင္ဗ်ာ ...
Do you want to read Incest?
ေမာင္ႏွမ၊ သားနဲ႔ အမိ၊ သမီးနဲ႔ အေဖ ... ေဆြမ်ိဳးခ်င္း ... ခ်စ္ၾကတဲ့ဇာတ္လမ္းမ်ိဳး ဖတ္ခ်င္ပါသလား ... ?
Do you want to read Incest?
ေမာင္ႏွမ၊ သားနဲ႔ အမိ၊ သမီးနဲ႔ အေဖ ... ေဆြမ်ိဳးခ်င္း ... ခ်စ္ၾကတဲ့ဇာတ္လမ္းမ်ိဳး ဖတ္ခ်င္ပါသလား ... ?
18
Myanmar Books (18+) / Re: (၇) အခ်စ္ကမာၻထဲ ... ခရီးအတူထြက္ခဲ့တယ္ ... (၁၈+)
« Last post by Had3s on October 07, 2011, 04:03:22 PM »မမ အဖုတ္ေလးထဲမွာ ... အရည္ေတြစိုရႊဲေနေတာ့ ... နဲနဲ ၀င္ရထြက္ရ ေခ်ာင္သြားတယ္ ... ေခ်ာင္တယ္ဆိုေပမယ့္ ... မမ အဖုတ္ေလးက ... ဆြဲဆြဲညွစ္ၿပီး ... ဖင္ေလးကို ေနာက္ပစ္ ပစ္ေပးတာ ... အရမ္းခံရခက္တယ္ ... ေကာင္းလဲ အရမ္းေကာင္းတယ္ ... ကြ်န္ေတာ္ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ... အလိုက္သင့္ေလး ... မမ ေနာက္ကို ေဆာင့္ေပးေနတာကို ... ခံစားၾကည့္တယ္ ... ေကာင္းလိုက္တာ ... မမရယ္ ... မမ အဖုတ္က အရမ္းသန္လြန္းတယ္ ... ကြ်န္ေတာ့္ဒုတ္ကုိ ... ညွစ္ထားရင္း ... ဆြဲဆြဲပြတ္ၿပီး ... ၀င္လုိက္ထြက္လုိက္လုပ္ေနတာ ... ကြ်န္ေတာ္ ... မမ အဖုတ္ထဲ အကုန္၀င္ခါနီး ... ပစ္ေဆာင့္ပစ္လိုက္တယ္ ... မမ တအားေကာ့ေကာ့ေပးတယ္ ... ပိုပိုၿပီး ၾကမ္းလာတယ္ ... ျမန္လာတယ္ ... ေရပန္းကက်တဲ့ ေရက မေအးေတာ့ပါ ... ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ပူေနတယ္ ... ရမက္ေတြ ထန္ေနတယ္ ... မမ ခါးေလးတြန္႔တြန္႔သြားတာကို ၾကည့္လိုက္ ... မမ ဖင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲ ... ကြ်န္ေတာ့္ဟာ ၀င္သြားတာၾကည့္လိုက္နဲ႔ ... ကြ်န္ေတာ္လဲ ... ဖီးလ္ေတြ တအားတက္လာတယ္ ... မမ ဆတ္ကနဲ ေကာ့ေပးရင္ ... ကြ်န္ေတာ္ ဒုန္းကနဲ ... ေဆာင့္ပစ္တယ္ ... အ၀င္အထြက္ ... အႏႈတ္အသိမ္း ... လက္ညီေတာ့ေလ ... ဘယ္လိုုေျပာရမွန္းကို မသိပါဘူး ... အရမ္းလဲ ေမာလာတယ္ ... အရမ္းလဲ ... ေကာင္းတယ္ ... ခံစားရတာ ... ေျပာျပမတတ္ေအာင္ ... ေသြးၾကြမိတယ္ ... ကြ်န္ေတာ့္ဟာလဲ ... တအားကို ... မာေနၿပီ ... နာလဲနာေနၿပီ ... ပူထူေနေအာင္ ... မမ လုပ္ေပးေနေတာ့ ... ခံစားခ်က္က ... သိပ္မၾကာပါဘူး ... မမ အဖုတ္ေလးက ... ပြစိပြစိနဲ႔ ... အတင္းညွစ္တယ္ ... ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ... ညွစ္ၿပီး ...
"ေသြး ... ေသြး ... ဟီး ... ရွီး ... ဟင့္ ... ဟင့္ ..."
"ေကာင္းလား ... မမ ေကာင္းရဲ႕လား ..."
"ေသြး ... ေသြး ... အရမ္းေကာင္းတယ္ကြာ ... ဟင့္ ... ဟင့္ ... ရွီး ... အားးး ေတာ္ၿပီ ... ေတာ္ၿပီ ... ရွီးးးးးးးးး"
ပြက္ကနဲ ပြက္ကနဲ ... မမ အဖုတ္ထဲက ... အရည္ေတြ ... ျပည့္သြားတယ္ ... ကြ်န္ေတာ္လဲ ... ဒုတ္ကို ... အဆံုးထိ ... ထိုးထည့္ၿပီး ... အရည္ေတြ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္တယ္ ... ေကာင္းလိုက္တာ မမရယ္ ... ေျခဖ်ားေတြ ... ကုတ္ေကြးသြားေအာင္ ... ေကာင္းလိုက္တာ မမရယ္ ... ကြ်န္ေတာ့္ တကုိယ္လံုး ... တဇတ္ဇတ္တုန္ၿပီး ... ရွိသမွ်အားအင္ေတြ ... သြန္ပစ္လုိက္သလိုပါပဲ ... မမရယ္ ... အရမ္းေကာင္းတယ္ ... မမ အဖုတ္ထဲမွာ ... ကြ်န္ေတာ္ စိမ္ထားရင္း ... မမ ညွစ္ေပးတာေလးကို ခံစားမိတယ္ ... ေႏြးေထြးတဲ့ မမ အဖုတ္ေလးက ... ႏူးႏူညံ့ညံ့ေလးနဲ႔ ညွစ္ညွစ္ေပးတာ ... ေကာင္းလိုက္တာ မမရယ္ ...
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မမ ျမတ္ႏိုးေ၀ ... ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ... ရမက္ခိုးေ၀ၿပီးေနာက္ ... ေရအတူတူခ်ိဳးၾကတယ္ ... ႏုထြားတဲ့ ... မမႏို႔ႀကီးေတြကို ... ဆပ္ျပာနဲ႔ ေသခ်ာပြတ္ေပးတယ္ ... ၿပီးေတာ့ ... ေပါင္တံေလးေတြ ... တင္သားဆုိင္ႀကီးေတြ ... ကြ်န္ေတာ္ ... ဆပ္ျပာတုိက္ေပးတယ္ ... မမ အသားက ႏူးညံ့တယ္ ... ဒါေပမယ့္ ... တင္းအိတယ္ ... မေပ်ာ့ဘူး ... က်စ္တယ္ ... ေပါင္အတြင္းသားေလးေတြက ... အရမ္းကိုင္လို႔ေကာင္းတာပဲ ... ကြ်န္ေတာ္ ... မမကို ဆပ္ျပာတုိက္ေပးေနေတာ့ ... ကြ်န္ေတာ့္ဟာက ... ေထာင္လာတယ္ ... မမ အဖုတ္ႀကီးကို ဆပ္ျပာတိုက္ေပးခ်င္ေပမယ့္ ... မမ ေပးမကိုင္ဘူး ... စပ္ေနတယ္တဲ့ ... သနားပါတယ္ ... ကြ်န္ေတာ္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ... မမ မ်က္ရည္၀ဲေနတယ္ ... ေတာ္ေတာ္စပ္ေနလား မသိပါဘူး ... မမ ... ကြ်န္ေတာ့္ကို ဆပ္ျပာျပန္တုိက္ေပးတယ္ ... ေက်ာကုန္းကို ... သူ႔လက္သည္းေလးနဲ႔ ... ဖြဖြ
ေလး ျခစ္ေပးတယ္ ... ကြ်န္ေတာ့္ လက္ေမာင္းေတြ ... ဗုိက္ေတြ ... မမ ... ကြ်န္ေတာ့္ဒုတ္ကို ၾကည့္ၿပီး ... ကြ်န္ေတာ့္ကို မ်က္ေစာင္းထုိးတယ္ ...
"ေသြးဟာႀကီးကလဲ ... ေထာင္ေနတာပဲ ..."
"မမက သိပ္လွတာကိုး ..."
"ဘာမွလဲ မဆိုင္ဘူး ..."
"ဆုိင္တာေပါ့ ... ဆုိင္လားမဆိုင္လား ... မသိေသးဘူးလား ..."
"ဟိုးဆရာ ... သိပါတယ္ရွင္ ... သိပါတယ္ ... ေၾကာက္ပါတယ္ေတာ့ ..."
"မမ ... ဒါကို ဆပ္ျပာတုိက္ေပးအံုး ..."
"ဟင္း ... ေသြးေနာ္ ... မမကို အရမ္းႏုိင္စားတယ္ ..."
"ခ်စ္လို႔ပါ ... မမကလဲ ..."
မမ မ်က္ေစာင္းေလး ... ဒိုင္းကနဲ ထုိးၿပီး ... ကြ်န္ေတာ့္ဒုတ္ကို ... လက္ကေလးနဲ႔ ဆုပ္ၿပီး ... ဆပ္ျပာနဲ႔ တုိက္ေပးတယ္ ... ေထာင္ေနတဲ့ ... ကြ်န္ေတာ့္ဟာက ... တဇတ္ဇတ္တုန္လာတယ္ ... အေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ထလာတယ္ ...
"နည္းတာႀကီးမဟုတ္ဘူး ..."
"မမ ႀကိဳက္လား ..."
"မႀကိဳက္ပါဘူး ... အရမ္းနာတယ္ ..."
"တအားစပ္ေနလား ..."
"အင္း ..."
မမ ... ကြ်န္ေတာ့္ဟာကို ကိုင္ၿပီး ... မလႊတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး ... သံလိုက္နဲ႔ ကပ္ထားသလိုပဲ ... မမ ခြာမရေတာဘူး ... မမ ... ကြ်န္ေတာ့္ဒုတ္ကို ... ဖြဖြေလး ဆုပ္ၿပီး ... ထုေပးတယ္ ... အေပၚေအာက္ ... ေျဖးေျဖးလုပ္ေတာ့ ... ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြ ... ျပန္ႏိုးထလာတယ္ ... မမ ႏုိ႔ႀကီးကို ... ကြ်န္ေတာ္ ... ဖြဖြေလး ... အုပ္ၿပီးနယ္ေပးလိုက္တယ္ ... ဟုန္းကနဲ ... အခ်စ္စိတ္ေတြ ျပန္လည္ႏိုးထလာတယ္ ... မမ လက္ေလး ... သြက္လာတယ္ ... အေပၚေအာက္ အစုန္အဆန္ ... ထုေပးခ်က္ေလးက ... ျမန္လာတယ္ ... ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေတြ တအားခုန္လာၿပီ ... မမက အလိုက္သိပါတယ္ ... ခပ္သြက္သြက္ေလး ... အျမန္ဆံုးလုပ္ေပးရွာတယ္ ... တင္းကနဲ စီးကနဲ ျဖစ္ၿပီး ... ကြ်န္ေတာ့္ဒုတ္ အရမ္းမာလာတယ္ ... ပြက္ကနဲ ... အရည္ေတြ ကန္ထြက္သြားတယ္ ... ေကာင္းလိုက္တာ မမရယ္ ... မမ ကြ်န္ေတာ့္ဟာထဲက ... အရည္ေတြ ထြက္လာတာကို ... စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ... သူလဲ ရမက္လိႈင္ေတြ ထန္ေနၿပီ ထင္ပါရဲ႕ ... ကြ်န္ေတာ္ ... မမ အဖုတ္ႀကီးကို ပြတ္ေပးမလုိ႔ လုပ္ေတာ့ ...
"ဟိုးဆရာ ... ဟိုး ... ၾကာရင္ အေအးပတ္ၿပီး ေသေတာ့မယ္ ..."
ကြ်န္ေတာ့္လက္ကို အတင္းဖယ္ၿပီး ... ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ... ထြက္သြားတယ္ ... မမ ဖင္ႀကီးက ... သိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ ယမ္းခါသြားတာကို ... ကြ်န္ေတာ္ လုိက္ေငးၾကည့္ေနမိတယ္ ... ဟူး ... မလြယ္ဘူး ... မမနဲ႔ အတူတူသာေနျဖစ္ရင္ ... တေန႔လံုးခ်စ္ေနလို႔ ... အားျပတ္ၿပီးေသမွာပဲ ... ကြ်န္ေတာ္ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး ... ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာခဲ့တယ္ ... မမ အခန္းထဲမွာ ... မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါေလးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ... ေစာင့္ေနတယ္ ... မမ အ၀တ္ေတြေတာင္ ၀တ္ၿပီးသြားၿပီ ... တီရွပ္ပန္းေရာင္ေလးနဲ႔ ... ထမီအမဲေရာင္ေလး ... ၀တ္ထားၿပီးၿပီ ... မမမ်က္ႏွာေလးက ... နီေနေသးတယ္ ... အေရာင္က်သြားေပမယ့္ ... နဲနဲေတာ့ နီေနေသးတယ္ ... အားရေအာင္ ခ်စ္ၿပီးခါစ ... မမ မ်က္ႏွာေလးက ... တမ်ိဳးေလးပဲ ... အရမ္းလွတယ္ ... ကြ်န္ေတာ္ တခ်က္ ရႊတ္ကနဲ နမ္းပစ္လိုက္တယ္ ...
"အင္ ... ေတာ္ၿပီေနာ္ ..."
"ခ်စ္လို႔ နမ္းတာ ..."
"အင္း ..."
မမ ... ကြ်န္ေတာ့္အနမ္းကို ခံယူရင္း ... ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚက ... ေရေတြကို ... သုတ္ေပးတယ္ ... ေခါင္းကိုငံု႔ခိုင္းၿပီး ... ဆံပင္ကေရေျခာက္ေအာင္ ... ဖြဖြေလး သုတ္ေပးရွာတယ္ ... မမ ... ဒီလို ... မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါနဲ႔ ေရသုတ္ေပးေတာ့ ... ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚမွာ ... ေရေတြ ေျခာက္သြားေပမယ့္ ... ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲမွာ ... မမရဲ႕ ေႏြးေထြးၾကင္နာမႈေလး ... မေျခာက္ေတာ့ဘူး ... တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ... ကြ်န္ေတာ့္ ႏွလံုးသားထဲမွာ ... ယုိစီးက်လာတယ္ ...
"အရမ္းခ်စ္တယ္ ... မမရယ္ ... "
"ေတာ္ပါ ... လူကိုညာၿပီး ..."
"ခ်စ္ပါတယ္လို႔ ဆိုေနမွ ..."
"အင္းပါ ... ခ်စ္တယ္ ... ခ်စ္တယ္ ... ျပန္ေတာ့ ..."
"မမက ႏွင္တာလား ..."
"မဟုတ္ဘူးေလ ... ေအးႏုကို ႀကိဳရအံုးမယ္ဆို ..."
"အင္း ..."
ကြ်န္ေတာ္ ... အ၀တ္ေတြ ေသခ်ာ၀တ္ၿပီးေတာ့ ... မမ ခါးေလးကို ... ဆတ္ကနဲ ဖက္လိုက္တယ္ ... မမ ပါးေလးကို နမ္းလိုက္တယ္ ... မမ ... ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ... ကြ်န္ေတာ့္ အနမ္းကို ခံတယ္ ... ၿပီးေတာ့ ... မမ ျပန္နမ္းတယ္ ... ရႊတ္ ...
"မမ ... အရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္ ... ျပန္ေတာင္ မျပန္ခ်င္ဘူး ..."
"အပိုေတြ ... ေသြးေနာ္ ... မမ တသက္လံုးေခၚထားေအာင္ ... မခြ်ဲနဲ႔ ..."
"ခ်စ္လားဆုိ ..."
"ခ်စ္တယ္ ... ေသြးကို ... အရမ္းခ်စ္တယ္ ..."
"ျပန္ေတာ့မယ္ ..."
"အင္း ... ျပန္ေတာ့ ... ေနာက္ေန႔မွ ေတြ႔မယ္ေနာ္ ... ေသြး ..."
ေနာက္ေန႔မွ ေတြ႔မယ္ေနာ္ ... ေသြး ... ဆိုတဲ့ ... အသံေလးမွာ ... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ... အမ်ားႀကီးပါေနမွန္း ... ကြ်န္ေတာ္ သိပါတယ္ ... မမရယ္ ... ကြ်န္ေတာ့္ကို အေပါက္၀ထိ လိုက္ပို႔ေပးတယ္ ... ျပန္ခါနီး မမ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး ... ငိုမဲ့မဲ့ေလး ျဖစ္ေနတယ္ ... ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ... မမျမတ္ႏုိးေ၀ကို ... အရမ္းခ်စ္မိသြားတယ္ ... တံခါးေလးကို ... တိုးတိုးေလး ပိတ္သြားတယ္ ... ကြ်န္ေတာ္ မဆင္းခ်င္ ဆင္းခ်င္နဲ႔ ... ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာခဲ့တယ္ ... ကြ်န္ေတာ္ ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့ ... ၀ရန္တာမွာ ... မမ ... ကြ်န္ေတာ့္ကို ... ေငးၾကည့္ေနတယ္ ... ကြ်န္ေတာ္ လက္ဖ၀ါးကို ျဖန္႔ၿပီး တခ်က္နမ္းလိုက္တယ္ ... ၿပီးေတာ့ မႈတ္လိုက္တယ္ ... ကြ်န္ေတာ့္အခ်စ္ေတြ ... မမ ျမတ္ႏိုးေ၀ဆီ ... ေရာက္သြားပါေစ ... မမ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္တယ္ ... ၿပီးေတာ့ ... လက္ေလး ယမ္းျပတယ္ .. သြားေတာ့တဲ့ ... ကြ်န္ေတာ္ ကားစက္ႏိႈးၿပီး ... မမကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ... မမ မရွိေတာ့ဘူး ... ကြ်န္ေတာ္ ... မမေအးႏုဆီကို ... ေမာင္းလာခဲ့ေပမယ့္ ... ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြ ... မမျမတ္ႏိုးေ၀ဆီမွာ က်န္ခဲ့သလား ... ကြ်န္ေတာ္ မေတြးတတ္ေတာ့ဘူး ... ေသခ်ာတာေတာ့ ... မ်က္ရည္၀ဲေနတဲ့ ... မမ ျမတ္ႏိုးေ၀ မ်က္ႏွာေလးကို ... ေဖ်ာက္မရတာ အမွန္ပဲ ... ဒီလိုနဲ႔ ... ကြ်န္ေတာ္ ... ေဆးရံုႀကီးေရွ႕ကို ... ျပန္ေရာက္လာတယ္ ...
"ေသြး ... ေသြး ... ဟီး ... ရွီး ... ဟင့္ ... ဟင့္ ..."
"ေကာင္းလား ... မမ ေကာင္းရဲ႕လား ..."
"ေသြး ... ေသြး ... အရမ္းေကာင္းတယ္ကြာ ... ဟင့္ ... ဟင့္ ... ရွီး ... အားးး ေတာ္ၿပီ ... ေတာ္ၿပီ ... ရွီးးးးးးးးး"
ပြက္ကနဲ ပြက္ကနဲ ... မမ အဖုတ္ထဲက ... အရည္ေတြ ... ျပည့္သြားတယ္ ... ကြ်န္ေတာ္လဲ ... ဒုတ္ကို ... အဆံုးထိ ... ထိုးထည့္ၿပီး ... အရည္ေတြ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္တယ္ ... ေကာင္းလိုက္တာ မမရယ္ ... ေျခဖ်ားေတြ ... ကုတ္ေကြးသြားေအာင္ ... ေကာင္းလိုက္တာ မမရယ္ ... ကြ်န္ေတာ့္ တကုိယ္လံုး ... တဇတ္ဇတ္တုန္ၿပီး ... ရွိသမွ်အားအင္ေတြ ... သြန္ပစ္လုိက္သလိုပါပဲ ... မမရယ္ ... အရမ္းေကာင္းတယ္ ... မမ အဖုတ္ထဲမွာ ... ကြ်န္ေတာ္ စိမ္ထားရင္း ... မမ ညွစ္ေပးတာေလးကို ခံစားမိတယ္ ... ေႏြးေထြးတဲ့ မမ အဖုတ္ေလးက ... ႏူးႏူညံ့ညံ့ေလးနဲ႔ ညွစ္ညွစ္ေပးတာ ... ေကာင္းလိုက္တာ မမရယ္ ...
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မမ ျမတ္ႏိုးေ၀ ... ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ... ရမက္ခိုးေ၀ၿပီးေနာက္ ... ေရအတူတူခ်ိဳးၾကတယ္ ... ႏုထြားတဲ့ ... မမႏို႔ႀကီးေတြကို ... ဆပ္ျပာနဲ႔ ေသခ်ာပြတ္ေပးတယ္ ... ၿပီးေတာ့ ... ေပါင္တံေလးေတြ ... တင္သားဆုိင္ႀကီးေတြ ... ကြ်န္ေတာ္ ... ဆပ္ျပာတုိက္ေပးတယ္ ... မမ အသားက ႏူးညံ့တယ္ ... ဒါေပမယ့္ ... တင္းအိတယ္ ... မေပ်ာ့ဘူး ... က်စ္တယ္ ... ေပါင္အတြင္းသားေလးေတြက ... အရမ္းကိုင္လို႔ေကာင္းတာပဲ ... ကြ်န္ေတာ္ ... မမကို ဆပ္ျပာတုိက္ေပးေနေတာ့ ... ကြ်န္ေတာ့္ဟာက ... ေထာင္လာတယ္ ... မမ အဖုတ္ႀကီးကို ဆပ္ျပာတိုက္ေပးခ်င္ေပမယ့္ ... မမ ေပးမကိုင္ဘူး ... စပ္ေနတယ္တဲ့ ... သနားပါတယ္ ... ကြ်န္ေတာ္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ... မမ မ်က္ရည္၀ဲေနတယ္ ... ေတာ္ေတာ္စပ္ေနလား မသိပါဘူး ... မမ ... ကြ်န္ေတာ့္ကို ဆပ္ျပာျပန္တုိက္ေပးတယ္ ... ေက်ာကုန္းကို ... သူ႔လက္သည္းေလးနဲ႔ ... ဖြဖြ
ေလး ျခစ္ေပးတယ္ ... ကြ်န္ေတာ့္ လက္ေမာင္းေတြ ... ဗုိက္ေတြ ... မမ ... ကြ်န္ေတာ့္ဒုတ္ကို ၾကည့္ၿပီး ... ကြ်န္ေတာ့္ကို မ်က္ေစာင္းထုိးတယ္ ...
"ေသြးဟာႀကီးကလဲ ... ေထာင္ေနတာပဲ ..."
"မမက သိပ္လွတာကိုး ..."
"ဘာမွလဲ မဆိုင္ဘူး ..."
"ဆုိင္တာေပါ့ ... ဆုိင္လားမဆိုင္လား ... မသိေသးဘူးလား ..."
"ဟိုးဆရာ ... သိပါတယ္ရွင္ ... သိပါတယ္ ... ေၾကာက္ပါတယ္ေတာ့ ..."
"မမ ... ဒါကို ဆပ္ျပာတုိက္ေပးအံုး ..."
"ဟင္း ... ေသြးေနာ္ ... မမကို အရမ္းႏုိင္စားတယ္ ..."
"ခ်စ္လို႔ပါ ... မမကလဲ ..."
မမ မ်က္ေစာင္းေလး ... ဒိုင္းကနဲ ထုိးၿပီး ... ကြ်န္ေတာ့္ဒုတ္ကို ... လက္ကေလးနဲ႔ ဆုပ္ၿပီး ... ဆပ္ျပာနဲ႔ တုိက္ေပးတယ္ ... ေထာင္ေနတဲ့ ... ကြ်န္ေတာ့္ဟာက ... တဇတ္ဇတ္တုန္လာတယ္ ... အေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ထလာတယ္ ...
"နည္းတာႀကီးမဟုတ္ဘူး ..."
"မမ ႀကိဳက္လား ..."
"မႀကိဳက္ပါဘူး ... အရမ္းနာတယ္ ..."
"တအားစပ္ေနလား ..."
"အင္း ..."
မမ ... ကြ်န္ေတာ့္ဟာကို ကိုင္ၿပီး ... မလႊတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး ... သံလိုက္နဲ႔ ကပ္ထားသလိုပဲ ... မမ ခြာမရေတာဘူး ... မမ ... ကြ်န္ေတာ့္ဒုတ္ကို ... ဖြဖြေလး ဆုပ္ၿပီး ... ထုေပးတယ္ ... အေပၚေအာက္ ... ေျဖးေျဖးလုပ္ေတာ့ ... ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြ ... ျပန္ႏိုးထလာတယ္ ... မမ ႏုိ႔ႀကီးကို ... ကြ်န္ေတာ္ ... ဖြဖြေလး ... အုပ္ၿပီးနယ္ေပးလိုက္တယ္ ... ဟုန္းကနဲ ... အခ်စ္စိတ္ေတြ ျပန္လည္ႏိုးထလာတယ္ ... မမ လက္ေလး ... သြက္လာတယ္ ... အေပၚေအာက္ အစုန္အဆန္ ... ထုေပးခ်က္ေလးက ... ျမန္လာတယ္ ... ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေတြ တအားခုန္လာၿပီ ... မမက အလိုက္သိပါတယ္ ... ခပ္သြက္သြက္ေလး ... အျမန္ဆံုးလုပ္ေပးရွာတယ္ ... တင္းကနဲ စီးကနဲ ျဖစ္ၿပီး ... ကြ်န္ေတာ့္ဒုတ္ အရမ္းမာလာတယ္ ... ပြက္ကနဲ ... အရည္ေတြ ကန္ထြက္သြားတယ္ ... ေကာင္းလိုက္တာ မမရယ္ ... မမ ကြ်န္ေတာ့္ဟာထဲက ... အရည္ေတြ ထြက္လာတာကို ... စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ... သူလဲ ရမက္လိႈင္ေတြ ထန္ေနၿပီ ထင္ပါရဲ႕ ... ကြ်န္ေတာ္ ... မမ အဖုတ္ႀကီးကို ပြတ္ေပးမလုိ႔ လုပ္ေတာ့ ...
"ဟိုးဆရာ ... ဟိုး ... ၾကာရင္ အေအးပတ္ၿပီး ေသေတာ့မယ္ ..."
ကြ်န္ေတာ့္လက္ကို အတင္းဖယ္ၿပီး ... ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ... ထြက္သြားတယ္ ... မမ ဖင္ႀကီးက ... သိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ ယမ္းခါသြားတာကို ... ကြ်န္ေတာ္ လုိက္ေငးၾကည့္ေနမိတယ္ ... ဟူး ... မလြယ္ဘူး ... မမနဲ႔ အတူတူသာေနျဖစ္ရင္ ... တေန႔လံုးခ်စ္ေနလို႔ ... အားျပတ္ၿပီးေသမွာပဲ ... ကြ်န္ေတာ္ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး ... ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာခဲ့တယ္ ... မမ အခန္းထဲမွာ ... မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါေလးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ... ေစာင့္ေနတယ္ ... မမ အ၀တ္ေတြေတာင္ ၀တ္ၿပီးသြားၿပီ ... တီရွပ္ပန္းေရာင္ေလးနဲ႔ ... ထမီအမဲေရာင္ေလး ... ၀တ္ထားၿပီးၿပီ ... မမမ်က္ႏွာေလးက ... နီေနေသးတယ္ ... အေရာင္က်သြားေပမယ့္ ... နဲနဲေတာ့ နီေနေသးတယ္ ... အားရေအာင္ ခ်စ္ၿပီးခါစ ... မမ မ်က္ႏွာေလးက ... တမ်ိဳးေလးပဲ ... အရမ္းလွတယ္ ... ကြ်န္ေတာ္ တခ်က္ ရႊတ္ကနဲ နမ္းပစ္လိုက္တယ္ ...
"အင္ ... ေတာ္ၿပီေနာ္ ..."
"ခ်စ္လို႔ နမ္းတာ ..."
"အင္း ..."
မမ ... ကြ်န္ေတာ့္အနမ္းကို ခံယူရင္း ... ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚက ... ေရေတြကို ... သုတ္ေပးတယ္ ... ေခါင္းကိုငံု႔ခိုင္းၿပီး ... ဆံပင္ကေရေျခာက္ေအာင္ ... ဖြဖြေလး သုတ္ေပးရွာတယ္ ... မမ ... ဒီလို ... မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါနဲ႔ ေရသုတ္ေပးေတာ့ ... ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚမွာ ... ေရေတြ ေျခာက္သြားေပမယ့္ ... ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲမွာ ... မမရဲ႕ ေႏြးေထြးၾကင္နာမႈေလး ... မေျခာက္ေတာ့ဘူး ... တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ... ကြ်န္ေတာ့္ ႏွလံုးသားထဲမွာ ... ယုိစီးက်လာတယ္ ...
"အရမ္းခ်စ္တယ္ ... မမရယ္ ... "
"ေတာ္ပါ ... လူကိုညာၿပီး ..."
"ခ်စ္ပါတယ္လို႔ ဆိုေနမွ ..."
"အင္းပါ ... ခ်စ္တယ္ ... ခ်စ္တယ္ ... ျပန္ေတာ့ ..."
"မမက ႏွင္တာလား ..."
"မဟုတ္ဘူးေလ ... ေအးႏုကို ႀကိဳရအံုးမယ္ဆို ..."
"အင္း ..."
ကြ်န္ေတာ္ ... အ၀တ္ေတြ ေသခ်ာ၀တ္ၿပီးေတာ့ ... မမ ခါးေလးကို ... ဆတ္ကနဲ ဖက္လိုက္တယ္ ... မမ ပါးေလးကို နမ္းလိုက္တယ္ ... မမ ... ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ... ကြ်န္ေတာ့္ အနမ္းကို ခံတယ္ ... ၿပီးေတာ့ ... မမ ျပန္နမ္းတယ္ ... ရႊတ္ ...
"မမ ... အရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္ ... ျပန္ေတာင္ မျပန္ခ်င္ဘူး ..."
"အပိုေတြ ... ေသြးေနာ္ ... မမ တသက္လံုးေခၚထားေအာင္ ... မခြ်ဲနဲ႔ ..."
"ခ်စ္လားဆုိ ..."
"ခ်စ္တယ္ ... ေသြးကို ... အရမ္းခ်စ္တယ္ ..."
"ျပန္ေတာ့မယ္ ..."
"အင္း ... ျပန္ေတာ့ ... ေနာက္ေန႔မွ ေတြ႔မယ္ေနာ္ ... ေသြး ..."
ေနာက္ေန႔မွ ေတြ႔မယ္ေနာ္ ... ေသြး ... ဆိုတဲ့ ... အသံေလးမွာ ... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ... အမ်ားႀကီးပါေနမွန္း ... ကြ်န္ေတာ္ သိပါတယ္ ... မမရယ္ ... ကြ်န္ေတာ့္ကို အေပါက္၀ထိ လိုက္ပို႔ေပးတယ္ ... ျပန္ခါနီး မမ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး ... ငိုမဲ့မဲ့ေလး ျဖစ္ေနတယ္ ... ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ... မမျမတ္ႏုိးေ၀ကို ... အရမ္းခ်စ္မိသြားတယ္ ... တံခါးေလးကို ... တိုးတိုးေလး ပိတ္သြားတယ္ ... ကြ်န္ေတာ္ မဆင္းခ်င္ ဆင္းခ်င္နဲ႔ ... ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာခဲ့တယ္ ... ကြ်န္ေတာ္ ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့ ... ၀ရန္တာမွာ ... မမ ... ကြ်န္ေတာ့္ကို ... ေငးၾကည့္ေနတယ္ ... ကြ်န္ေတာ္ လက္ဖ၀ါးကို ျဖန္႔ၿပီး တခ်က္နမ္းလိုက္တယ္ ... ၿပီးေတာ့ မႈတ္လိုက္တယ္ ... ကြ်န္ေတာ့္အခ်စ္ေတြ ... မမ ျမတ္ႏိုးေ၀ဆီ ... ေရာက္သြားပါေစ ... မမ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္တယ္ ... ၿပီးေတာ့ ... လက္ေလး ယမ္းျပတယ္ .. သြားေတာ့တဲ့ ... ကြ်န္ေတာ္ ကားစက္ႏိႈးၿပီး ... မမကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ... မမ မရွိေတာ့ဘူး ... ကြ်န္ေတာ္ ... မမေအးႏုဆီကို ... ေမာင္းလာခဲ့ေပမယ့္ ... ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြ ... မမျမတ္ႏိုးေ၀ဆီမွာ က်န္ခဲ့သလား ... ကြ်န္ေတာ္ မေတြးတတ္ေတာ့ဘူး ... ေသခ်ာတာေတာ့ ... မ်က္ရည္၀ဲေနတဲ့ ... မမ ျမတ္ႏိုးေ၀ မ်က္ႏွာေလးကို ... ေဖ်ာက္မရတာ အမွန္ပဲ ... ဒီလိုနဲ႔ ... ကြ်န္ေတာ္ ... ေဆးရံုႀကီးေရွ႕ကို ... ျပန္ေရာက္လာတယ္ ...
19
Myanmar Books (18+) / Re: (၈) ကိေလသာစံုေတာၿမိဳင္ထဲက ... (၁၈+)
« Last post by Had3s on October 07, 2011, 08:31:37 AM »ေျဖးေျဖးဆိုေပမယ့္ ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... ခပ္ျပင္းျပင္း စုပ္ပစ္လိုက္တယ္ ... စုပ္တသပ္သပ္နဲ႔ ... စိမ့္ဒါလီ ... "ဗေက်ာ္ဗ" ေခါင္းကို ... ဖြတယ္ ... ၿပီးေတာ့ ... အတင္းပဲ ... ႏုိ႔ႀကီးကို ေကာ့ေပးတယ္ ... စိမ့္ဒါလီ ... လက္တဖက္က ... "ဗေက်ာ္ဗ" ေခါင္းကို ဖြရင္း ... လက္တဖက္က ... ရွန္ပိန္ပုလင္းကို ... လွမ္းယူလိုက္တယ္ ... ေလာင္းခ်လိုက္တယ္ ... အိုး ... မိုက္တယ္ ... ရွန္ပိန္ေတြ ရႊဲစိုသြားတဲ့ ... စိမ့္ဒါလီ ... ႏုိ႔ႀကီးေတြကို ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... ခပ္ျပင္းျပင္း စုပ္ပစ္လိုက္တယ္ ... ခ်ိဳလဲခ်ိဳတယ္ ... ေသြးလဲၾကြတယ္ ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... အားရပါးရကို စုပ္တာ ... လက္ကလဲ ... ေအာက္က ... ေပါင္ေလးကို ေျဖးေျဖးေလးပြတ္တယ္ ... အေပၚက ၾကမ္းသေလာက္ ... ေအာက္က ေႏွးေနတယ္ ... ေျဖးေျဖးေလး ... စိမ့္ဒါလီရဲ႕ အဖုတ္ေလးကို ... အုပ္ကုိင္မိတယ္ ... စိမ့္ဒါလီ ... သိမ့္ကနဲ ... ဖင္ႀကီးကို ယမ္းခါပစ္လိုက္တယ္ ...
"ဟာ ... ဟင့္ ... ေမာင္ရယ္ ... စိမ့္ ... စိမ့္ ... ေလ ... ဟင့္ ..."
"ဗေက်ာ္ဗ" ... စိမ့္ဒါလီ အကြဲေၾကာင္းေလးကို ... လက္ေလးနဲ႔ ... ပြတ္ေပးတယ္ ... စိမ့္ဒါလီ ေပါင္ေလး ကားသြားတယ္ ... အကြဲေၾကာင္းေလးက ... ပိုဟသြားတယ္ ... အရည္ေလးေတြက နဲနဲစိုေနၿပီ ... အဖုတ္ေလးက ... အေမႊးမရွိဘူး ... ေျပာင္ရွင္းေနေအာင္ ... ရိပ္ထားတယ္ ... အဖုတ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္နားေလးမွာ ... ပန္းပြင့္ပံုေလး ... အနီေရာင္ ပြင့္ဖတ္ ေလးခုပါတဲ့ ပန္းပြင့္ပံုေလး ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... ႏုိ႔ႀကီးေတြကို တအားစို႔ေနရင္း ... တေျဖးေျဖး ... ေအာက္ကို ဆင္းလာတယ္ ... ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ေလးကို နမ္းတယ္ ... စိမ့္ဒါလီ ခ်က္ေလးက လွတယ္ ... နမ္းခ်င္စရာေလး ... ခ်က္ကေလးကို ... လွ်ာေလးနဲ႔ ကလိၾကည့္တယ္ ...
"အို ... ေမာင့္ ... ယားတယ္ ... ဟင့္"
"ဗေက်ာ္ဗ" ... အနမ္းေတြက ... ဆီးခံုနားကို ကပ္လာတယ္ ... မို႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို ... တခ်က္နမ္းလိုက္တယ္ ... ရႊတ္ ... စိမ့္ဒါလီ ၾကက္သီးေလးေတြ ထသြားတယ္ ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... အကြဲေၾကာင္းနားေလးကို ... ေရာက္လာတယ္ ... နမ္းတယ္ ... အိကနဲ ပိသြားတယ္ ... ဟာကနဲ ... အသံေလးထြက္ၿပီး ... စိမ့္ဒါလီ ... ေပါင္လွလွေလးကို ကားေပးလိုက္တယ္ ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... စိမ့္ဒါလီ အဖုတ္ႀကီးကို ... ေသခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္ ... လွတယ္ ... မုိ႔တယ္ ... အတြင္းသားက ပန္းေရာင္ေလး .. ထိပ္၀ေတြက မမဲဘူး ... ျဖဴတယ္ ... အနံ႔မရွိဘူး ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... ထိပ္၀ေလးကို ... တခ်က္ နမ္းလိုက္တယ္ ... စိမ့္ဒါလီရဲ႕ အတြင္းသားေတြ ... လိႈင္းထန္ကုန္တယ္ ... စိမ့္ဒါလီ ဆတ္ကနဲ ... ေကာ့တက္လာတယ္ ... "ဗေက်ာ္ဗ" စနမ္းၿပီ ... ႏႈတ္ခမ္းသားစူစူေလး ႏွစ္ခုကို လက္နဲ႔ ၿဖဲၿပီး ... လွ်ာေလးနဲ႔ ... ေအာက္ကေန အေပၚကို ... သိမ္းယက္ပစ္လိုက္တယ္ ... ရွလြတ္ ...
"အာ ... ဟာ ... ေမာင္ရယ္ ..."
စိမ့္ဒါလီ ... တကိုယ္လံုး က်ဥ္တက္သြားေအာင္ ... ေကာင္းလိုက္တာ ... အေပၚပိုင္းကေတာ့ ယမ္းခါသြားတာပဲ ... ေခါင္းအံုးအစြန္းကုိ ... အတင္းဆြဲထားၿပီး ... အဖုတ္ႀကီးကို ... အတင္းပဲ ေကာ့ေပးလိုက္တယ္ ... "ဗေက်ာ္ဗ" လွ်ာေလးကို ... အားထည့္ၿပီး ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး ... အကြဲေၾကာင္းအတိုင္း ပြတ္တယ္ ...
"အာ ... ေမာင္ ... ေမာင့္ ... ဟင့္ ... ရွီး ..."
"အို ... ေကာင္းတယ္ ... ေမာင္ ... ေကာင္းတယ္ ... ေမာင္ ... "
"ဗေက်ာ္ဗ" ႏွစ္ခါသံုးခါေလာက္ ယက္လုိက္တာနဲ႔ ... စိမ့္ဒါလီ ... အရမ္းထန္သြားတယ္ ... ေကာင္းလဲအရမ္းေကာင္းတယ္ ... မ်က္ႏွာေလး နီရဲတက္လာတယ္ ... စိမ့္ဒါလီ ... သူ႔ေပါင္ေလးကို ... ပိုကားေပးၿပီး ... ဒေကာက္ခြက္ေလးကို ... လက္နဲ႔ ဆြဲထားေပးလိုက္တယ္ ... အဖုတ္ႀကီးက ... ပိုၿပီးေဖာင္းလာတယ္ ... အကြဲေၾကာင္းက ... ဖတ္ကနဲ ... ပိုၿပီး ၿပဲသြားတယ္ ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... စိမ့္ဒါလီ ေပါင္းရင္းကို ... လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဖိထားၿပီး ... စိတ္တိုင္းက် ယက္ပစ္လိုက္တယ္ ... ေအာက္ကေန အေပၚကို လွန္ၿပီး ... ယက္တယ္ ... ဒီလိုမ်ိဳးေပါင္ကို တအားကားထားေတာ့ ... အဖုတ္ႀကီးက ေထာင္ၿပီး ... သိပ္ငံု႔စရာမလိုေတာ့ဘူး ... အကြဲေၾကာင္းေလး အဆုံးမွာ ... ခပ္စူစူေလး နီရဲေနတဲ့ ... စအို၀ေလးကိုလဲ ... လွ်ာေလးနဲ႔ ကလိေပးတယ္ ...
"ဟာ ... ေဟ့ေအး ... မရြံဘူးလား ... အို ... ေမာင္ရယ္ ... အာ ... အာ ... ရွီး ..."
မရြံပါဘူး ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... စိမ့္ဒါလီ ... စအို၀ေလးကို ... ကလိရင္း ... ဇြတ္ကနဲ ... လက္ညွိဳးတေခ်ာင္း ... ထိုးထည့္လုိက္တယ္ ...
"ဟာာ ... ေမာင္ ... ေမာင္ ... ေကာင္းလိုက္တာ ... ေမာင္ရယ္ ... ရွီး ..."
"သြက္သြက္ေလး ... ဟင့္ ..."
"ဗေက်ာ္ဗ" ... အရည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္ထြက္ေနတဲ့ ... အဖုတ္ႀကီးထဲ လက္ထည့္ၿပီး ... ခပ္သြက္သြက္ေလး ... အ၀င္အထြက္လုပ္ပစ္လိုက္တယ္ ... စိမ့္ဒါလီ ... အေၾကာေပါင္းတေထာင္ ... စိမ့္သြားေအာင္ ... ရမက္ေတြ ထန္ကုန္တယ္ ... အရည္ေတြ ရႊဲေနေတာ့ ... အ၀င္အထြက္လုပ္တာ ျမန္တယ္ ... တခ်က္တခ်က္ ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... လိႈင္ေခါင္းေလးထဲကို ႏိႈက္ၾကည့္တယ္ ... ဂ်ီစေပါ့ ... အတြင္းပိုင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းအဖုေလးေတြ စုေနတဲ့ေနရာ ... ဒီေနရာကို ... ထိမိဆြမိရင္ ... မိန္းမေတြ အသဲခိုက္ေအာင္ ... ေကာင္းသြားေစတယ္ ... ေဟာ ... ေတြ႔ၿပီ ... အဖုေလးေတြကို ... စမ္းမိတယ္ ... ပြတ္တာေပါ့ ...
"အာာ ... ေမာင္ ... အာာာ ... ဟင့္ ... မခံႏုိင္ဘူးကြာ ... ဟင့္ ... ရွီး ... ရွီး ... ဟင့္ ..."
"ဗေက်ာ္ဗ" ... အတင္းပြတ္တယ္ ... ႏိႈက္တယ္ ... အေပၚကလဲ ... အေစ့ေလးကို ... စုပ္တယ္ ... သၾကားလံုးစုပ္သလို စုပ္တာ ... စိမ့္ဒါလီ ထြန္႔ထြန္႔ကို လူးေရာ ... ေကာ့ပ်ံေနေအာင္ ... ေကာ့ေပးထားၿပီး ... သူ႔ႏုိ႔ႀကီးကို ... သူ႔လက္နဲ႔ သူ ေခ်တယ္ ... သိပ္မၾကာပါဘူး ... ေခါင္းက ... ၾကက္ကေလးလည္လိမ္သြားသလို ... လိမ္ၿပီး ... အဖုတ္ႀကီးကို ... အတင္းပဲ ေကာ့ပစ္လိုက္တယ္ ...
"အ ... အ ... ထြက္ၿပီ ... ထြက္ၿပီ ... ေမာင္ေရ ... အရမ္းေကာင္းတာပဲကြာ ... ရွီး"
ပြက္ကနဲ ပြက္ကနဲ ... အရည္ေတြ လွ်ံက်လာတယ္ ... စိမ့္ဒါလီ ရင္ေတြ ဒုန္းကနဲ ဒုန္းကနဲ ခုန္ၿပီး ... ၀ုန္းကနဲ ... ဖင္ႀကီး ေအာက္ကို ပစ္က်သြားတယ္ ... မ်က္စိေလးကို ေမွးၿပီး ... ကာမရဲ႕အရသာ အထဋ္အထိပ္ကို ... မွိန္းၿပီး ခံစားေနတယ္ ...
"ေကာင္းရဲ႕လား ... စိမ့္္ ..."
"အရမ္းေကာင္းတယ္ ... ေမာင္ရယ္ ... ရင္ေတြတလွပ္လွပ္နဲ႔ ... ေမာင္က ခ်စ္တတ္တယ္ေနာ္ ..."
"အင္း ... စိမ့္ ... ကိုယ္အရမ္းထန္ေနၿပီ ... သြင္းပစ္လိုက္ေတာ့မယ္ကြာ ... "
"သြင္းေလ ... သြင္း ..."
ေျပာတာက ေနာက္က်ေနၿပီ ... "ဗေက်ာ္ဗ" ဒုတ္က ... ကြမ္းသီးေခါင္းက ... စိမ့္ဒါလီအဖုတ္ထဲကို ... သိမ့္ကနဲ ကြ်ံ၀င္သြားၿပီ ...
"ဟာ ... ေမာင္ရယ္ ... ေကာင္းလိုက္တာ ... ဟင့္ ..."
"ဟာ ... ဟင့္ ... ေမာင္ရယ္ ... စိမ့္ ... စိမ့္ ... ေလ ... ဟင့္ ..."
"ဗေက်ာ္ဗ" ... စိမ့္ဒါလီ အကြဲေၾကာင္းေလးကို ... လက္ေလးနဲ႔ ... ပြတ္ေပးတယ္ ... စိမ့္ဒါလီ ေပါင္ေလး ကားသြားတယ္ ... အကြဲေၾကာင္းေလးက ... ပိုဟသြားတယ္ ... အရည္ေလးေတြက နဲနဲစိုေနၿပီ ... အဖုတ္ေလးက ... အေမႊးမရွိဘူး ... ေျပာင္ရွင္းေနေအာင္ ... ရိပ္ထားတယ္ ... အဖုတ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္နားေလးမွာ ... ပန္းပြင့္ပံုေလး ... အနီေရာင္ ပြင့္ဖတ္ ေလးခုပါတဲ့ ပန္းပြင့္ပံုေလး ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... ႏုိ႔ႀကီးေတြကို တအားစို႔ေနရင္း ... တေျဖးေျဖး ... ေအာက္ကို ဆင္းလာတယ္ ... ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ေလးကို နမ္းတယ္ ... စိမ့္ဒါလီ ခ်က္ေလးက လွတယ္ ... နမ္းခ်င္စရာေလး ... ခ်က္ကေလးကို ... လွ်ာေလးနဲ႔ ကလိၾကည့္တယ္ ...
"အို ... ေမာင့္ ... ယားတယ္ ... ဟင့္"
"ဗေက်ာ္ဗ" ... အနမ္းေတြက ... ဆီးခံုနားကို ကပ္လာတယ္ ... မို႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို ... တခ်က္နမ္းလိုက္တယ္ ... ရႊတ္ ... စိမ့္ဒါလီ ၾကက္သီးေလးေတြ ထသြားတယ္ ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... အကြဲေၾကာင္းနားေလးကို ... ေရာက္လာတယ္ ... နမ္းတယ္ ... အိကနဲ ပိသြားတယ္ ... ဟာကနဲ ... အသံေလးထြက္ၿပီး ... စိမ့္ဒါလီ ... ေပါင္လွလွေလးကို ကားေပးလိုက္တယ္ ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... စိမ့္ဒါလီ အဖုတ္ႀကီးကို ... ေသခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္ ... လွတယ္ ... မုိ႔တယ္ ... အတြင္းသားက ပန္းေရာင္ေလး .. ထိပ္၀ေတြက မမဲဘူး ... ျဖဴတယ္ ... အနံ႔မရွိဘူး ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... ထိပ္၀ေလးကို ... တခ်က္ နမ္းလိုက္တယ္ ... စိမ့္ဒါလီရဲ႕ အတြင္းသားေတြ ... လိႈင္းထန္ကုန္တယ္ ... စိမ့္ဒါလီ ဆတ္ကနဲ ... ေကာ့တက္လာတယ္ ... "ဗေက်ာ္ဗ" စနမ္းၿပီ ... ႏႈတ္ခမ္းသားစူစူေလး ႏွစ္ခုကို လက္နဲ႔ ၿဖဲၿပီး ... လွ်ာေလးနဲ႔ ... ေအာက္ကေန အေပၚကို ... သိမ္းယက္ပစ္လိုက္တယ္ ... ရွလြတ္ ...
"အာ ... ဟာ ... ေမာင္ရယ္ ..."
စိမ့္ဒါလီ ... တကိုယ္လံုး က်ဥ္တက္သြားေအာင္ ... ေကာင္းလိုက္တာ ... အေပၚပိုင္းကေတာ့ ယမ္းခါသြားတာပဲ ... ေခါင္းအံုးအစြန္းကုိ ... အတင္းဆြဲထားၿပီး ... အဖုတ္ႀကီးကို ... အတင္းပဲ ေကာ့ေပးလိုက္တယ္ ... "ဗေက်ာ္ဗ" လွ်ာေလးကို ... အားထည့္ၿပီး ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး ... အကြဲေၾကာင္းအတိုင္း ပြတ္တယ္ ...
"အာ ... ေမာင္ ... ေမာင့္ ... ဟင့္ ... ရွီး ..."
"အို ... ေကာင္းတယ္ ... ေမာင္ ... ေကာင္းတယ္ ... ေမာင္ ... "
"ဗေက်ာ္ဗ" ႏွစ္ခါသံုးခါေလာက္ ယက္လုိက္တာနဲ႔ ... စိမ့္ဒါလီ ... အရမ္းထန္သြားတယ္ ... ေကာင္းလဲအရမ္းေကာင္းတယ္ ... မ်က္ႏွာေလး နီရဲတက္လာတယ္ ... စိမ့္ဒါလီ ... သူ႔ေပါင္ေလးကို ... ပိုကားေပးၿပီး ... ဒေကာက္ခြက္ေလးကို ... လက္နဲ႔ ဆြဲထားေပးလိုက္တယ္ ... အဖုတ္ႀကီးက ... ပိုၿပီးေဖာင္းလာတယ္ ... အကြဲေၾကာင္းက ... ဖတ္ကနဲ ... ပိုၿပီး ၿပဲသြားတယ္ ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... စိမ့္ဒါလီ ေပါင္းရင္းကို ... လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဖိထားၿပီး ... စိတ္တိုင္းက် ယက္ပစ္လိုက္တယ္ ... ေအာက္ကေန အေပၚကို လွန္ၿပီး ... ယက္တယ္ ... ဒီလိုမ်ိဳးေပါင္ကို တအားကားထားေတာ့ ... အဖုတ္ႀကီးက ေထာင္ၿပီး ... သိပ္ငံု႔စရာမလိုေတာ့ဘူး ... အကြဲေၾကာင္းေလး အဆုံးမွာ ... ခပ္စူစူေလး နီရဲေနတဲ့ ... စအို၀ေလးကိုလဲ ... လွ်ာေလးနဲ႔ ကလိေပးတယ္ ...
"ဟာ ... ေဟ့ေအး ... မရြံဘူးလား ... အို ... ေမာင္ရယ္ ... အာ ... အာ ... ရွီး ..."
မရြံပါဘူး ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... စိမ့္ဒါလီ ... စအို၀ေလးကို ... ကလိရင္း ... ဇြတ္ကနဲ ... လက္ညွိဳးတေခ်ာင္း ... ထိုးထည့္လုိက္တယ္ ...
"ဟာာ ... ေမာင္ ... ေမာင္ ... ေကာင္းလိုက္တာ ... ေမာင္ရယ္ ... ရွီး ..."
"သြက္သြက္ေလး ... ဟင့္ ..."
"ဗေက်ာ္ဗ" ... အရည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္ထြက္ေနတဲ့ ... အဖုတ္ႀကီးထဲ လက္ထည့္ၿပီး ... ခပ္သြက္သြက္ေလး ... အ၀င္အထြက္လုပ္ပစ္လိုက္တယ္ ... စိမ့္ဒါလီ ... အေၾကာေပါင္းတေထာင္ ... စိမ့္သြားေအာင္ ... ရမက္ေတြ ထန္ကုန္တယ္ ... အရည္ေတြ ရႊဲေနေတာ့ ... အ၀င္အထြက္လုပ္တာ ျမန္တယ္ ... တခ်က္တခ်က္ ... "ဗေက်ာ္ဗ" ... လိႈင္ေခါင္းေလးထဲကို ႏိႈက္ၾကည့္တယ္ ... ဂ်ီစေပါ့ ... အတြင္းပိုင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းအဖုေလးေတြ စုေနတဲ့ေနရာ ... ဒီေနရာကို ... ထိမိဆြမိရင္ ... မိန္းမေတြ အသဲခိုက္ေအာင္ ... ေကာင္းသြားေစတယ္ ... ေဟာ ... ေတြ႔ၿပီ ... အဖုေလးေတြကို ... စမ္းမိတယ္ ... ပြတ္တာေပါ့ ...
"အာာ ... ေမာင္ ... အာာာ ... ဟင့္ ... မခံႏုိင္ဘူးကြာ ... ဟင့္ ... ရွီး ... ရွီး ... ဟင့္ ..."
"ဗေက်ာ္ဗ" ... အတင္းပြတ္တယ္ ... ႏိႈက္တယ္ ... အေပၚကလဲ ... အေစ့ေလးကို ... စုပ္တယ္ ... သၾကားလံုးစုပ္သလို စုပ္တာ ... စိမ့္ဒါလီ ထြန္႔ထြန္႔ကို လူးေရာ ... ေကာ့ပ်ံေနေအာင္ ... ေကာ့ေပးထားၿပီး ... သူ႔ႏုိ႔ႀကီးကို ... သူ႔လက္နဲ႔ သူ ေခ်တယ္ ... သိပ္မၾကာပါဘူး ... ေခါင္းက ... ၾကက္ကေလးလည္လိမ္သြားသလို ... လိမ္ၿပီး ... အဖုတ္ႀကီးကို ... အတင္းပဲ ေကာ့ပစ္လိုက္တယ္ ...
"အ ... အ ... ထြက္ၿပီ ... ထြက္ၿပီ ... ေမာင္ေရ ... အရမ္းေကာင္းတာပဲကြာ ... ရွီး"
ပြက္ကနဲ ပြက္ကနဲ ... အရည္ေတြ လွ်ံက်လာတယ္ ... စိမ့္ဒါလီ ရင္ေတြ ဒုန္းကနဲ ဒုန္းကနဲ ခုန္ၿပီး ... ၀ုန္းကနဲ ... ဖင္ႀကီး ေအာက္ကို ပစ္က်သြားတယ္ ... မ်က္စိေလးကို ေမွးၿပီး ... ကာမရဲ႕အရသာ အထဋ္အထိပ္ကို ... မွိန္းၿပီး ခံစားေနတယ္ ...
"ေကာင္းရဲ႕လား ... စိမ့္္ ..."
"အရမ္းေကာင္းတယ္ ... ေမာင္ရယ္ ... ရင္ေတြတလွပ္လွပ္နဲ႔ ... ေမာင္က ခ်စ္တတ္တယ္ေနာ္ ..."
"အင္း ... စိမ့္ ... ကိုယ္အရမ္းထန္ေနၿပီ ... သြင္းပစ္လိုက္ေတာ့မယ္ကြာ ... "
"သြင္းေလ ... သြင္း ..."
ေျပာတာက ေနာက္က်ေနၿပီ ... "ဗေက်ာ္ဗ" ဒုတ္က ... ကြမ္းသီးေခါင္းက ... စိမ့္ဒါလီအဖုတ္ထဲကို ... သိမ့္ကနဲ ကြ်ံ၀င္သြားၿပီ ...
"ဟာ ... ေမာင္ရယ္ ... ေကာင္းလိုက္တာ ... ဟင့္ ..."
20
Myanmar Books (18+) / Re: တစ္မိုးေအာက္ တစ္ေယာက္ဖြား … (၁၈+)
« Last post by Had3s on October 07, 2011, 04:58:14 AM »ေမာင္ေမာင္တင္ခဗ်ာ ေပ်ာ္လိုက္သည့္ ၿဖစ္ခ်င္း။ အေစာပိုင္းက မ်ိဳးသီရိႏွင့္ တြဲေန၍ အၿမင္မႀကည္ေသာ ကိုေအာင္ႏိုင္ကိုပင္ ေအာင္သြယ္ေတာ္ႀကီးဆိုၿပီး ေက်းဇူးတင္သည္။ သူ႔အဖို႔လဲ အသက္၄၀ အထိ မစြံခဲ့သမွ် မ်ိဳးသီရိႏွင့္ ေတြ႔မွ ရင္တဒိန္းဒိန္းခုန္ခ်င္းၿဖစ္သည္။ ဒါကလဲ ေမာင္ေမာင္တင္ မေၿပာႏွင့္။ မ်ိဳးသီရိကို ေတြ႔သူ ဘယ္ေယာက်္ားသားမဆို ရင္ခုန္ေလာက္ေအာင္ သူမက လွသည္။ ထူၿခားသည္က မ်ိဳးသီရိ၏ စေနႏွစ္ခိုင္က အေတာ္ထြားသည္။ ထြားတာမွ ကြဲ်ေကာသီးႏွစ္လံုးကို ၿဖတ္ကပ္ထားသည္ႏွင့္တူသည္။ မ်က္စိထဲၿမင္ေအာင္ ေၿပာရရင္ ဂ်ပန္ AV ကားေတြထဲက ေကာင္မေလးတခ်ိဳ႔ေလာက္ ရွိသည္။ စထြားခါကဆိုလွ်င္ ကိုေအာင္ႏိုင္ မွန္မွန္ဆြဲေပးမႈေႀကာင့္ ဆိုကာ စိတ္ဆိုးေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္၏ သူႏွင့္အတူတူ ခံေနေသာ တၿခားေကာင္မေလးေတြက မၿဖစ္ဘဲ သူကသာ မတန္တဆထြားေနသည္ကို ေတြ႔မွ ဟိုမုန္းေႀကာင့္ၿဖစ္မည္ဟု ေတြးကာ စိတ္ေၿပသြားသည္။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အခုေတာ့ ၿပီးခဲ့ေသာ လက မ်ိဳးသီရ္ိတို႔ မဂၤလာေဆာင္ႀကသည္။ ဒါကလဲ ကိုေအာင္ႏိုင္ အတင္းတိုက္တြန္း၍ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ၿဖစ္သြားခ်င္း ၿဖစ္သည္။ သူမဘာသာဆိုလွ်င္ ေမာင္ေမာင္တင္ကို တစ္ႏွစ္ေလာက္ အခိ်န္ဆြဲထားလိုက္ခ်င္ေသးသည္။ ကိုေအာင္ႏို္င္က မ်ိဳးသီရိကို မငယ္ေတာ့ဘူးဟု ေဖ်ာင္းၿဖရသည့္အၿပင္ ပစ္မထားပါဘူးဟု ဂတိေပးလိုက္မွ အင္တင္တင္ႏွင့္ သေဘာတူလိုက္ခ်င္းၿဖစ္သည္။ ေမာင္ေမာင္တင္ကေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ကို ထိုင္ရွိခိုးမတတ္ ေက်းဇူးတင္သည္။ အံမယ္..။ သူတို႔ မဂၤလာေဆာင္တြင္Best Man လုပ္ေပးဖို႔ပင္ ေမတၱာရပ္ခံ၏။ မ်ိဳးသီရိကပင္ ၀ိုင္းေၿပာရာ ကိုေအာင္ႏိုင္လဲ မညင္းသာပဲ လုပ္ေပးလိုက္သည္။ မဂၤလာေဆာင္တြင္ လူမ်ားကေတာ့ သတိုးသမီးက သတို႔သားႏွင့္ မလိုက္ပဲ Best Man ႏွင့္သာ ပိုလိုက္သည္ဟု ေနာက္ကြယ္တြင္ေၿပာႀကသည္ကိုေတာ့ ေမာင္ေမာင္တင္ၿပန္မႀကား။ တခိ်န္လံုး မိႈရသည္႔ မ်က္ႏွာႏွင့္ ၿပံဳးၿဖီးၿဖီး ခ်ည္းသာၿဖစ္ေနသည္။
ကမၻာေအးဘုရားလမ္းမွေန၍ လမ္းသြယ္ေလးကို ၀င္မိသည္ႏွင့္ ကားမ်ား အစီအရီ ရပ္ထားသည္ကို ေတြ႔လိုက္သည္။ ယဥ္ထိန္းတစ္ေယာက္ကပင္ ကားမ်ားကိုေနရာခ်ေပးေနသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္လဲ ေအာ္ဒီအနက္ေရာင္တစ္စီးေနာက္တြင္ အသာထိုးရပ္လိုက္ရင္း ကားေပၚကဆင္းသည္။ ၿပီးေတာ့ ေရွ႔က သြားေနေသာ အတြဲတစ္တြဲ ေနာက္ကေန အသာလိုက္လာခဲ့သည္။ ႀကည့္ရတာ သူတို႔လဲ မ်ိဳးသီရိတို႔ အိမ္တက္ပါတီကို လာႀကတာ ထင္သည္။ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကေန ဟန္းဖုန္းကို ထုတ္ကာ “I’m here” လို႔ message ေတာ့ ပို႔လိုက္သည္။
မီးေရာင္စံုထြန္းထားေသာ ၿခံထဲကို ေရာက္သည္ႏွင့္ အိမ္ေဘးၿမက္ခင္းထဲတြင္ အစီအရီခင္းထားေသာ စားပြဲေလးမ်ားကို ေတြ႔သည္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပင္ ေရာက္ေနႀကေလၿပီ။ ကိုေအာင္ႏိုင္ အသိတေယာက္ကို ေတြ႔၍ ႏႈတ္ဆက္မည္ဟု ေၿခလွမ္းၿပင္လိုက္သည္႔တြင္ အိမ္ထဲက ထြက္လာေသာ မ်ိဳးသီရိကို ေတြ႔လိုက္သည္။ ခရမ္းေရာင္ ၀တ္စံုေလးႏွင့္ အေၿပးေလးတပိုင္း ေလွ်ာက္လာေသာ မိ်ဳးသီရိ၏ အလွက ထင္းခနဲေပၚသည္။ ထြားမို႔၍ လူတိုင္းကေငးေလာက္ေသာ ရင္သားမ်ားမွာ မ်ိဳးသီရိ ေၿခလွမ္းတိုင္း နိ္မ္႔ခ်ည္ၿမင့္ခ်ည္ ၿဖစ္ေန၏။ ကိုေအာင္ႏိုင္၏ မ်က္လံုးေတြက မ်ိဳးသီရိကို စူးစူးရဲရဲ စိုက္ႀကည့္သည္။ စိတ္အစဥ္ကမူ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္သို႔ ၿပန္ေရာက္သြားသည္………………………
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အခုေတာ့ ၿပီးခဲ့ေသာ လက မ်ိဳးသီရ္ိတို႔ မဂၤလာေဆာင္ႀကသည္။ ဒါကလဲ ကိုေအာင္ႏိုင္ အတင္းတိုက္တြန္း၍ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ၿဖစ္သြားခ်င္း ၿဖစ္သည္။ သူမဘာသာဆိုလွ်င္ ေမာင္ေမာင္တင္ကို တစ္ႏွစ္ေလာက္ အခိ်န္ဆြဲထားလိုက္ခ်င္ေသးသည္။ ကိုေအာင္ႏို္င္က မ်ိဳးသီရိကို မငယ္ေတာ့ဘူးဟု ေဖ်ာင္းၿဖရသည့္အၿပင္ ပစ္မထားပါဘူးဟု ဂတိေပးလိုက္မွ အင္တင္တင္ႏွင့္ သေဘာတူလိုက္ခ်င္းၿဖစ္သည္။ ေမာင္ေမာင္တင္ကေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ကို ထိုင္ရွိခိုးမတတ္ ေက်းဇူးတင္သည္။ အံမယ္..။ သူတို႔ မဂၤလာေဆာင္တြင္Best Man လုပ္ေပးဖို႔ပင္ ေမတၱာရပ္ခံ၏။ မ်ိဳးသီရိကပင္ ၀ိုင္းေၿပာရာ ကိုေအာင္ႏိုင္လဲ မညင္းသာပဲ လုပ္ေပးလိုက္သည္။ မဂၤလာေဆာင္တြင္ လူမ်ားကေတာ့ သတိုးသမီးက သတို႔သားႏွင့္ မလိုက္ပဲ Best Man ႏွင့္သာ ပိုလိုက္သည္ဟု ေနာက္ကြယ္တြင္ေၿပာႀကသည္ကိုေတာ့ ေမာင္ေမာင္တင္ၿပန္မႀကား။ တခိ်န္လံုး မိႈရသည္႔ မ်က္ႏွာႏွင့္ ၿပံဳးၿဖီးၿဖီး ခ်ည္းသာၿဖစ္ေနသည္။
ကမၻာေအးဘုရားလမ္းမွေန၍ လမ္းသြယ္ေလးကို ၀င္မိသည္ႏွင့္ ကားမ်ား အစီအရီ ရပ္ထားသည္ကို ေတြ႔လိုက္သည္။ ယဥ္ထိန္းတစ္ေယာက္ကပင္ ကားမ်ားကိုေနရာခ်ေပးေနသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္လဲ ေအာ္ဒီအနက္ေရာင္တစ္စီးေနာက္တြင္ အသာထိုးရပ္လိုက္ရင္း ကားေပၚကဆင္းသည္။ ၿပီးေတာ့ ေရွ႔က သြားေနေသာ အတြဲတစ္တြဲ ေနာက္ကေန အသာလိုက္လာခဲ့သည္။ ႀကည့္ရတာ သူတို႔လဲ မ်ိဳးသီရိတို႔ အိမ္တက္ပါတီကို လာႀကတာ ထင္သည္။ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကေန ဟန္းဖုန္းကို ထုတ္ကာ “I’m here” လို႔ message ေတာ့ ပို႔လိုက္သည္။
မီးေရာင္စံုထြန္းထားေသာ ၿခံထဲကို ေရာက္သည္ႏွင့္ အိမ္ေဘးၿမက္ခင္းထဲတြင္ အစီအရီခင္းထားေသာ စားပြဲေလးမ်ားကို ေတြ႔သည္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပင္ ေရာက္ေနႀကေလၿပီ။ ကိုေအာင္ႏိုင္ အသိတေယာက္ကို ေတြ႔၍ ႏႈတ္ဆက္မည္ဟု ေၿခလွမ္းၿပင္လိုက္သည္႔တြင္ အိမ္ထဲက ထြက္လာေသာ မ်ိဳးသီရိကို ေတြ႔လိုက္သည္။ ခရမ္းေရာင္ ၀တ္စံုေလးႏွင့္ အေၿပးေလးတပိုင္း ေလွ်ာက္လာေသာ မိ်ဳးသီရိ၏ အလွက ထင္းခနဲေပၚသည္။ ထြားမို႔၍ လူတိုင္းကေငးေလာက္ေသာ ရင္သားမ်ားမွာ မ်ိဳးသီရိ ေၿခလွမ္းတိုင္း နိ္မ္႔ခ်ည္ၿမင့္ခ်ည္ ၿဖစ္ေန၏။ ကိုေအာင္ႏိုင္၏ မ်က္လံုးေတြက မ်ိဳးသီရိကို စူးစူးရဲရဲ စိုက္ႀကည့္သည္။ စိတ္အစဥ္ကမူ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္သို႔ ၿပန္ေရာက္သြားသည္………………………
No comments:
Post a Comment